Gül'e Ait (TAMAMLANDI)

Gül'e Ait 21. Bölüm 4. kısım

Konuşmaların arasında gardı düşen, uykusu geldiği yüzünden okunan Kerem'in, elindeki oyuncakla Asaf'ın kucağına tırmanıp sevgiyle sarılan kolların arasına yerleşmesini gülümseyerek izledi. Usulca saçlarını ve sırtını okşayan genç adama, babalığın ne kadar yakıştığını düşündüğü sırada sırıtarak göz kırpması üzerine, "Ne oldu?" diye kısık sesle sordu.

"Yeni bir yeteneğimi keşfettim?"

"Neymiş o?"

"Kucağıma gelen bebek uyumaya başlıyor."

"Yaa!.. Mekan geniş ve rahat, çocuklar haklı. Aşkım, senin sevgini ve kendini güvende hissettiğine eminim. Birbirinize çok yakışıyorsunuz!"

"Sağ ol Gül'üm! Bu görev hoşuma gitti, seve seve yerine getirebilirim. Anlaşılan delikanlımızın da uykusu gelmiş."

"Daha bebek sayılır babası, öğlen uykusuna yatması normal. Gör bak, bir kaç saate kalmadan Damla da abisine katılır."

"Yok artık, daha yeni kalktı sayılır!"

"Henüz dört aylık Asaf, çok küçük. İkizlerden hatırlamıyor musun?"

"Uyku düzenlerini bilemem, doğrudur!"

"İki üç ay sonra ihtiyacı azalır. Yiyecek uyuyacak büyüyecek, değil mi kızım?" derken kucağında oturan minik bedene sevgiyle baktı. Ne zaman kucağına alsa, göğsünün sızlamasına sebep olan aşkın, annelik duygularının tetiklenmesinden kaynaklandığını düşündü. Kiraz dudakların oynamaya başlamasıyla yakın zamanda beslemesi gerektiğini tahmin ederken, başını bedenine çevirip meme araması içinin burulmasına sebep oldu. Mecburiyetten dolayı anne sütünden ayrılmak zorunda kalan bebeğini, emzirememenin eksikliğini hissetti. Hayal kırıklığı ve üzüntüsünü belli etmemeye çalışırken, yerinden kalkarak abisinin getirdiği pusete güzel kızını yatırdı.

"Acıktı. Mamasını hazırlayayım."

"Gülizar!"

"Hııı! Efendim."

"İyi misin? Birden yüzün soldu, bilmediğim bir sorun mu var?"

'Hesapta annesi olacağım ama bebeğimi besleyemiyorum, ihtiyacını bedenimden karşılayamıyorum.' "Hayır hayatım, her şey yolunda. Hemen gelirim." 'Nankörlük etme Gülizar, böyle olacağını biliyordun kendini eksik hissetmenin alemi yok. Buna da şükür, en azından hazır mamalar var.'

"Pek zannetmiyorum ama öyle diyorsan!

Gülümsemeye çalışan karısı odadan çıkarken, anlam veremediği bir sebeple üzüldüğünü düşünerek bakışlarını kızına çevirdi. Daha önce de şahit olduğu hareketlerinden, acıkma belirtileri sergileyen Damla'yla ne alakası olduğunu çözmeye çalıştığı sırada, içeriye biberonla giren genç kadının ifadesinden toparlandığını fark etti. Nedenini merak etmekle birlikte şimdi sırası olmadığına karar vererek, göğsünde uyuyakalan Kerem'le beraber oturduğu yerden doğruldu.

"Görev tamamlandı."

"Ooyy kuzum benim, haline bak bayılmış resmen."

"Sabahtan beri peşimizde koşturup duruyor, yoruldu... Gül'üm, Damla için hazırladığımız yere yatırayım mı?"

"Hayır hayatım, Damla'nın birazdan tekrar uyuyacağına eminim. Şimdilik bizim yatağın ortasına yatır, bir de sana zahmet yanlarına yastık koy. Uykusunda dönerse Allah muhafaza düşmesin."

"Tamam hallederim."

"Ha Asaf..."

"Üzerini mi ört diyeceksin."