Gül'e Ait (TAMAMLANDI)

Gül'e Ait 13. Bölüm 1. kısım

"Bir tek şu bardak kaldı."

"Bir saniye, şimdi alıyorum."

"Burası tamam Gülizar..."

"Sağ ol Asaf, zaten makine da doldu."

"Hı hı."

'Gene hılamaya başladı, kesin canı bir şeye sıkkın!' "Çalıştırayım, hemen kahvemizi koyacağım."

"Olur."

Kendisiyle beraber sabahın köründe kalkıp kahvaltı yapmak için ısrar eden Gülizar'ın, masayı toplamasına yardımcı olduktan sonra bir yandan ellerini kurularken huzursuzca kolundaki saate baktı. İsteksizce konuşma vaktinin geldiğini düşünerek, "Kahveyi salonda içelim mi Gülizar?" diye söze girip şaşkın bakışları karşısında gülümsemeye çalıştı.

"Tabii!.. Şey, neden? Yani hep mutfakta otururduk ya o yüzden merak ettim."

"Değişiklik olur diye düşündüm. Hem biraz konuşuruz."

"Yaa!.. İşe gitmeyecek misin Asaf?"

"Yatmadan Faruk'u arayıp biraz geç geleceğimi söyledim."

"Ne... Şey peki!" 'Ne oldu acaba, sorsam... Yok artık, koca adam sana hesap mı verecek!' "Bir şey mi oldu Asaf?" 'Geri zekalı!.. İyi bok yedin Gülizar, başına ne geliyorsa şu susmak bilmez çenen yüzünden. Ağzının ayarı yok!'

"Anlatırım canım, önce kahvemizi içelim."

"Tamam!" 'Kesin bir şey oldu. Dün eve geldiğinden beri bir garip! Ay meraktan çatlayacağım, hay Allah'ım, sus Gülizar sakın konuşma...' "Sen geç lütfen, hemen yapıp getiririm."

"Hı hı..."

'Hı hı lama devam ettiğine göre kesin ciddi bir şey olmalı! Benimle ilgili olabilir mi acaba? Yok... Bir yere gitmeyeceksin demişti, Asaf sözünden dönmez.'

Düşünceleri arasında boğuşurken genç adamın mutfağı terk etmesini izleyip, bir süre arkasından boş koridora baktığı sırada, 'Oyalanma da şu kahveyi yap artık.' diye silkinerek toparlandı. Artık iyice alıştığı evde işini zevkle yaparken, seri hareketlerle fincanları tepsiye yerleştirip salonun yolunu tuttu.

"Buyur Asaf."

"Teşekkür ederim, ellerine sağlık."

"Afiyet olsun!" 'Eee şimdi ne olacak! Neden böyle mesafeli duruyor, bu halini hiç sevmedim. Farkında olmadan ben mi bir şey yaptım acaba!'

Tepsiyle ayakta dikilen kızın ne yapacağını bilemez bir ifadeyle yüzüne baktığını fark edince, "Neden ayakta bekliyorsun? Oturana Gülizar, şöyle karşıma geç." diyerek biraz gevşemesi gerektiğini kendisine hatırlattı. Bir yandan kahvesini yudumlarken, hayatından memnun izlenimi sergilemeye, havadan sudan muhabbete devam etmeye çalıştı. Boncuk boncuk bakan kara gözlere, kırpıştırma aralığı sıklaşan kirpikler eklenince, genç kızın yüzünde oluşan ifadeden başarılı olamadığını anlayarak konuya girmeye karar verdi.

"Gülizar..."

"Efendim Asaf!"

"Şimdi..."

"Yanlış bir şey mi yaptım Asaf?"

"Ne? O da nereden çıktı?"

"Sor demiştin ya!"

"Hııı!"