More than roomates ft. B-Brave

52

5 dagen voor de bruiloft...

Pov Annefleur 

Ik werp even een blik op Dioni die druk aan het schrijven is. Ik vind het altijd zo mooi dat hij bijna alles met de hand schrijft, vooral omdat zijn handschrift zo uniek is. Niet afgeraffeld, zoals die van mij, maar juist heel soepel en sierlijk. Ik merk wel dat hij gespannen is, af en toe mompelt hij wat of gooit hij een propje op de grond. Mijn telefoon trilt en ik pak hem van de bankleuning. Niet op het werk vandaag? aan de profielfoto zie ik dat het Romero is. Ik wil me eerst afvragen hoe hij mijn nummer heeft, maar dat zal die ook wel van Camilla gehad hebben. Als hij me zo aan het stalken is dan heeft hij toch wel door moeten hebben dat ik op woensdag vrij ben.. Idioot. Ik sta op en ga achter Dioni staan. Ik sla mijn armen om zijn nek, 'Lukt het niet?' vraag ik en hij schud zijn hoofd. Ik haal even mijn hand door zijn haar. 'Misschien moet je het rustig aan doen. Je bent hier al de hele dag mee bezig.' stel ik voor. Hij legt zijn pen neer, 'Ik voel me nogal... Paniekerig.' zegt hij en ik ga op de stoel naast hem zitten. 'Waar merk je dat aan?' vraag ik en hij verbergt zijn gezicht in zijn handen. 'Ik heb meer moeite met ademhalen.. Mijn hartslag versnelt enorm.. Zweet handen en ze trillen als een gek.' verteld hij zachtjes. Ik weet dat hij het lastig vind om over zo iets te praten. 'Weet je ook hoe dit komt?' vraag ik rustig en hij legt zijn handen weer op tafel. Hij haalt zijn schouders op, 'Ik merk dat het gebeurt als ik teveel in mijn gedachten bezig ben.' biecht hij op en ik knik. 'Je zit hier ook veel te lang, lieverd. Je moet af en toe even een pauze nemen.' zeg ik en hij legt zijn hoofd op mijn schouder. Ik hoor hem zuchten, 'Het voelt gewoon alsof ik vast zit.' fluistert hij en ik druk een kus op zijn haar. 'Het komt wel goed, gun jezelf wat rust.' zeg ik en hij tilt zijn hoofd op. Hij glimlacht even en knikt, 'Ik hou zoveel van jou.' mompelt hij en ik geef hem een kus. 'Ik ook van jou, lieverd.' antwoord ik zachtjes en hij pakt mijn gezicht vast. Hij leunt met zijn voorhoofd tegen die van mij, 'Zeg alsjeblieft dat wij nooit zo een oud en saai stel worden.' zucht hij. Ik grinnik even, 'Oud wel, maar saai lijkt me onmogelijk.' antwoord ik en hij moet moeite doen om zijn lach in te houden. Hij drukt een plagende kus op de rand van mijn mond, 'Dat komt door die verdomd geweldige seks van ons.' grijnst hij en dan zoent hij me. 

Ik voel Dioni zijn vingers langzaam over mijn blote rug heen gaan. 'Maak je je zorgen?' vraagt hij zachtjes en ik sluit even mijn ogen. Hij drukt een kus in mijn nek, 'Om je moeder?' vraagt hij dan en ik knik. Hij kent me gewoon veel te goed. Hij slaat zijn arm om me heen en trekt me tegen zich aan. 'Ze komt wel, lieverd. Geen enkele moeder wilt haar dochters bruiloft missen.' zegt hij en ik draai me om. Ik haal mijn schouders op, 'Ik voel me egoïstisch, want jou moeder is er helemaal niet.' zeg ik zachtjes en ik wend mijn blik af. Dioni veegt een pluk haar achter mijn oor, 'Schatje, maak je daar nou geen zorgen om. Ik heb mijn vader, mijn beste maten en nog meer familie. I will survive.' zegt hij en ik knik. 'Dat weet ik wel.' antwoord ik en hij glimlacht even. 'En ik heb jou en dat is het belangrijkste.' fluistert hij en ik geef hem een kus. Mijn telefoon trilt en ik pak hem van het nachtkastje. Een berichtje van Romero, alweer. Dioni fronst even, 'Wat is er?' vraagt hij. Ik haal mijn schouders op en leg mijn telefoon weg, 'Dat is al het vijfde berichtje van Romero.' antwoord ik en ik draai me weer naar hem toe. Ik zie woede in zijn ogen, 'Hoezo?' vraagt hij en ik schud mijn hoofd. 'Ik heb echt geen idee.' antwoord ik en hij knijpt zijn ogen tot spleetjes. 'Ik vertrouw hem niet.' bromt hij en ik zucht even, waarom heb ik hem dit verteld? 'Is hij op kantoor?' vraagt hij en hij staat op. Hij begint zich aan te kleden, 'Ja, hoezo?' vraag ik als hij zijn schoenen aantrekt. 'Ik ga hem een lesje leren.' zegt hij en dan loopt hij de slaapkamer uit.