More than roomates ft. B-Brave

34

Pov Dioni

Ik smijt de vaas tegen de muur aan, 'Godver!' schreeuw ik als de deur open vliegt. Samuel komt binnengelopen, 'Ik ben zo snel mogelijk gekomen. Wat is er aan de hand?' vraagt hij als hij de deur sluit. Voor het eerst sinds dit uur voel ik pas hoe moe ik ben van het rond smijten van meubels. Ik hap even naar adem en schud mijn hoofd, 'Maatje.' klinkt de zachte stem van Samuel. Ik bijt op mijn lippen om de tranen tegen te houden. 'Ik.. Ik weet n..niet wat h..haar mankeert. W..Wat heb ik f..fout gedaan?' stotter ik snikkend en ik zak in elkaar. Samuel hurkt naast me neer, 'Hé, rustig maar. Kom eens hier.' sust hij en hij slaat zijn armen om me heen. 'Z..Ze wilt m..me niet meer z..zien, S..Sam.' snik ik happend naar adem. De blik van Annefleur schiet door mijn gedachten. Haar blik stond woedend, maar was gevuld met pijn en verdriet. Samuel trekt me dichter tegen zich aan, 'Het komt wel goed, echt waar.' sust hij. Ik schud mijn hoofd. 'J..Je had h..haar moeten z..zien... Het is a..afgelopen.' snik ik. Samuel wrijft over mijn rug, 'Je bent niet alleen, maatje. Ik ben hier.' zegt hij troostend.

'Hoe gaat het met hem?' klinkt een stem. Ik knipper met mijn ogen, maar sluit ze dan gelijk weer. Mijn ogen doen pijn en als ik ze sluit voelt het een stuk minder erg. 'Hij slaapt al een uur, maar het gaat niet goed.' klinkt een andere stem, het is Samuel. Tegen wie praat hij? Ik wil mijn ogen openen om te kijken tegen wie Samuel het heeft, maar mijn ogen lijken wel vast geplakt te zitten. 'Jeetje, het doet hem veel. Weet je wat er gebeurt is?' klinkt de andere stem. Ik herken hem, het is mijn vader. 'Nee, ik heb geen idee. Het is iets tussen Annefleur en hem, meer weet ik niet.' klinkt Samuel zijn stem. Ik wrijf in mijn ogen, 'P..Pap?' stotter ik en ik voel een hand op mijn arm. Ik open mijn ogen en ik zie mijn vader zijn gezicht voor me, 'Hey, jongen.' fluistert hij. Ik weet niet wat me dit laat voelen, maar op één of andere manier voel ik me aangetrokken tot zijn armen. Zonder er echter over na te denken sla ik snikkend mijn armen om hem heen. Hij pakt me stevig vast, die omhelzing die alleen van hem kan zijn. 'Zoon, leg me eens uit wat er gebeurt is.' zegt hij als hij me weer los laat. Ik schud mijn hoofd, 'Ik weet het niet.' zucht ik en ik haal een hand door mijn haar. Mijn vader zijn blik valt op mijn pols, 'Wat heb jij gedaan?' vraagt hij en hij pakt mijn pols vast. Ik trek me los, 'Au.' mompel ik met een pijnlijk gezicht. 'Dioni, wat is er met je polsen gebeurt?' vraagt hij en ook Samuel bekijkt mijn polsen nu. De touw afdrukken zijn nog goed te zien. Ik kijk mijn vader aan, wetend dat ik hem nu alles moet vertellen. Ik haal even diep adem, 'Een meisje die ik ooit verkracht heb, wilt al een tijdje wraak op me nemen. Meestal via Annefleur, dus zei ze tegen me dat ze Annefleur had. Ik was zo dom om daar in te trappen en ben met haar meegegaan. Annefleur was daar niet en toen heeft ze me uiteindelijk vast gebonden en..' ik stop met praten. Mijn vader kijkt me geschrokken aan, 'Ze heeft bijna hetzelfde bij jou gedaan als wat jij bij haar hebt gedaan, of niet soms?' vraagt hij en ik knik. 'Ik heb het misschien verdient, maar god het zit in mijn hersenen gebrandt.' zucht ik hoofdschuddend. Mijn vader pakt mijn handen vast, 'Dioni, je hebt heel veel fouten gemaakt, maar dat betekent niet dat je dit verdient hebt. Je hebt al die fouten opgelost. Je verdient een goed leven.' zegt hij en ik kijk hem stilletjes aan, niet goed wetend hoe ik hem moet vertellen dat mijn leven alles behalve goed is. 'Goed, kan het zo zijn dan Annefleur hier iets van af weet? Maar dan een verdraaid verhaal?' vraagt mijn vader en ik schud mijn hoofd. 'Nee, Lily zou het haar kunnen vertellen, maar of ze dat zou geloven? Ik denk het niet.' antwoord ik. Mijn vader knikt, 'Denk eens heel goed na. Wat zag je allemaal in die kamer toen het gebeurde.' zegt mijn vader. Oké, dus nu moet ik vrijwillig terug denken aan één van de meest klote momenten van mijn leven? Ik zucht even en denk terug aan Lily. Ik weet bijna zeker dat ze iets in mijn mond had gestopt, want ik zag alles wazig. Ik sluit mijn ogen. Ik herinner me hoe Lily mijn polsen vastbond en me tegen het bed drukte. 'Er stond iemand in de kamer.' fluister ik als ik me de vage vlek in de hoek van de kamer herinner. Ik open mijn ogen, 'Diegene heeft foto's gemaakt.' zeg ik en ik schiet overeind van de bank. 'I..Ik moet nu naar A..Anne.. Ze denkt vast dat ik ben vreemd gegaan!' roep ik.