More than roomates ft. B-Brave

62

Pov Dioni

Ik druk op de deurbel en kijk naar de regen die op de stenen valt. Wat een rot weer. De deur gaat open en Jasmine verschijnt in de deuropening. Ze kijkt me bezorgt aan, 'Jeetje, Dioni. Kom gauw binnen.' zegt ze en ze laat me erin. Ik kijk even naar mijn schoenen die zeiknat zijn, net zoals alles eigenlijk. Ik hang mijn jas op en ze wenkt dat ik verder moet komen, ondanks dat ik zeiknat ben. Eenmaal in de woonkamer aangekomen kijk ik rond, 'Is mijn vader er niet?' vraag ik verbaasd en Jasmine glimlacht. 'Nee, hij is in België voor zaken.' antwoord ze en ik voel een druk op mijn borst. 'Zaken?' vraag ik. Ik weet eigenlijk niet wat mijn vader doet, aangezien hij aan slavenhandeling van kinderen deed. Jasmine kijkt me even aan, 'Rustig maar, niet die.' antwoord ze alsof ze mijn gedachten kan lezen en ik knik, een beetje opgelucht. 'Wil je een warme kop thee of koffie?' vraagt ze en ik knik. Ze loopt naar de keuken en ik volg haar. Ik ben niet van plan haar dat alleen te laten doen, aangezien ze hoogzwanger is. Ik pak twee koppen en zet de theekoker aan. Ze kijkt me even dankbaar aan, 'Wanneer ben je uitgerekend?' vraag ik nieuwsgierig. Ik hang theezakjes in de beker, 'Volgende week.' antwoord ze. Ik wist niet dat het al zo snel was. Als het water gekookt is schenk ik het in de bekers, 'Vind je het goed als ik heel even op Thijs zijn kamer kijk?' vraag ik zachtjes. Ondanks alles kom ik daar graag. Jasmine knikt, 'Natuurlijk is dat goed.' glimlacht ze en ik help haar om de bekers op de salontafel te zetten. 'Dan ben ik zo terug.' breng ik haar op de hoogte en ik vertrek de trap op. Ik ben al een tijdje niet meer in de kamer geweest, maar het is alsof de kamer me tot rust brengt. Als ik de kamer inloop haal ik mijn telefoon uit mijn zak om te controleren of Annefleur gebeld heeft, maar ik heb geen gemiste oproepen. Ik vond het rot om haar achter te laten, maar ze dwong me zowat toch te gaan, dus beloofde ik haar om niet lang weg te zijn. Ik kijk de kamer rond; alles staat nog precies zoals Thijs het heeft achtergelaten. Eerlijk gezegd dacht ik dat ze hier de kinderkamer van zouden maken, omdat deze kamer groter is dan de ander, maar mijn vader bleek het toch niet weg te willen halen. Ik ga op Thijs zijn bed zitten en kijk naar het fotolijstje op zijn nachtkastje. Het lijstje is blauw geverfd met stickers erop. Er zit een foto van hem en mijn vader in. Ik pak het lijstje op en glij met mijn vinger over Thijs zijn gezicht, als er van beneden opeens geschreeuw klinkt. Het is overduidelijk Jasmine. Ik leg het lijstje op bed en ren zo snel mogelijk naar beneden, waar ik Jasmine gehurkt aantref. Ik hurk naast haar neer, 'Wat is er aan de hand?' vraag ik geschrokken en ik pak haar vast. Ze kijkt me angstig aan, 'D-De b-baby.' stottert ze voordat ze het opnieuw uitschreeuwt. Ik sta op en ren naar de gang, waar ik onze jassen pak. 'Ik breng je naar het ziekenhuis.' zeg ik, niet goed wetend wat ik anders moet. Zo snel als ik kan help ik haar overeind, naar mijn auto. Ik stap ik en haal mijn telefoon uit mijn zak. Ik bel mijn vader, maar krijg gelijk zijn voicemail. Die lul heeft zijn telefoon uitstaan. 'Pap, je moet nu naar Nederland komen. Ik denk dat Jasmine gaat bevallen. Ik rij naar het ziekenhuis.' zeg ik gehaast en dan smijt ik mijn telefoon op de achterbank. Ik kijk even naar Jasmine en geef dan gas. Ik weet dat ik veel te hard door die stomme woonwijk heen rij, maar dan maar een boete. Ik werp een blik op Jasmine, 'Is er iemand die hier vanaf moet weten?' vraag ik. Ik ken haar familie tenslotte niet. Ze kijkt me met een pijnlijk gezicht aan, 'Mijn moeder zit in Griekenland. Er is niemand die kan komen.' mompelt ze. Ik zucht even, dan maar hopen dat mijn vader op tijd is, want ik en een bevalling? No thanks.