Gül'e Ait (TAMAMLANDI)

Gül'e Ait 9. Bölüm 3. kısım

"Hayır yalan söylemedim, en azından sana hiç yalan söylemedim. Ben, 'seni seviyorum Asaf' sana herkesten, her şeyden daha çok güveniyorum. Buna rağmen zayıflıklarımın kurbanı olmamın önüne geçemiyorum. Yıllar içinde kazanılmış alışkanlıklar, ezilmişliğin getirdiği kişilik bozukluğu kolay kolay atlatılmıyor."

"O da ne demek?"

"Kısaca zannettiğin kadar iyi bir insan değilim."

"Buna inanmamı bekleyemezsin Gülizar, senin mükemmel bir kişiliğin var!"

"Hayır yok, keşke olsaydı... Lisede bir öğretmenimiz; bireyin karakterini ailesi ve çevresi şekillendirir. Doğuştan gelen kişisel özelliklerinle yaşadığın muhitin maddi ve manevi harmanlanmasından yetişkin bir birey vücut bulur demişti. Başta ne demek istediğini anlayamamış, sözlerini içimden de çıkaramamıştım. Zaman içinde olgunlaşıp ailemi ve yakın muhitimde bulunan insanları mercek altında inceleyince taşlar yerine oturdu."

"Eee!"

"İçinde bulunduğum toplum erkek egemen ve güçlünün güçsüzü ezdiği bir düzen üzerine kurulu. Zor şartlar, şiddet, çocukluktan itibaren özellikle kadınların kendince uyum sağlamak ve zorbalıkla mücadele edebilmek adına yeni yöntemler ürettiği garip bir hal almış."

"Nasıl?" Bakışlarını ellerine indiren kızın kaşlarının çatılmasından, kendisi için can sıkıcı bir konu olduğunu anlayan genç adam, ısrarından vazgeçmeden tekrar söze girdi. "Konuya yabancı değilim Gülizar, yaşananların ve şartların insanları şekillendirdiğine birebir vakıfım. Burada merak ettiğim seni etkileyen unsurlar, bu kadar anlattıktan sonra susamazsın. Lütfen başını kaldırır mısın?"

"Utanıyorum!"

"Benden mi? Hadi ama yapma, beraber birçok şeyi aştık. Hem bana her şeyi anlatabileceğin konusunda anlaşmıştık."

"Evet!"

"Eee hadi..."

"Tamam!.. Aslında çok travmatik, bir tiyatro sahnesindeki... Şey, daha önce hiç tiyatroya gitmedim, okuldaki törenler için oyun sahneye koyan arkadaşlarım vardı. Oradan biliyorum."

"Anladım canım, her şey yoluna girsin ben seni götürürüm. Lütfen devam et."

'Beni tiyatroya mı götürecek! Doğru mu anladım?'

"Gülizar!"

"Ah... Eee... Özür dilerim. Sahnede rol yapan oyuncu gibiler. Daha küçük yaşlarda kendilerine biçilen hayata ayak uydurabilmek için numara yapmayı öğreniyorlar. Dayak yememek, ezilmemek, bazen de sevilebilmek için... Ne kadar ironik değil mi? Arzu ettikleri gibi davranacak bireyler yetiştireyim derken aslında kendilerine düşman canavarlar yaratıyorlar."

"Kulağa pek hoş gelmediği kesin! Durum o kadar vahim mi?"

"Çoğunlukla. Saygı ve sevgiden yoksun, sürekli itilip kakıldıkça zaman içinde kişiye ve ortama göre bukalemun gibi renk değiştirmeyi öğreniyorlar. Bazısı annem gibi itaatkar oluyor, bütün hayatını çevresindeki erkeklere göre şekillendiriyor. Onlara, doğru veya yanlış yaptıkları her davranışa destek vermesinin yanı sıra aslında sahip olmadıkları payeler yüklüyor. Varlıkları, yönlendirmeleri olmadan hayatta kalamayacağına inanıyor ve evin reisine sorgusuz sualsiz biat ediyor. Sevgi değil Asaf, boğazının doyurulduğu atmış metre karelik evinde, mevcudiyetini devam ettirebilmek için sahip köle zihniyetiyle muhtaçlık. Bazılarıysa tıpkı ablam gibi kaderini kabulleniyor, içine kapanıp her şeyi sineye çekmeyi, suya sabuna dokunmadan ruh gibi yaşamayı ve hayatı uzaktan izlemeyi tercih ediyor. Kısaca sahibine boyun eğiyor. Bunlar nispeten zararsız olanlar... Bazısı inanılmaz derecede kavgacı oluyor, dayak fayda etmeyince kocası dahil herkesi bezdirecek kadar saldırganlaşıyorlar. Dayak arsızı hiç bir surette iflah olmayan tipler. Birkaç tahtaları eksik diyebilirim, kesinlikle onlardan uzak duracaksın. Bir sebeple kafayı sana taktı mı bittin demektir. Bir kısmı yalana başvurmayı, ikiyüzlü davranmayı tercih ediyor. Muhtemel hedefi, genellikle gelini bazen de kızlarının yanında kötülük timsaliyken ortama eşi veya oğlu girdi mi melek kesiliyor. Uğradığı haksızlıklara timsah gözyaşlarını ekleyerek oskarIık bir oyun sergileyebiliyor. Büyük bir ustalıkla rakibi olarak gördüğü hem cinsini itin, eee... Yerin dibine sokabiliyor."