More than roomates ft. B-Brave

12

Pov Annefleur

Jai hangt op en hij kijkt me even aan, 'Annefleur, heb je gecheckt hoeveel pillen er in het potje zaten voordat je ze weg deed?' vraagt Jai en ik schud mijn hoofd. 'Nee, hoezo?' vraag ik terwijl Jai Dioni zijn hartslag voelt. 'Omdat ik het gevoel heb dat hij er een paar verstopt had en ze heeft ingenomen.' mompelt Jai en ik schud mijn hoofd. 'Nee, dat kan niet. Het ging beter met hem, dat weet ik zeker.' zeg ik geschrokken, zou Dioni dat echt gedaan hebben? Dioni knippert met zijn ogen. 'Hey maatje, kan je me horen?' vraagt Jai en hij pakt Dioni zijn gezicht vast, maar Dioni reageert nergens op. Hij kijkt Jai alleen maar aan, 'Hij is net zo suf als in het ziekenhuis.' zeg ik als ik sirenes hoor. Jai staat op en loopt naar de deur om de ambulancebroeders op te vangen. Ik kijk de woonkamer rond, mijn moeder is weg. Dat stomme wijf is gewoon vertrokken, hoe kan ze dat doen? De ambulancebroeders komen samen met Jai het appartement ingelopen.

Pov Dioni

Ik hoor Jai tegen de vreemde mannen praten die boven me hangen. 'Ik denk dat hij een paar van die pillen heeft genomen.' klinkt Jai zijn stem. 'Dat is dan dom. Hij had nog genoeg van dat spul in zijn lichaam.' klinkt de stem van één van de vreemde mannen. Ik open mijn mond om wat te zeggen, maar er komt geen geluid uit. 'Kunnen jullie wat doen?' klinkt de stem van Annefleur. Ik kan haar niet zien, waar is ze? 'A..anne?' stotter ik en ze buigt zich over me heen. Ze pakt mijn hand vast, 'Rustig maar lieverd, ik ben hier.' sust ze. Ik wil gaan zitten, maar de ambulancebroeder houdt me tegen. 'We kunnen niet veel doen. Het spul moet uit zijn lichaam verdwijnen. Hij is dom geweest door meer te gaan slikken.' antwoord de ambulancebroeder. 'Dus, de afgelopen dagen waren voor niks? Het gebeurt nu allemaal opnieuw?' vraagt Anne. Ik ga zitten, maar deze keer houdt niemand me tegen. 'Ja, mijn enige tip is om hem bij medicijnen weg te houden, zelfs bij pijnstillers. Hij kan verslaafd worden.' antwoord de man.

'Waarom, Dioni?' zucht Anne en ze staart verslagen voor zich uit. Ik wil haar vertellen dat het me spijt en dat ik mezelf niet tegen kon houden, maar er komt geen geluid uit mijn keel. Er rolt een traan over mijn wang en ik verstop mijn gezicht in mijn kussen. Ik voel haar hand over mijn blote rug wrijven, 'Het spijt me, zo moet ik niet tegen je praten.' zucht ze en ze blijft over mijn rug wrijven. 'Ik maak me gewoon zorgen om je, omdat ik dacht dat al die neigingen verdwenen waren. Ik had niks door.' fluistert ze. Ze stopt met wrijven, 'Ik wil je helpen, maar ik weet niet hoe.' zegt ze. Ik draai me op mijn rug en ik zie haar bezorgt kijken. Haar vingers strelen over mijn borstkas, 'Beloof me dat je het me de volgende keer vertelt en als je het niet aan mij wilt vertellen, vertel het dan aan Jai. Alsjeblieft, je bent niet alleen.' fluistert ze en ik knik. Haar vingers stoppen en ik pak haar hand vast, 'G..Ga door, a..alsjeblieft.' stotter ik zachtjes en opnieuw streelt ze mijn borstkas. Op één of andere manier word ik er rustig van. Ik wil haar alles vertellen. Van hoe het gebeurt is tot hoe vreselijk ik me nog altijd voel, maar ik kan het niet. Ik schaam me te veel voor mijn eigen gevoel. Ik schaam me voor al mijn haat gevoelens naar mezelf. Anne gaat naast me liggen en ze drukt een kus op mijn borskas. 'Ik hou van je voor wel een miljoen personen, maar ik kan die liefde niet aan je overdragen zodat je jezelf gaat zien zoals ik je zie. Dat moet je zelf doen.' fluistert ze en ze haalt haar hand door mijn haar. Ik kruip tegen haar aan en verstop mijn gezicht in haar nek. 'Toen wij elkaar leerde kennen was ik ook onzeker, maar jij leerde me om van mezelf te houden, Dioni.' zegt ze en ik bijt even op mijn lip om de tranen tegen te houden. Ik sla mijn arm om haar heen en trek haar naar me toe. Ik kan me nog precies herinneren hoe ze zich voelde. Ze vond zichzelf niet mooi, ze bedekte zichzelf alleen maar. Ik vertelde haar elke dag hoe mooi ik haar vond, maar ik had niet door dat dat zo goed werkte.

Pov Annefleur

Dioni is net in slaap gevallen als Jai de slaapkamer in komt, 'Heeft hij iets verteld?' vraagt hij kijkend naar de slapende Dioni. Ik schud mijn hoofd, 'Nee, maar het is wel duidelijk dat hij zichzelf niet tegen kon houden. Hij heeft een hekel aan zichzelf.' zucht ik. 'Kunnen we niet iets doen voor hem? Om hem een beetje te helpen?' vraagt Jai en ik frons even, 'Waar denk je aan?' vraag ik en hij haalt zijn schouders op. Het blijft een tijdje stil. 'Ik heb wel een idee.' zegt hij.