Bir Gençlik Hikayesi

Bölüm 59: PAYLAŞMAK

Selamm 😇😇

Yıldıza basmayı ve yorum yapmayı unutmayın✨

İyi okumalarr!!

"Gurur ne yabancı bir kelime geri dön yanıma"

__________________________________

🌍

Sitem etme haberi yok dağların

Gözlerini ellerinle bağladın

Faydası yok geç kalınmış figanın

Dünyada ölümden başkası yalan

Fazlaca depresif olan bu şarkıyı arkadaşımın sesinden dinlerken bir yandan da kendi hayatıma uydurmanın kasveti ile işimi yapıyordum. Benimki gibi isminiz olduğunda bazı şarkılar bazı sözler size herkesten daha çok anlamlı geliyor. Birde böyle bir ruh hali içerisindeyseniz zaten kim dokunsa ya o an patlıyor ya burnunuzun ucunda bir gözyaşı hissediyorsunuz.

Bir haftadır yaptığım tek şey bu, çalışmak ve yerli yersiz duygu patlamaları yaşamak. Evde duramadığımda Aslı'yla buluşuyorum, bu sürede bütün arkadaşlığımız boyunca onda kalmadığım kadar yatıya kaldım. Her teklifine neredeyse balıklama atlıyor, yalnız kalmaktan kaçınıyorum.

Hakan beni eve bıraktıktan sonra bunu da tek başıma atlatırım sanmıştım ama yapamadım ertesi sabah benim dersim olmadığı halde Aslı'nın olduğunu bildiğim için stüdyoda aldım soluğu. Beni kapının önünde görünce korkuyla mavi gözleri açıldı, çünkü biliyordu ki bu gelişim hayra alamet değildi. O bana sarıldığında tıpkı birgün önce gibi döküldüm, daha fazla saklayamayacağımı ve sustukça onu daha çok korkuttuğumu anlayınca Hakan'ın konuştuklarımızı duyduğundan ve Kadir'den... Hakan'ın onu ölümle tehdit etmesini ve az daha öldürecek olması hariç paylaşabildiğim kadarını anlattım. Bu kadarını Aslı da beklemiyordu ki verandadaki koltuklara ikimiz de dayak yemiş gibi çöküp kaldık bir süre.

O zaman ağlamadım, sadece boş boş etrafa baktım. Dersim varsa girdim ama o kadar donuktum ki çocuklar bile bir terslik olduğunu anladılar. Kıvanç iki kere yanıma geldi 'Yapabileceğim bir şey var mı?' diye, yoktu. Benim bile yapabileceğim bir şey yoktu ki.

Bundan sonra Aslı da beni yalnız bırakmamaya özen gösterdi. Üç gün boyunca stüdyodan bara, bardan onun ailesinin evine beraber gidip geldik. Başka bir yerde kalma, yıkanma, uyuma gibi bütün tabularımı bu süreçte yıktım. Aslı'nın evi benim evimden daha çok kucak açtı bana. Ailesi de öyle. Selim amcanın bir şeyden haberi yoktu ama Derya teyze en azından Hakan'la aramda bir sorun olduğunu anlamıştı. Bardan döndüğümüz geç saatlerde bile onu bizi mutfakta beklerken buluyorduk. Hemen yatağa gitmeden önce onunla mutfak masasında bazen çay, bazen süt içtik. Kader abladan beri birinin bana süt ısıttığını hatırlamıyordum, hoşuma gitti bu durum. İlk süt içtiğim akşamdan sonra her akşam ben süt içtim Aslı bazen bana katıldı bazen katılmadı.

Benim yüzümden Aslı'nın da Ateş'le görüşemediğini fark edince eve gitmeye niyetlendim ama Aslı bırakmadı. En sonunda o da ağzındaki baklayı çıkarmak zorunda kaldı. 'Ateş de Hakan'la beraber.'

O zaman diyecek bir sözüm kalmadı. Hakan'dan haber almıyor değildim. Mesajlaşıyorduk, ama bu daha çok birbirimize... yaşadığımızı belirten şu şekil mesajlaşmalar oluyordu:

"Bardayım."

"Eve geldim."

"Aslı'da kalacağım."

"Okuldayım."

"Stüdyoya geçiyorum."

"Tamam. İyi dersler."