Bir Gençlik Hikayesi

Bölüm 9: BİR KIRIK GENÇLİK HİKAYESİ

Selamm😇😇
Bizi özlediniz mii??
Valla ben sizi çok özledim🥺 Çok alışmışım bir, boşluğa düştüm. Neyse ama e neden yazmadın o zamann?!?!?? Diye hemen kızmayın boş durmadık biz de ufaktan stoğumuzu yaptık✌🏽
Birde artık bölümlerimiz uzadı öyle çat çat atamıyorum🙈
Gönül isterdi bayrama daha neşeli bi bölüm ile girelim ama Datça izin vermedi ☹️ Bir sonraki bölüm biraz neşelenmeyi planlıyorumm. Beklemede kalın😇
Bu bölümün şarkısı giriş bölümünde yazdığım şarkı o yüzden bende yeri de ayrıdır belirtmek istedim.
Sizin de portakal çiçeğini ve yaz kokan çocuğu özlediğinizi tahmin ettiğimden hemen bölüme uğurluyorum.
Ha son olarak öncelikle Şeker Bayramı'mızı, ardından 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı'mızı kutluyorum 🍬🎈
Yıldıza basmayı ve yorum yapmayı unutmayın 🔥🍊
İyi okumalar!!

Bir kırık gençlik hikayesi
Yok mudur sevdanın çaresi?
______________

🔥

Aslıhan'la beraber Datça'dayız.

Aslıhan ve ben Datça'dayız.

Hala inanmakta güçlük çekiyorum. Onu gelmeye ikna edenin babam olduğunu sanmıyorum. Babam yıllardır Aslıhan'a Datça'ya gelmesi için ikna çalışmalarında bulunur, rüşvet verirdi. Ama Aslıhan babamı kırmadan kaçacak bir yol hep bulurdu. Hatta bizimkilerin Aslıhan'ın 8 senedir Datça'ya gelmediğini fark ettiğini sanmıyorum.

Bodrum'a geldi elbet, ama o günden sonra buraya ayak basmadı. Şimdi ne değişti bilmiyorum ve bu beni çıldırtıyor. Babam değilse de onu ikna eden neydi acaba?

Ne demişti 8 yıl oldu Ateş, Datça'yı daha fazla cezalandırmanın anlamı yok. Ama o sesindeki soğukluk, o günlerdeki gibiydi. Eğer Aslıhan yine bana öyle bakacaksa, yine birbirimizden 6 ay kaçacaksak cezayı Datça çekebilir hatta müebbet yiyebilir umrum olmaz.

Biz iyi olalım da isterse Datça yansın, kılımı kıpırdatmam.

Siteye girip de bizim eve giden yolun önünde el frenini çektiğimde ona döndüm. Bir şey desin diye bekliyordum.

'Ateş yapamayacağım, gidelim.' dese ne babamı ne annemi görmeden çıkardım buradan. O geceyi hatırlasın istemiyorum, benden kaçsın istemiyorum. Yüzüne bakmak için ona döndüm, o ise karşıya hiçbir şey olmayan garaj duvarına bakıyordu.

'Aslıhan.' Dedim, gidelim dediğini duymak için.

'Efendim?' hala bana bakmıyordu.

'Bana bakmayacak mısın?' diye sordum kısık sesle, sanki sesim yüksek çıksa Aslıhan rahatsız olacak gibiydi.

Yavaşça kafasını bana çevirdi. Kaşları hafifçe çatılmış, alnının ortasında ufak bir çizgi belirdi.

'Bakıyorum.' Dedi zoraki bir gülümsemeyle.

'Bok bakıyorsun. Kötü bir fikirdi buraya gelmek, gidiyoruz.' Arabayı tekrar çalıştırdım. Bu sırada cama gürültüyle tıklatılması ikimizi de sıçrattı.

'İnsenize oğlum arabadan.' Babamın cama yapışan burnuyla yüz yüze kaldım. Ben daha cevap veremeden Aslıhan hızla arabadan indi.

'Amcaa.' Koşarak babamın kollarının arasına atıldı. Babamın boyu neredeyse benimleydi, e birde yaşının verdiği bir takım göbeklenmeler yaşanmıştı. Bu yüzden onun kollarının arasında Aslıhan iyice kaybolmuştu.

'Güzellik.' Babam onu kollarının arasına alıp havaya kaldırdı. 'Özlettin iyice kendini.'

'Özletiyorum ki gelişimin değeri olsun dimi?'