Gül'e Ait (TAMAMLANDI)

Gül'e Ait 8. Bölüm 6. kısım

Yanında Asaf yokken yabancı bir insanla ilk defa yalnız kalmanın huzursuzluğunu yaşayan genç kız, garip bir duyguyla terk edilmiş gibi hissetmekten kendisini alamadı. Ruh halinin üzerinde bıraktığı etkiyle sandalyede sakil bir şekilde otururken, bomboş gelen evdeki varlığının sayesinde kıymet bulduğunu anladı. Peşinden gitme, geri çağırma dürtüsünü baskılamaya çalıştığı sırada, ne tarafa bakacağını, fazlalık hissi veren ellerini nereye koyacağını bilemedi.

'Aptallık etme Gülizar, çocuk musun sen? Yirmi iki yaşına geldin, yabani gibi hareket edemezsin. Ya seni Asaf bulmasaydı ne yapacaktın, nerede kaldı o tek başına ayaklarının üzerinde duracağına dair cesaretin... Allah'ım hakikatten ne yapardım! Çok şükür rabbim... Kaldır başını artık. Hadi Gülizar...'

İçinden davranışının çok saçma olduğunu tekrarlarken zorlanarak da olsa bakışlarını karşısına çevirince, halini anlamış gibi kendisini izleyen Çağla'nın gülümseyen yüzüyle karşılaştı. İfadesini yumuşatmaya çalışırken kafasını sallayarak bir şeyler söylemeye çalışan genç kadının bilgisayara uzanması üzerine boşalan tabakları çekerek yer açtı.

"Oldu mu?"

"Aaahkh."

"Haa! Eee... Tamam, sen yaz bekliyorum."

Bir süre duralayan genç kadın, Gülizar'ın çay koymak için kalkmasından faydalanarak düşünürken, Asaf'la aralarındaki bağın bu kadar kuvvetli olmasının şaşkınlığını yaşadı. Abisine ilk geldikleri zaman hissettiği koruyucu tavrına ek olarak, endişeli hareketleriyle her ifadesini takip ederken aynadaki yansıması gibi karşılık vermesini neye yoracağını bilemedi.

'Birbirlerine ne derece bağlı olduklarının farkındalar mı acaba? Biri gülünce karşılığında ifadesinin yumuşadığının, ya da somurtunca kaşlarını çattığının!'

Ortak tavırlarından aralarında bir erkekle kadının paylaştığı fiziksel tutku olmadığı halde duygusal olarak birbirlerini sahiplendiklerine karar verdi. Gözlemlediği kadarıyla yalnız ve bağımsız bir kişilik olarak nitelendirdiği abisinin, birebir şahit olmasa inanamayacağı derecede Gülizar'a düşkünlük göstermesini, küçük bir çocukmuş gibi birkaç saatliğine evden ayrılırken endişeli davranmasını sahiplenmenin ötesine geçtiğine bağladı. Bardağını masaya koyduktan sonra karşısına yerleşen kızın hala huzursuz göründüğünü fark edince, aklına gelen fikirle rahatlatma arzusu duyarak yazmaya girişti.

'Teşekkür ederim.'

"Rica ederim, afiyet olsun."

'Gülizar, açıkçası mesleki bilgine hayran kaldım. Lütfen yanlış anlama bu konuda eğitim aldığını biliyorum.'

"Seninle kıyaslanamaz Çağla, ben lise mevzunuyum."

'Söylemesen yüksek eğitimini görmediğini anlayamazdım.'

"Öylemi düşünüyorsun!"

'Kesinlikle.'

"Çok... Çok teşekkür ederim Çağla, sözlerinin benim için ne ifade ettiğini bilemezsin!"

'Görebiliyorum.'

Yüzünde güller açan genç kızın, küçücük bir iltifatla bile çok mutlu olmasına içi burulurken, ifadesini sabit tutmaya özen göstererek incelemesine devam etti. Masum ve bir o kadar akıllı olan kızın, yüzünde hala izlerini taşıdığı morluklara rağmen aslında güzel bir bayan olduğuna karar verdi. Tamamen toparlandığında biraz bakımla, az buçuk akıl vermeyle ortaya ilginç bir görüntü çıkacağını öngörünce, sırıtması genişleyerek bütün yüzüne yayıldı. 'Pınar bu duruma uyanınca çok ilginç şeyler yaşanacak. Hele Asaf abinin Gülüzar'a karşı boş olmadığını anlarsa elinden kurtulamaz.' diyerek içinden ekledi. Tavrındaki değişime anlam veremediği belli olan kızın, garip garip bakması üzerine pişkince göz kırparak yazmaya geri döndü.