Aşkın kaç hali vardı?
Çocuk hali vardı mesela.
Saçını çekerek anlaştığın, oyuncaklarını paylaştığın ve yanı başında büyüdüğünde o sevginin de senle büyüdüğünü fark etmediğin halidir bu. Çocukken kalbine düşen tohum senin gözyaşlarınla sulanmış,
kahk...
Selamm😇😇 Beni çok heyecanlandıran bir bölümle daha karşınızdayım ve yine bu sebeple akşamı da bekleyemedim 👉🏾👈🏾 Bu yüzden bu bölümle ilgili yorumlarınızı daha çok merak ediyorum, lütfen benimle paylaşın🙏🏽 Twitter'da da #birgençlikhikayesi tagı altında paylaşarak yorumlarınızı yapabilirsiniz 💛 Daha önce de söylemiştim tekrar belirtmek isterim Twitter'da görselli alıntı paylaşıyorum onları görmek için de (prongs12) hesabını takip etmeniz yeterli ✌🏽 Tabi bütün bunları yaparken yıldıza basmayı da ihmal etmeyin 🍊🔥 İyi okumalar!
Not: Bu sefer bir farklılık olarak bölüm şarkılarını sonda yazacağım, iki şarkının hangisinden olduğunu tahmin edersiniz diye düşünüyorum 😊 ______________
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🔥
Bodrum'daki evin bahçesinde şezlonglara uzanmış planımızın ilk adımı gerçekleştirmeye çalışıyorduk. İlk görev Aslıhan Korkmazer'indi.
'Tamam amca.' İşaret parmağının pembe ojeli tırnağını ağzına götürdü. 'Hı hı.' Gözlerimle yüzünü tarıyor ifadesinden bir şey çıkarmaya çalışıyordum. Ama Aslıhan ser verip sır vermiyordu.
'Tabi.' Babamı onaylamaktan başka şeyler söylerse ben de babamın kabul edip etmediğini anlayabilirdim.
'Yok zaten kimi çağıralım? Bir ben bir Ateş olacağız.' NASIL YA? Dercesine kollarımı açtım, çünkü ben tam olarak tekneyi alıp partileyelim diye Aslıhan'a babamı aratıyordum.
'Aynen amcacım.'
Yalaka.
'Tamamdır. Çok sağ ol amca. Bende o iş sen merak etme.' Güldü ve telefonu kapattı.
'Evet?'
'Tekneyi almamıza izin verdi.' Dedi gülümseyerek.
'Ama?' Bir ama vardı, duymuştum.
'Ama tekneye başkasını almak yok dedi.'
'Hay sikeyim ya.'
'Ateş salak mısın? Amcamın bize tekneyi emanet ettiğine dua edeceğin yerde.' Babam ve onun kıymetli mallari işte. Hayır yani kaç yaşında insanlardık ne bu kısıtlamalar.
'Neyse verdi değil mi?'
'Verdi, verdi.'
'O zaman moral bozmak yok, oyna devam.'
'Evet.' Dedi gülümseyerek, tam o anda yine hastalığım tutmuş kalbim göğüs kafesimden çıkarcasına atmaya başladı. 'Yalıkavaktaymış tekne.'
'Aynen marinada o. O zaman planı kuruyorum.' Ellerimi birbirine sürttüm.
Bodrum'a daha bu sabah gelmiştik, ama kalabalık Aslıhan'ı fazla boğmuştu evde de kalasımız gelmedi bu yüzden tekne fikrini attım oraya, hem bol bol gezerdik hem de isterse sakince kafasını dinlerdi.
