More than roomates ft. B-Brave

64

Almost DONE. i can't. No. NOooo

Pov Annefleur

Zeven jaar later...

Ik open de deur van het huis. Zodra ik naar binnen stap is het verdacht rustig. Ik had een gefrustreerde Dioni en een huilend kind verwacht. Dioni en ik hebben een zoontje, die ondertussen alweer zes jaar is; Thijs. Hij is een schat, alleen heeft hij de laatste tijd slaapproblemen en het is een drama, vooral als één van ons 's avonds weg is. Ik loop de trap op, maar nog steeds hoor ik helemaal niks. Wanneer ik de deur van Thijs zijn slaapkamer open tref ik Dioni met Thijs in zijn armen aan. Beide in slaap. Een paar jaar geleden had ik dit absoluut niet verwacht. Dioni en ik, een gezin. Hij was absoluut tegen trouwen en kinderen, maar iets in hem zorgde ervoor dat zijn gedachten veranderden. En hij doet echt zijn best. Hij is een geweldige vader. Dioni zijn ogen gaan langzaam open en zijn slaperige blik valt op mij, dan verschijnt er een glimlach rondom zijn lippen. Ik schud mijn hoofd, 'Hoe heb je het voor elkaar gekregen?' vraag ik nieuwsgierig en hij grinnikt even. 'Het kostte me drie verhaaltjes en vier keer het teddybeer lied.' grinnikt hij en wrijft even in zijn ogen. Dioni kruipt voorzichtig onder Thijs vandaan en als hij merkt dat Thijs in diepe slaap blijft haalt hij opgelucht adem. 'Godzijdank.' zucht hij en hij loopt naar me toe. 'Hoe was het?' vraagt hij nieuwsgierig wanneer hij zijn armen om me heen slaat. 'Saai en onnodig.' antwoord ik en hij grinnikt. De training op kantoor was informatie die elke normale werknemer al wist. We lopen de slaapkamer uit en Dioni trekt de deur zachtjes achter zich dicht. 

Pov Dioni

'Papa.' klinkt een stem. Ik kijk op van het boek dat ik aan het lezen was. Thijs legt zijn handjes op mijn knie. 'Hey boef.' glimlach ik en ik klap het boek dicht. 'Je had beloofd dat we vandaag een ijsje zouden halen.' helpt hij me herinneren en ik grinnik. 'Oh, die dingen onthoudt je wel he?' vraag ik en hij knikt hevig. Ik haal mijn hand even door zijn bruine haren, 'Goed, pak je jas.' zeg ik en zijn oogjes beginnen gelijk te glunderen. Hij rent de gang in en komt even later terug met zijn blauwe zomerjack. Ik help hem om hem aan te trekken wanneer de deurbel gaat. 'Ik wil open doen!' roept Thijs en hij wilt alweer naar de gang toe rennen, maar ik weet hem nog net op tijd van de grond te tillen. Zijn voetjes zweven nu door de lucht. 'Je weet dat dat niet mag.' vertel ik hem. Hij giechelt wanneer ik hem onder mijn arm meedraag naar de deur, waar ik hem weer op de grond zet. Door het raam zie ik Kaj staan en ik open de deur. 'Kaj!' roept Thijs vrolijk en ik rol met mijn ogen. Kaj grijnst even, 'Hé gozer.' zegt hij en hij aait hem even over zijn hoofd. Zijn blik valt op de jas van Thijs. 'Ik gok dat jullie een ijsje gaan halen.' zegt hij met een opgetrokken wenkbrauw en Thijs knikt hevig. Volgens mij is hij nu alweer vergeten hoe trots hij gister nog aan hem vertelde dat hij een ijsje zou krijgen vandaag. En nee, niet uit de vriezer, maar bij de ijssalon vandaan. Ik maak een gebaar dat Thijs naar buiten moet lopen en pak mijn jas van de kapstok. 'Heb je nog iets van hem gehoord?' vraag ik. Kaj schudt zijn hoofd en ik kijk hem even nerveus aan. 'Hij komt heus wel terug.' zegt hij, wanneer ik de deur achter me dicht trek. 'Ik hoop het.' zucht ik en ik open de autodeur om Thijs te helpen met zijn gordel. Wanneer ik de deur dicht doe voel ik een hand op mijn schouder. 'Dioni, je weet dat hij verandert is. Hij komt terug.' zegt Kaj zachtjes. Ik knik, 'Dat weet ik.' antwoord ik, voor zover ik verstaanbaar ben. Ik maak een gebaar dat hij moet instappen en zelf stap ik aan de bestuurderskant. Mijn 'vader' is al een tijd weg, net terwijl het zo goed ging. Ik begon een klein beetje een band met hem te krijgen. Hij mag dan wel niet mijn vader zijn, maar ik heb wel jaren met hem samengewoond. Ik wilde het echt verbeteren, maar hij dacht daar blijkbaar anders over...