-1

3.8K 45 27
                                    

Araba kazasından sonra hep kendimi suçlamıştım. O günden beri ne gözüme uyku girmişti ne de odamdan çıkmıştım. Ama kendime bir söz vermiştim. Kardeşim'e bu zalimliği yapan kişiyi bulup, hesabını sormak istiyordum. Bunun içinde burs programına dail olup, kazanmayı başarmıştım. "Gerçek kolejine" giriş yapacaktım bugün ve o pisliklerin maskelerini indircektim.

"Kızım geç kalacaksın!" diye bağıran Annem, burs'u kazandığım için çok seviniyordu. Çünkü bu olaylardan sonra kafayı yediğimi sanmıştı. Saçlarımı tarayıp, üniformamı giyindikten sonra, hafif makyaj ile tamamlamıştım dış görünüşüm'ü. Leyla beni bir kaç günden beri geri aramıyordu ve ben bundan sadece daha da güç alıp, hesaplarını sormak istiyordum. Kendimi suçlayarak ama bi yere varamayacağımı anlamıştım.

Benimle birlikte 2 kişi daha alınmıştı okula.: Ayşe ve Bekir. Ikisini de mahallem'den tanıyıp seviyordum, yani Bekir'in gevşekliğini saymazsak. Bekir demişken, nerdeyse tüm gece heyecandan yazmıştı bana. "Kızım çıksana artık" diye bağıran Annem'i artık daha fazla bekletmemek için, oturma odasına doğru yol almıştım. "Üniforma ne kadar güzel yakışmış güzel kızıma." Anneme sarıldıktan sonra, saatin farkına varıp, hemen okula doğru koşmaya başlamıştım. Allah'ım geç kalcaktım sanırım düşünür düşünmez, Bekir beni bisikletine davet etmişti. Başka bir seçeneğimin olmadığı için, bisikletine binip, Bekir'e daha çabuk sürsün diye emir veriyordum.

30 dakika sonra okulun girişine gelmiştik ve herkesin bize baktığını fark etmiştim. "Ladies yakışıklı olduğumu biliyorum ama bunun icin yüzümü analiz etmeniz gerek değil" diyen Bekir, artık bakmayan kişilerininde dikkatlerine bize çekmişti. Ayşe nefes nefese kalmış bir şekilde, yanımıza gelmişti. "Özel okul ama bir servis arabaları bile yok" diyen Ayşe'ye uzun boylu bir çocuk tepki vermişti. "Bi arabalarımıza göz dikmediğiniz kalmıştı, onu da bugün yaptınız." Çocuk'ta ironik ve sinir bozucu bir ifade vardı. Hepimizin ona kötü baktıktan sonra "Aman şaka da yapılmıyor size" demişti. "Ay Ozan boş boş gevezeleme" diyen uzun boylu ve sarışın bir kız, elini bize doğru uzatmıştı. "Merhaba ben Melisa, "Gerçek kolejine" hoş geldiniz." Bekir bana eğilip "Burda kızlar bile kaliteli" deyip, elini iki saniyede Melisa'ya vermişti. Ben ise kızı tam çözemediğim için, güvenemiyordum. Sahte bir yüz ifadesi vardı. "Müsade ederseniz, sınıfa gitmemiz gerek" deyip, Ayşe ve Bekir'i sınıfa doğru sürüklüyordum. "Kızım bırak tadını çıkaralım" diye sinirlenen Bekir'i sınıfa götürmüştüm.

Ders gayet normal geçmişti tabi Ozan ve Melisanın alaycı cevaplarını saymazsak. "Ekim'di değil mi?" diyen Melisa'ya basit bir evetle cevap verdikten sonra, "Gel bizimle kantinde otursana" diye teklifte bulunmuştu. "Yok sağol ben iyiyim teşekkür ederim" dedikten sonra, Bekir ve Ayşenin yanına oturmaya karar vermiştim. Tüm dersten beri bana tuhaf bakan, gözlüklü bir çocuk bana sadece sırıtarak bakıyordu. Enterasan bir okula girdiğim'i fark etmem uzun sürmemişti. "Ekim ya baksana zenginler hep neler içiyor" diye üzülen Bekir, beni 2 dakika boyunca bizim ne kadar zavallı olduğumuzu hatırlatıp durmuştu. "Ay yeter Bekir tamam alcam şu lanet kahveni." O ise çok sevinip, "İşte canım Ekimim bu" diye yağcılık yapıyordu.

Ayşe ve Bekir için 2 tane kahve aldıktan sonra, sert bir şeye çarptığımı fark etmem uzun sürmemişti. "Ay kusura bakma, kafa mı bıraktılar bende" söyledikten sonra, uzun boylu ve kumral saçlı bir oğlan ile göz göze gelmiştim. Üstü kahve olmuştu ve o hiç mutlu görünmüyordu. Kantinde herkes ise bizi film gibi izleyip, konuşuyordu. "Allah seni boşu boşuna iki göz'le yaratmadı", diye sert tepki veren, çocuğa sinirli bir şekilde bakmaya başlıyordum. "Tamam uzatma, özürümü diledim." Çocuk daha da sinirlendikten sonra, Melisa boynuna atlayıp "Sevgilim kızma arkadaşıma" diye kulağına fısıldamıştı. "Melisa, ayrıldığımızı kabullen artık, 1 sene oldu." Çocuk benden gözünü ayırmayıp, nefret dolu bakışlarıyla boğmuştu. Ben ise artık bu komik günden sonra sadece dinlenmek istiyordum ve sinirli bir şekilde okuldan çıkıyordum. Bu insanlar kendilerini ne zannediyorlar?





Evet umarım birinci bölümü beğenmişsinizdir. Ben hafif değişilik olsun diye, bazı olayları değiştirdim...

Kalbimin sırrıWhere stories live. Discover now