Telekinezi

Siz Birer Mevsimsiniz

21 yaşındayım, heyecanlıyım ve lafı uzatmayacağım. Çünkü bölüm başlarında pek çok kez tanık olduğunuz o gevezeliğimi yitirdim denebilir. Zaten yazarken gevezeydim sadece. Gerçek hayatta tanıyabileceğiniz en sessiz insanlardan biriyim. Bugün sadece canımın istediğini yapmak istedim, bu da Wattpad'de bir güncelleme paylaşmaktı.

Telekinezi'yi 12-13 yaşlarında yazmaya başladım. Bu nedenle kurgudaki eksiklere, tutarsız detaylara ve diğer hatalara hiç dönüp bakmıyorum. Hepsini kucaklıyorum, hepsi benim ve sizin.

Her gün zincir metoduyla kitap okuyor ve yazıyorum. Artık daha iyi biliyorum, daha yoğun öğreniyorum. Yazmadığım ve hayal kurmadığım tek bir gün bile yok. Fotoğraf çekerken bile hikaye anlatıyorum. Güzel hikayeler anlatan fotoğraflarımı Instagram'da paylaşıyorum.

Sadece önümü göremiyorum. İçimde bir şeyler var ve ne zaman ortaya çıkacağını anlayamıyorum. Yazmaya devam edeceğim ve ortaya her ne çıkarsa kabulüm olacak.

Kendimi bildim bileli de hayal kuruyorum. Bir türlü hayalini kuramadığım tek şey ise kelimelerin olmadığı bir alternatif evren.

Özetle hala ben olmayı bırakmadım. Kaygılarım, mükemmeliyetçiliğim, tembelliğim, gevezeliğim...Hepsi benim şoför olduğum araçta arka koltukta oturuyor. Hep oradalar ama direksiyona geçmelerine izin vermemeye çalışıyorum.

Siz nasılsınız? Okuyup yazıyor musunuz? Hangi şarkıları o değerli hayallerinizle süslüyorsunuz?

Sizi özledim ve nasıl olduğunuzu sormak istedim kısacası.

Bundan sonra yazdıklarımı arada bir Instagram'da paylaşacağım. Kullanıcı adım @nilsuilgin . İşte geçenlerde yazdığım ve sizinle paylaşmak istediğim, sizlere de tavsiye niteliğinde olan bir yazı:

Mevsim

Bilinç akışı yapıyordum. Yazıyordum, yazıyordum ve yazdıkça kendimi ele alış şeklim üzerindeki hakimiyetim, satırlarımın arasından süzülüp sayfaları aşarak uzaklaşıyordu. Bilincimin akışı neden bana acı veriyordu? İçimi yine en acısından bir tiksinti sarmıştı. Bu seferki tehlikeliydi, çünkü beni hedef alıyordu.

Ne olmamayı engelleyemediğim ve ne olamadığım hakkında düşündüm.

Kalemi bıraktım.

Saatlerdir sürekli başa saran bir müziğin ani bitişinin odada bırakacağı tarzda bir etki oluştu.

Yine de içimde dışarı çıkmayı bekleyen bir melodi daha vardı: Kalemi elime tutuşturdu ve boş sayfanın ortasına üç kelime yazdırdı.

Ben bir mevsimim.

Birdenbire, kendimi ele alış şeklim üzerindeki hakimiyetimin, sobelenmiş olsa bile saklanmayı bırakmak istemeyen bir çocuk gibi, gizlendiği yerden usulca bana bakmakta olduğunu gördüm. Buradaydı, gelmemek için naz yapıyordu ama onu bulmuştum.

İşte o zaman kendimle ilgili kasvetli düşüncelerim, yerini huzur veren bir teoriye bıraktı.

Sayfalarca yazdın, kendini yeterince ölçüp biçtin, diyordu bu yeni ses. Ne bu gürültü patırtı?

Sen bir mevsimsin. Soğuk senin kullarından biriyken soğukkanlı olmayı başaramıyor musun?

Sen bir mevsimsin, insanların her zaman bir sonraki seni görmek için yanıp tutuştuğu.

Sen bir mevsimsin; onlara bazen iyi gelecek, bazen de elinde olmadan trajik deneyimlerini hatırlatacaksın.

Sen bir mevsimsin, kimse gelişini iple çekmiyor diye gelmeyi bırakamazsın.

Sen bir mevsimsin. Aşamaların var ve tam da aradığın mükemmellikte bir akış yaratıyorlar.

Sen bir mevsimsin ve her aşamanda sensin. Bazen griye ve kasvete, bazen rutubete, bazen renk cümbüşüne dönüşeceksin.

Sen bir mevsimsin. Kimi zaman yapraklarının yarısı dökülecek ve bütün o kırılgan dalların açığa çıkacak. Ama bu halinden utanmayacak, kendini yenilediğin bir sonraki aşamaya kadar o şekilde dikileceksin.

Sen bir mevsimsin, dünyada tezahür etme şeklin hep vurucu ve belirleyici olacak. İhtimaller zinciri oluşturacak ve bu şekilde her geri dönüşünde, başka bir "sen"le dünyayı değiştireceksin.

Sen bir mevsimsin, soğuk zamanlarda bir günlüğüne parlayan güneş gibi, olduğun aşamaya uymayan günlerin olacak. Günlük farklılıklar göstereceksin.

Tıpkı az önce, olabildiğince gri ve kasvetli "sen"in arasına birdenbire bu sıcacık teoriyi sıkıştırman gibi.

Bilinç akışına güvenmediğin zamanlarda bile kendi akışına güven.

Bı dediklerimi kağıda geçirme, yalnızca aklına geldiğim an sana yazdırdığım cümleyi oku ve onu izle. Sonra da kendini dönüştür. Bunda özgürsün. Oku hadi.

Ben bir mevsimim.