Bir Gençlik Hikayesi

Bölüm 13: KÖRDÜĞÜM

Selamm😇😇

Özleştik değil mi?
Sizi bilmem ama ben çok özledim😞
Birde yokluğumdan mıdır nedir yorumları boşladınız, gözümden kaçmadı sanmayın.
Bu sürede aramıza yeni katılan arkadaşlar görüyorum, hoşgeldiniz dünyamıza, umarım seversiniz 😊 Sevince de yorum yapıp yıldıza basmayı unutmayın, yazık çünkü bana.
Bu düzensiz gidişata bir dur diyorum ve her hafta Çarşamba günü görüşmek üzere size veriyorum. Benimle misiniz portakal çiçeklerim?
Bu bölümün şarkısı benim için çok özel o yüzden yeri geldiğinde okurken dinlerseniz çok sevinirim 🌼 ve bu şarkıyı bana kattığı için pek sevgili muffinim wmelangee sana teşekkür ediyorum🙏🏽 Her zaman en güzel şarkıları ilk birbirimizle paylaştığımız için 🩷
Sizi adı gibi bir bölümle baş başa bırakıyorum. Yorum yapmayı ve yıldıza basmayı unutmayın🍊🔥

İyi okumalar!

Ah kaldırımlar biliyor bir devir muhteşemdik!
__________________
🍊

Sabahları uyandığınızda nerede olduğunuza dair bi fikriniz olmaz ya hatta belki birkaç saniye boyunca kim olduğunuzu bile idrak edemezsiniz. Sonra düşünceler düşman hatlarına sızan askerler gibi hücum etmeye başlar beyninize. İşte veya okulda bi sorun varsa ilk o dolar ya da belki sevgilinizle kavga ettiyseniz o kavga filizlenir tekrar, yeni uyanan zihninizde. İşte ben bu sabah uyandığımda önce kim olduğumu idrak edemedim sonra yavaşça beynime Aslı olduğum yüklendi, sonra nerede olduğumu hatırlayamasam da amcamın teknesinde olduğum birkaç saniye sonra filizlendi beynimde ve en kötüsü asla ama asla hatırlamak istemeyeceğim şey ise dün Ateş ile olanlardı.

'Gerekirse evet.'

Bu kelimeler beynimde dönüp duruyordu.

Başkalarına dokunabilmeyi nasıl düşünebilirdi?

Nasıl başkalarına dokunabilirdi ya? Dokunmasın. Ateş kimseye dokunmasın.

Ben ona yıllar sonra sonunda, seni başkalarıyla görmek beni rahatsız ediyor dedikten sonra o nasıl başka bir kadına rahatça dokunabilecekti?

Bunu söylemek benim için kolay mıydı sanki? Ben bunu düşünmeyi bile yasaklamıştım kendime, sanki onun yanındaki her kız boş zamanlarında yavru köpekleri tekmeliyorlarmış gibi kötü olduklarına inandırıyordum ben kendimi, sırf karnımın ortasında büyüyen o rahatsızlıktan kurtulmak için o kızlara bahaneler üretiyormuşum, ben daha bunu kendime itiraf edemeden ona söylemiştim, doğruluğunu düşünüp tartmadan, sonuçlarını düşünmeden 'Seni başkalarıyla görmek beni rahatsız ediyor.' Dedim.

Bunun benim ağzımdan çıkmasının kolay olduğunu mu düşünüyordu kendi küçük beyninde?

Ona olan öfkemi düşünmek istemeyen beynim bir mafyanın masaya koyduğu silah gibi dünkü öpüşmemizin tekrar kaydını çıkardı koydu masaya, yanında bir güzel el hareketi çekti al bunla yüzleş dercesine.

Bilinçsizce dilim dudaklarıma dokundu sanki hala onun tadını alabilirmişim gibi. Belki beynimin bir oyunu belki de gerçekten oldu bilemem ama onun viskiyle karışık tadı dilimin ucunda uyandı. Onu öpene kadar ne kadar özlediğimi bilmiyormuşum. Şimdi ise uyanan bir dev gibi onun özleminin bende ne kadar büyük olduğunu fark ediyorum. Yüzümü yastığa daha çok gömerken gözümden akan yaşlara mani olamadım. Mani olmak da istemedim. Dün geceden beri belli aralıklarla ağlıyordum zaten.

O bana gerekirse evet cevabını verdikten sonra içeri girmiş bense dışarıda denizi seyrederek canımın daha ne kadar acıyabileceğini kestirmeye çalışmıştım. Çok acıyabiliyormuş. Bu acının arasında yatağa nasıl geldiğimi de hatırlamıyordum ve umursamayacak kadar başka dertlerim vardı.