Duygularını rafa kaldırmayı hayat biçimi olarak seçen genç adam, sevmenin ne demek olduğunu bilse de sorumluluğunu almak istemez. Kendisi için biçtiği gelecek yalnızlık üzerine kuruluyken, hele kendi şeytanlarıyla savaş verirken hiç istemez.
Tabi m...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Esas konuya geçmeden önce sanırım sebep olan süreci anlatmam daha doğru olacak."
"Hı hı, nasıl uygun görürsen!" 'Bu kadar önemli ne olabilir?'
"14 yaşında askeri okula başladığım zaman alışkın olmadığım disiplin, katı kurallar ve her ne kadar ailemin sürekli tartışmasından şikayet etsem de ev ortamından ayrılmak, sudan çıkmış balığa dönmeme sebep oldu. Tuvalet kabinlerinde gizli gizli ağladığım halde geri dönmeyi de gururuma yediremedim."
"Asaf'ım!"
Sesindeki duygusal vurguyu yakalayan genç adam, hayatındaki yaşanmışlıklarını unutup kendisi için üzüleceğini tahmin ederek, "Merak etme kısa süre içinde atlattım." diye uzatmadan konuyu kapattı. İyice bedenine yaklaştırdığı güzelinin bir yandan saçlarını okşarken eski günlere geri döndü.
"Sonradan, alışma sürecinde başka çocukların da benim gibi davrandığını keşfettim. Aynı koğuşu ve sınıfı paylaştığımız halde kendi derdimden fark etmediğim Zafer'le tanışmamız da bu vesileyle oldu."
"Zafer!" 'Sıçtırtma zaferine derken onu mu kastediyordu acaba?' "O da mı tuvalette ağlıyordu?"
"Evet... Onun işi daha zordu. Ben, gurur yaptığım için eve dönemiyordum ama alternatif olarak her daim aklımın bir köşesindeydi. Çok zora düşecek olsam, tek bir telefonumla annemin seve seve gelip beni askeri okuldan alacağına emindim. Zafer'in babası subay olduğu için onun öyle bir şansı yoktu."
"Neden, kötü insanlar mıydı?"
"Tabii ki hayır, aksine çok iyilerdi. Kendisi gibi şerefli bir Türk Askeri olacağından dolayı gurur duyan bir babayı, hayal kırıklığına uğratmaktan korkuyordu."
"Yaa!"
"O gün son kez beraber ağladık ve ilerleyen günlerde ortak yanlarımız olduğunu fark edince, Zafer'le ayrılmaz bir ikili haline geldik. Birbirimize her anlamda destek olmaya başladık."
'Allah'ım, öldü galiba! İnşallah öyle değildir.'
"Beraber ders çalışmaya, aynı takımda top koşturmaya başladık. Hafta sonu izinlerine bile birlikte çıktığımız bir yılın ardından, uzun seneler sürecek olan dostluğumuzun temellerini attık."
'O kadar yakın arkadaşın olduğu halde, neden hiç bahsini açmadın Asaf'ım!'
"Tek çocuk olduğum için Zafer'i bir nevi kardeş yerine koydum. Kara Harp Okulunu seçmemizle devam eden birlikteliğimiz, öncelikle vatana hizmet etme aşkı ve yakın dövüş sporlarına duyduğumuz ilgiden dolayı bordo berelilere katılmamıza sebep oldu. Böylece farklı bölgelere tayin olup ayrılmamız da gerekmeyecekti. Şartlarımız uygun bulununca zorlu bir eğitim sürecine dahil olduk. İkimiz de mücadeleyi severdik, başarıyla tamamlamamızın ardından görevimizi layığıyla yerine getirmek için çalışmaya başladık. Bunların hemen hepsi gizli ve normal bir eğitim almış askerin altından kalkmasının imkansız olduğu görevlerdi. Çoğunlukla fire vermeden işi bitirir ve merkez üstümüze sorun halledilmiş olarak sağ salim geri dönerdik."
