Telekinezi

-29-

Multimedia açılıyor mu bilmiyorum ama en sevdiğim şarkıyı koydum. Daha önce de koymuş olabilirim :D Okurken güzel gider diye düşündüm :D Gelen oylar ve yorumlar için teşekkürler:*

İyi Okumalar^^

"Anlatsana Serenay." dedim ve beklemeye başladım.

"Ya da vazgeçtim, İstanbul'a döndükten sonra anlatmam daha güvenli olur."

"O zaman yarın dönelim," diye önerdi Eray.

"Bana uyar."

"Aynen. Yarın toparlanır gideriz. Annelerinize yaşadığımı söylemediniz, değil mi?"

"Annemler zaten seni tanımaz ki. Lale Teyze biliyor mu?"

"Yaşadığımı mı? Hayır."

Aklıma Dolunay'ın sırrı gelmişti. Serenay birkaç gün önce yazdığı şiirle babasının yanarak öldüğünü anlatmaya çalışmıştı.

"Anladığım zaman
Hemen kaçtım yangından
Gelmek için bekledim
Kârım büyük olacak zararımdan."

~

Akşam olmuştu.

Yatağıma doğru ilerlerken tuhaf hissediyordum.

Serenay'ın şu meşhur planını merak etmiştim, eğer başıma bela almam gerekecekse hiç bulaşmayacaktım.

Yarın İstanbul'a dönecektik. Serenay teyzesinde kalacağını söylemişti çünkü bu zamana kadar teyzesinin yanında yaşamıştı. Teyzesinin onu sevdiğini ve korumak için onu kendi evine aldığını söylemişti.

Yatmaya giderken birinin beni kendine çekmesiyle nefesim kesildi.

"Ödümü patlattın Eray!"

Kahkaha atarak gülmeye başladı. "Korkak. Benden hoşlanmanı anlarım da, niye korkuyorsun ki?"

"Bunu bir daha söylersen gebertirim seni. Hoşlanmıyorum dedikçe üsteliyorsun!"

Serenay bu halimizi sırıtarak izliyordu. "Maya, biraz gelsene." dedi.

Bir köşeye giderek Eray'ı gerimizde bıraktık. Serenay fısıldayarak konuştu. "Neden inkar ediyorsun?"

"Kızdan itiraf beklenir mi? Önce kendisi söylesin o zaman. Tabi benden hoşlanmadığına eminim."

"Ben düşünce okuyabiliyorum tatlım, kusura bakma ama o da senden hoşlanıyor. Bunu inkar etme bari." dedi elindeki tostu ısırarak.

Gece gece tost yiyor.

"Neyse, sonra konuşuruz. Bu çocuk beni iyice sinir etti." diyerek topuklarımın üzerinde döndüm ve yatağıma gittim.

Başımı yastığa koymamla Sare aklıma gelmişti. Ona acıyordum. Eray bana karşı ilgisiz davranmıyordu ama Sare'ye karşı öyleydi. Onun yerinde olsaydım boğulacak gibi hissederdim. İçimden bir hüzün dalgası geçmişti.

Serenay yanımdaki yatağa gömülürken çalar saatini komodine koymuştu. "İyi geceler."

"İyi geceler."

~~~~~

Sabah saat 11.45'te hepimiz hazırdık. Valizlerimiz mutfakta duruyordu, Serenay kaldığı yerden eşyalarını, yüklü miktarda parasını getirmişti.

Dişlerimi fırçalayıp son kez tuvalete girdikten sonra beni bekleyen Eray ile Serenay'ın yanına gittim. Eray yine yeterince mükemmel görünmediğini söylüyor, yakınıyordu. "Keşke evden dambılları getirseydim. Kaslarım eridi birer birer." Hiç de erimemişti. Süslü pakize.