More than roomates ft. B-Brave

21

Pov Dioni

'Dioni, ik laat je niet alleen naar binnen gaan.' zegt Annefleur en ze wilt uitstappen. 'Anne, je blijft zitten. Ik wil niet dat hij in je buurt komt.' zeg ik en ik loop richting de deur. Ik bonk op de deur en Kaj doet open. De tranen staan in zijn ogen en hij kijkt me angstig aan. Het valt me nu pas op dat hij een bloedneus heeft. 'Ik heb er alles aangedaan om hem van haar af te krijgen, maar het lukt niet.' zegt hij snikkend. Ik heb Kaj nog nooit zo gezien... Nou ja, na die avond dat zijn huis in brand stond. Ik hoor geschreeuw vanuit de woonkamer, 'Doet hij wat ik denk dat hij doet?' vraag ik zachtjes. Kaj kijkt me even aan, 'Dat is al gebeurt.' fluistert hij en hij slaat zijn ogen neer. Ik haal even diep adem en loop dan langs hem heen naar de woonkamer. Ik tref mijn 'vader' boven Kaj zijn moeder aan. Hij trekt aan haar haar en beukt haar hoofd hard tegen de vloer. Zo snel als ik kan pak ik mijn 'vader' vast en trek ik hem van Kaj zijn moeder af. Kaj hurkt bij zijn moeder neer, terwijl ik mijn vader richting de hal duw. 'Maak dat je wegkomt! Nu!' schreeuw ik, wijzend naar de voordeur. 'Zo, heb je eindelijk lef gekregen?' lacht mijn 'vader', maar zijn ogen zeggen heel wat anders. Zijn ogen kijken me angstig aan en nu weet ik dat de rollen omgedraait zijn. Het is nu míjn beurt. Ik open de deur, 'Donder op. Nu.' sis ik en mijn 'vader' wankelt naar buiten. Hij kijkt naar mijn auto die op de oprit staat. 'Oh, is dat je lieve vriendinnetje?' lacht hij en hij wilt de autodeur openen, maar ik duw hem weg. Hij geeft zich over en wankelt de oprit af. Ik open de autodeur en Annefleur kijkt me geschrokken aan, 'Gaat het?' vraagt ze bezorgt en ik knik. 'Ik ga even bij Kaj kijken, doe de deur opslot.' zeg ik en ik loop het huis in. Als ik de woonkamer in loop zit Kaj op de grond tegen de bank aan. 'Ze is douchen.' fluistert hij zachtjes, terwijl hij voor zich uit staart. Ik ga naast hem op de grond zitten, 'Het spijt me, Kaj... Dat je dat moest zien.' fluister ik en hij haalt zijn neus op. Ik weet hoe het is. Ik heb mijn eigen moeder verkracht zien worden door deze man, bijna elke avond. 'Ik voelde me hopeloos.' zucht hij hoofdschuddend. Ik weet dat ik hem nu niet alleen moet laten. Hij zal zichzelf allemaal schuld in praten. Ik leg mijn hand op zijn schouder, 'Anne en ik zullen vanavond hier slapen. Je staat er niet alleen voor, Kaj.' zeg ik en hij knikt. 'Ik ben zo terug.' zeg ik en ik sta op. Ik loop naar buiten, naar mijn auto en maak een gebaar dat Annefleur de deur moet openen. Ze opent hem, 'Het gaat niet bepaald goed met Kaj. Het lijkt me beter als we vanavond hier blijven, maar als je dat niet wilt mag je naar huis gaan.' zeg ik en ze schudt haar hoofd. 'Ik blijf wel.' zegt ze en ze stapt uit. Ik doe de auto op slot en sla een arm om haar heen, 'Maar hoe gaat het met jou?' vraagt ze bezorgt en ik haal mijn schouders op, 'Ik kom er wel overheen.' zeg ik en ik loop met haar naar binnen. Ze vertrekt naar boven en ik loop de woonkamer weer in. Uit de keuken haal ik twee biertjes en ik geef er één aan Kaj.

Samen met Kaj loop ik naar boven, 'Gaat het een beetje?' vraag ik en hij knikt. 'Ik kijk nog even bij mijn moeder.' zegt hij en ik knik. 'Slaap lekker.' zeg ik en ik loop de slaapkamer die mijn vader voor mij heeft bewaard in. Het is ondertussen al laat. Annefleur ligt op de dekens, met haar ogen gesloten. Ze heeft een shirt uit de la gepakt. Ik trap mijn schoenen uit terwijl ik mijn shirt over mijn hoofd heen trek. Ik trek mijn broek uit en hang mijn kleren over de bureau stoel. Ik loop naar het bed en leg Annefleur onder de dekens. Ik ga naast haar liggen en trek haar tegen me aan. Haar ogen gaan open en ze kijkt me even aan, 'Hey.' fluistert ze en ik glimlach zwakjes. 'Hey schatje.' zucht ik en ik druk een kus op haar voorhoofd. 'Hoe gaat het met hem?' vraagt ze en ze legt haar hoofd op mijn blote borst. 'Beter.' antwoord ik.

Ik kijk even twijfelend naar de deur. Ik heb mijn vader al een tijdje niet gezien, vanwege de ruzie over het kindje. De laatste keer rende ik opeens naar buiten, maar ik heb besloten dat ik het nu moet doen. Ik mis hem. Ik druk op de deurbel en even later doet mijn vader de deur open. 'Dioni, wat fijn om je te zien.' glimlacht mijn vader en hij omhelst me. 'Hey pap.' glimlach ik en ik loop de hal in. Ik slik even. Normaal is dit het moment wanneer Thijs naar me toe zou komen rennen, maar hij komt niet. We lopen de woonkamer in, waar Jasmine op de bank zit. Ze begint al een buikje te krijgen, 'Hey, Dioni.' glimlacht ze vrolijk. Ik ga naast haar op de bank zitten. 'Je komt eigenlijk heel gelegen, want we willen je wat vragen.' zegt mijn vader een beetje nerveus. Ik frons even, 'Wat dan?' vraag ik en hij gaat ook zitten. 'Dioni, Jasmine en ik vroegen ons af of jij...' hij stopt even met praten. Ik kijk hem afwachtend aan. Het is overduidelijk dat hij bang is voor mijn reactie. 'Peetvader van ons kindje wilt worden.' glimlacht hij dan.