More than roomates ft. B-Brave

43

Pov Annefleur

Ik hoor allemaal geschreeuw als ik bij de deur van ons appartement aankom. Zo snel als ik kan open ik de deur en loop ik naar binnen. Ik zet de boodschappentassen van schrik op de grond. 'Ik zeg toch dat ik het niet weet!' schreeuwt Dioni en voor ik het echter door heb gooit zijn 'vader' een glas met water naar Dioni zijn hoofd, maar het zijn niet de enige glasscherven op de grond. Hij weet net op tijd te bukken. 'Je denkt dat je zo grappig bent!' schreeuwt zijn 'vader'. Samuel probeert hem vast te pakken, maar hij blijft Samuel van zich afslaan. Hij pakt Dioni vast en drukt hem tegen de muur aan, 'Je weet maar al te goed wat er gebeurt is! Ik wed dat je er nog trots op bent ook!' roept hij kwaad en hij geeft Dioni een klap in zijn gezicht. Samuel pakt hem opnieuw vast, terwijl hij Dioni blijft trappen. Samuel probeert hem bij Dioni weg te trekken, waar hij niet in slaagt. Ik zie de woede in Dioni zijn ogen en als die woede te zien is weet je gelijk dat het fout zit. Hij duwt zijn vader kwaad weg en geeft hem een klap. 'Ik weet het niet en nu opdonderen!' schreeuwt hij kwaad en hij wijst naar de deur. Zijn vader kijkt hem argwanend aan en loopt dan het appartement uit. Ik smijt de deur achter hem dicht en draai hem op slot. Een beetje geschrokken kijk ik naar Dioni, die er stilletjes bij staat. Hij draait zich om en loopt de slaapkamer in. Samuel schudt zijn hoofd, geschrokken van Dioni zijn uitbarsting. Ik loop achter Dioni aan de slaapkamer in. Hij ijsbeert door de kamer en het valt me op dat het litteken op zijn borst open is. Het litteken dat hij ooit door zijn vader heeft gekregen. Ik heb het nooit eerder zien bloeden. 'Lieverd, je bloed.' zeg ik bezorgt en ik wil naar hem toe lopen, maar hij maakt een gebaar dat ik uit zijn buurt moet blijven. Ik volg zijn verzoek op en blijf wijs staan. Zijn borstkast gaat hevig op en neer en hij bijt op de binnenkant van zijn wang. Ik vraag me af wat hij van plan is. Ik ken hem langer dan vandaan. Of hij zit nog in zijn woede en kan elk moment gaan schreeuwen of hij barst in tranen uit. Op zijn verzoek uit zijn buurt te blijven ga ik er vanuit dat het woede is. Dioni schudt even zijn hoofd en gaat dan op de grond tegen de kast aanzitten. 'Sorry.' fluistert hij bijna onverstaanbaar en ik ga naast hem zitten. 'Waarvoor?' vraag ik fronsend. Opnieuw schudt hij zijn hoofd, 'Ik mag jou niet wegduwen op zulke momenten.' antwoord hij nog altijd bijna onverstaanbaar. Ik bekijk het litteken, 'Lieverd, het is in orde, maar dit moet gehecht worden.' antwoord ik en hij knikt. Ik frons even, 'Wat heeft hij in godsnaam gedaan?' vraag ik. Hij haalt even een hand door zijn haar en legt dan zijn hoofd tegen mijn schouder. 'Hetzelfde als hoe dat stomme ding er komt.' mompelt hij. Ik weet nog goed dat Dioni me vertelde dat zijn vader hem met een stuk glas heeft gesneden toen hij klein was. Hij heeft het dus herhaald, wat probeert hij daarmee te bereiken? Probeert hij Dioni zijn verleden te herhalen? Het lijkt Dioni niet veel te boeien, maar ik denk dat hij er eerder gewoon niet aan wilt denken. Wat ik volkomen begrijp. Samuel komt de kamer in gelopen met een nat washandje. 'Ik heb de meeste glas scherven op geruimd, hier.' zegt hij en hij geeft het washandje aan mij. Ik knik dankbaar en hij loopt de kamer weer uit. Ik draai me om, zodat ik Dioni zijn kant op kijk en druk het washandje zachtjes tegen de wond. Aan zijn gezicht te zien doet het pijn. 'Godver.' bromt hij en hij knijpt zijn ogen dicht. Ik veeg het bloed weg en leg dan het washandje aan de kant. Dioni opent zijn ogen en kijkt me even aan, waarom heb ik het gevoel dat hij iets voor me verbergt?