Telekinezi

-30-

Oylar & yorumlar icin cok tesekkurler :)

İyi Okumalar^^

"Kızım?" Kadın rüyada gibiydi. Gözleri pörtlemişti, şimdi Vera Farmiga'ya her zamankinden daha çok benziyordu.

Serenay duygusal görünmüyordu. Ki haklıydı da. Annesi onun tüm yeteneklerini bilmesine rağmen onu Dolunay'dan korumamıştı. Lale Teyze yüzünden Serenay gitmek zorunda kalmıştı belki de.

Annemler konuyu anlamamıştı. Ortalık sessizleşti. Serenay ne yapacağını bilemiyor gibiydi.

"Ben...karıştırdınız galiba. İşim bitti çocuklar," dedi bize dönerek. "Ben kaçıyorum."

Arkasını dönerek gitmeye yeltense de annesinin fısıltılı sesi onu durdurmuştu. "Serenay."

Kadın hala şoktaydı.

Serenay tekrar kısa adımlarla koşarak arkasına bakmadan uzaklaştı. Ben annemi yıllar sonra görsem ağlamaktan geberirdim herhalde. Ama ona da hak veriyordum.

Hiçbir şey demeden peşinden gittim, artık annemlere de açıklamayı Eray yapsın yani.

Hastane bahçesine ulaştığımda Serenay bir banka oturmuş ağlıyordu. Yanına oturdum.

"Serenay..."

"Ah, lanet olsun. Tüm plan suya düştü. Bir de.... Bir de gelmiş 'kızım' diyor. Sen biyolojik bir anne dışında ne oluyorsun be?" dedi kendi kendine.

"Cidden Maya, benim için maneviyat önemlidir. DNA aileyi oluşturmaz. O kadın Dolunay'ı bana istediği kadar tercih edebilir, sorun yok."

Gecenin karanlığı ürperticiydi, saat 19.00 falan olmalıydı. Serenay kaydını bizim okula aldırdığı için pişman olduğunu söylemişti. Sonra ise lanetler yağdırarak ayağa kalmış, çekip gitmişti.

Bir süre sonra Eray yanıma geldi. Yanıma oturduğunda dondurucu soğuğu hissetmemeye başlamıştım.

"Annemlere anlattım. Lale Teyze fenalaşınca bir odaya aldılar." dedi. Ellerini ovalıyordu.

"Serenay daha yeni gitti sayılır. Bir şey diyeyim mi, ben onu çok sevdim."

"Aynen. Çok iyi bir arkadaş."

"Bugün bomba nasıl patladı öyle, hala şoktayım. Serenay en azından öndeydi ama sana bir şey olacak diye çok korktum."

Ne dediğimi farketmemle birdenbire öksürük krizine girmiştim. Lanet olsun. O ne öyle, çocuğa sarktım resmen. Rezalet. Rezalet.

Eray sırıtıyordu. "Ben de senin için endişelendim sayılır," dedi yüzünü ekşitirken. "O değil de, annem hep seni övüp durdu az önceki karmaşada. Acaba yine mi sarhoş? Sonuçta seni övdü Maya, bu büyük bir şey yani."

"Çok komik!" diyerek oturduğumuz bankın yanında duran çöp tenekesine baktım. Aklıma bir fikir gelmişti.

Çöpün içinden birkaç şeyi telekineziyle yukarı kaldırarak Eray'ın baş hizasında yükselttim ve başından aşağı döktüm.

"Lan!" dedi neye uğradığını şaşırarak. "İğrenç!"

Kahkahalarla gülüyordum ama Eray gerçekten sinirlenmişti. "Ortalıkta yapma böyle şeyler, birileri görecek!"

"Tamam tamam." Ama o hala gülmüyordu.

"Sağol Maya, çöp koktum senin yüzünden. Cidden sağol. Baş belası. Hep başıma belalar açıyorsun. Sıkıldım."

Bunu dediğinde durgunlaşarak önüme baktım. Eğlencemi engellemişti. İlk kez bu kadar odunca davrandığını düşünüyordum. Keyifsizce durdum. Bu halimi görünce konuşmuştu. "Sakın ağlayayım deme."