Telekinezi

-2-

Okuluma doğru ilerlerken kendimi normal bir kız gibi hissediyordum. Elimde kitaplar, giyinişim etraftaki insanlar gibiydi. Peki bu insanlar yeteneğimi bilselerdi, onları istediğim an öbür tarafa yollayabileceğimi bilselerdi bana yakın davranırlar mıydı? Hiç sanmıyorum.

Onlar için bir tehdit oluşturmuyordum, bu hoşuma gitmişti.

"Hey, sana söylüyorum." Dalgınlıkla ilerlerken birinin beni dürttüğünü fark etmemiştim. Fazla kızgın bir surat görmemeyi dileyerek başımı kaldırdım.

"Ne?"

Karşımda duran sarı saçlı -dip boyası gelmiş ve ağzı sigara kokan kız nefesini bana iyice vererek konuştu.

"Yeni mi geldin?"

Bu da neydi? "Hayır," dedim.

"Garip. Yeni gibi duruyorsun. Geçen yıl burada değildin galiba?"

"Üç hafta oldu," diye onayladım.

Yüzüne sert bir ifade takınarak devam etti.

"Biliyor musun, erkek arkadaşım Pars'ın dikkatini yeniden çekmem gerekiyor ama sanırım yardım istemem için fazla güzelsin. Onun sana aşık olmasını istemeyiz, öyle değil mi?"

Neden bahsediyordu bu kız? Daha ismini bile söylememişti.

"İsmini öğrenmek güzel olurdu."diyerek iğneleme yaptım.

"Ben Sare. Sence de bu okuldaki herkesin ismi çok tuhaf değil mi?"

Okula 3 hafta önce geldiğimi biliyordu ve ben sanki okuldakilerin adlarını ezbere biliyormuşum gibi konuşuyordu. Bu muhabbeti sevmemiştim.

"Ben de Maya. Üzgünüm. Erkek arkadaşının dikkatini çekmen konusunda yardımcı olabileceğini sanmıyorum." diyerek pek de emin olmayan adımlarla yürümeye başladım. Bu da neydi böyle? Sare denen kız niye o kadar kişi varken bana saçmalamıştı?

Koridorda paytak paytak ilerlemeye devam ettim. Sonunda sınıfa ulaşabilmiştim. Rastgele bir kızın yanına oturdum.

"Sen Maya'ydın, değil mi?" Allahım! Bu kızın bakır rengi saçları vardı ve kızıl insanlara bayılıyordum, saçlarını elime dolayıp incelememek için kendimi tutarken "Evet, ya senin adın ne?" dedim.

"Ben Dolunay." Sare haklıydı. Bu okulda ismi güzel olmayan bir kişiye bile rastlayamazdınız.

"Ben de yeniay." Duyduğum gıcık sesle arkamı döndüm. Kolej ceketi giymiş bir çocuk ukala gülümsemesiyle bize bakıyordu.

Dolunay, "İsmimle dalga geçmeyi bırak," diye uyardı onu. Çocuk gülmeye devam ederken arkada tanıdık bir sima görmemle dikkatimi o tarafa çektim. Tanrım, hatırlamam gerekiyordu. O kızı tanıyordun, eminim. Sonra birden kafama dank etti. O sırada çok tuhaf hissetmiştim. Bedenim yavaştan titriyordu. Hemen fırlayıp sınıftan çıktım ve tuvalete doğru koşmaya başladım. Sonunda gelmiştim.

İçimde berbat bir his vardı, tüm midemi boşalttım ve saçlarım batmasın diye iyice eğildim. En sonunda yüzümü yıkarken kapı açıldı. O gelmişti.

"Seni yeniden gördüğüme sevindim Maya."

Karşımda Elis duruyordu.
***
Elis'i tanımayanlar ilk bölüme bakabilir :D Arkadaslar bu bölüm sıkıcı oldu biliyorum ama bilirsiniz işte karakterler tanıtım asamasında. Bolumler git gide daha uzun olacak, gelecek bolum de daha heyecanlı olacak :D İlk bolume gelen oy ve yorumlar için tesekkurler:) ^^