ဒီအပြစ်သားက ရှင်သန်လို...(၂) (DTS)

အခန်း ၂၀၀

အပိုင်း (၂၀၀) ပြန်ကောင်းလာပြီ

ထိုစကားတစ်ခွန်းလေးသည် ကျန်းလော့၏ နှလုံးသားကို ကြီးမားသော ခံစားချက်လှိုင်းကြီး ဖြစ်သွားစေသည်။

ကျန်းလော့၏ အာရုံကြောများသည် ကြီးစွာသော ပျော်ရွှင်မှုနှင့် ဝမ်းနည်းပူဆွေးမှုတို့ကြောင့် ထုံထိုင်းသွားသော်လည်း ချီယုံသည် ကျန်းလော့နှလုံးသားထဲတွင် နူးညံ့စွာ နေရာယူသွားခဲ့သည်။

သူသည် ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိတော့ပေ။ သို့သော် ပတ်ဝန်းကျင်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သောအခါ ချီယုံသည် သတိလစ်သွားပြီဖြစ်သည်။ ကျန်းလော့၏ နှလုံးသားသည် နှစ်မြှပ်သွားပြီး ချက်ချင်း ချီယုံ့ကို တွဲ၍ နဂါးသွေးကြောနှင့် ဝေးရာကို ထွက်ပြေးဖို့ လုပ်တော့သည်။

ချီယုံ၏ ဒဏ်ရာများသည် ဆိုးဝါးလွန်းသောကြောင့် "မရဘူး"ဟူသည့် တစ်ခွန်းထဲ ပြောပြီး သတိလစ်သွားကာ ရက်အတော်ကာအောင် သတိရမလာပဲ ကိုမာဝင်သွားတော့သည်။

ကျန်းလော့သည် သူ့ကို လူများရှိနေသည့် နေရာသို့ ခေါ်မသွားရဲခဲ့ပေ။ ချီယုံ ခုခံနိုင်စွမ်း မရှိနေသည့်အချိန်တွင် မည်သူမဆို ချီယုံ့ကို သတ်သွားနိုင်ပြီး လူတိုင်းသည် ချီယုံ၏ ရန်သူဖြစ်နေနိုင်သည်။

ချီယုံသည် အန္တာရာယ်များသော ပုဂ္ဂိုလ်ဖြစ်သောကြောင့် နိုင်ငံတော်မှ မထိနိုင်ပေ။ သာမန်လူများသည်လည်း ကံကြမ္မာယုံသူကို ကိုးကွယ်ကြသည့် နောက်လိုက်နောက်ပါများ မဟုတ်လျှင် ချီယုံ့ကို ထိနိုင်ကြမည် မဟုတ်ပေ။

ကံကြမ္မာယုံသူနှင့် သူ့ကို ကိုးကွယ်ကြသူများကို ရှောင်ရှားရန်အတွက်လူမြင်ကွင်းသို့ ပြန်သွား၍ မဖြစ်ပေ။ ကျန်းလော့သည် သတိလစ်နေသော ချီယုံနှင့်အတူ ပုန်းနေပြီး ကျန်းလော့သည် တစ်လမ်းထဲကိုသာ တည့်တည့်သွားနေသလို ထင်ရသည်။ သူသည် သူတို့၏ လှုပ်ရှားမှုကို ခြေရာခံမိသွားစေမည့် အမှားသေးသေးလေးကိုမှ ဖြစ်ခွင့်မပြုနိုင်ပေ။ သူတို့နားသို့ တစ်စုံတစ်ယောက် နီးကပ်လာသည်ကို မြင်တိုင်း ချက်ချင်း တခြားနေရာတစ်ခုသို့ ပြောင်းရွှေ့သွားတတ်သည်။