More than roomates ft. B-Brave

3

Pov Dioni

Ik loop richting het meer waar ik Annefleur met opgetrokken benen zie zitten. Op één of andere manier vluchten we altijd weer hier naar toe. Ik ga naast haar zitten, haar blik blijft strak op het water gericht. 'Ik weet dat ik het je eerder had moeten vertellen, maar ik kon het gewoon niet, omdat ik het zelf nog niet kon geloven.' begin ik zachtjes, starend naar het water. 'Ik geloofde het niet totdat ik echt goed naar hem keek. Het enige wat ik kon denken was dat hij van mij is. Ik heb dat kleine jongetje gemaakt, dankzij mij is hij hier op aarde.' fluister ik en er rolt een traan over mijn wang. 'Ik heb hem zijn leven gegeven.' snik ik en ik sla mijn handen voor mijn gezicht. Na een tijdje veeg ik mijn tranen weg. Annefleur staat op, 'Met dit verhaal help je jezelf niet echt.' zegt ze en ze loopt verder het bos in. Ik kijk haar na, waarom wilt ze dan niet naar me luisteren? Ik sta op en loop achter haar aan. 'Hoeveel meisjes heb je verkracht zonder condoom, Dioni? Hoeveel kinderen kan ik nog van je verwachten?' vraagt ze als ze merkt dat ik achter haar loop. Ik zucht even, 'Jezus Anne.' mompel ik. Ze stopt met lopen, 'Ik heb er over zitten denken en ik denk dat ik beter mijn eigen plek kan zoeken, want tussen ons gaat het niet werken.' zegt ze met haar ogen op de grond gericht. 'Waar slaat dat nou weer op? Waarom doe ik volgens jou altijd alles fout? Alsof ik voor dit kind gevraagt heb?' vraag ik kwaad, maar ze geeft geen antwoord. Ze kijkt me even aan, 'Goed dan. Kan je me recht in mijn ogen aankijken en vertellen dat je ons wilt eindigen? Dat er geen hoop meer voor ons is?' vraag ik en opnieuw kijkt ze weg. 'Precies.' zucht ik. Ik draai me om en loop weg, wetend dat ik haar nu niet van gedachten kan laten veranderen.

Kaj gaat op de barkruk naast me zitten en aan de andere kant van mij neemt Samuel plaats. 'We dachten al dat we je hier konden vinden.' zegt Samuel als ik mijn glas leeg drink. Ik wil een nieuwe bestellen, maar Kaj houdt de barman tegen, 'Hij heeft genoeg gehad.' zegt hij en ik stuur hem een boze blik. 'Goed Jurado, hoeveel heb je er op?' vraagt Samuel en ik zucht even. 'T..tien of zo, g..geen idee.' antwoord ik, struikelend over mijn woorden. Ik zie Kaj en Samuel blikken met elkaar wisselen. 'Ik neem je mee. Annefleur word namelijk niet blij als ze je zo ziet.' zegt Samuel en ik frons even. 'Anne.. is n..niet thuis.' mompel ik terwijl Samuel me van de kruk aftrekt. Ik val bijna om, maar hij vangt me op. 'Oké, dus dat is de rede van je uitstapje naar de kroeg.' zegt Kaj die de andere kant van me vast pakt. De jongens slepen me naar buiten. 'Ik w..wil niet weg.' mompel ik en Samuel opent zijn auto. 'Ga jij bij hem zitten.' zegt hij tegen Kaj als hij me de auto in duwt. Kaj gaat naast me zitten en Samuel gaat achter het stuur zitten. Ik kijk even naar Kaj en druk met mijn vinger in zijn oor. Hij duwt me weg, 'Jezus, hoeveel heb je gedronken?' bromt hij en ik grinnik even. Ik sluit even mijn ogen, 'Anne haat me.' mompel ik. 'Dat is niet waar, anders had ze ons niet gebeld.' zegt Kaj en ik open mijn ogen. 'W..wat?' mompel ik en hij kijkt me even aan. 'We weten alles, Dioni.' zegt Samuel die zijn blik strak op de weg heeft gericht. Ik kijk weer naar Kaj, 'Maar jij zei net in de kroeg..' begin ik en hij knikt. 'Ik deed alsof ik niks wist. Annefleur heeft ons gebeld en alles aan ons uitgelegt.' verteld Kaj en ik zucht even. 'Ze vroeg ons om je jn de gaten te houden, aangezien we allemaal aan konden zien komen dat je ging drinken.' zegt Samuel en ik schud mijn hoofd. Hoe kan ze dat flikken? Zich zo tegen me gedragen en dan alsnog mijn vrienden vragen om voor me te zorgen. 'Ik ben het zat.' zucht ik en ik open de auto deur, gelijk begint Samuel te schreeuwen. 'Gast! Ben je gek! Ik ben aan het rijden, sluit die fucking deur!' schreeuwt hij geschrokken. Kaj pakt me bij mijn middel vast en trek me bij de deur vandaan. Hij sluit hem en gelijk hoor ik het slotgeluid. Samuel heeft het kinderslot aangezet en ik kan nergens heen.. Wat zijn die twee van plan?