More than roomates ft. B-Brave

35

Pov Dioni

Ik klop op de deur, 'Anne?' roep ik, maar ik krijg geen antwoord. 'Je gaat geen antwoord krijgen hoor, degene die in deze kamer verbleef heeft vanochtend uitgecheckt.' klinkt een stem en ik draai me om. Er staat een man met een karretje; ik gok roomservice. 'Uitgecheckt?' vraag ik wat verbaasd en hij knikt. Ik frons even, waar is ze dan heen? De man loopt naar één van de deuren en ik loop terug naar de lift. Waar kan ze in godsnaam heen zijn? Zou ze naar haar moeder zijn gegaan? 

Ik druk op de deurbel en hou hem ingedrukt, totdat de deur open gaat. De moeder van Annefleur kijkt me geïrriteerd aan. 'Één keer bellen is genoeg hoor.' bromt ze en ik grijns even. 'Ik belde toch echt één keer.' antwoord ik. Ik loop langs haar heen, 'Anne?' roep ik en ik loop naar boven. Ik open de deur waar vroeger haar slaapkamer was. Annefleur trekt net een shirt over haar hoofd heen, 'Dioni?' ze kijkt me wat verbaasd aan. Ik haal even diep adem, 'Anne, je moet naar me luisteren.' begin ik, maar ze schudt haar hoofd. 'Ik heb toch duidelijk gemaakt dat ik je niet wilde zien?' roept ze kwaad. Ik schrik van haar uitbarsting. 'Je denkt dat ik ben vreemd gegaan met Lily, of niet soms?' vraag ik en ze wend haar blik af. 'Ik weet het.' fluistert ze dan. 'Anne, je moet me vertrouwen. Ik ga je alles vertellen, maar ik wil eerst wetend wat ze jou heeft verteld.' zeg ik en ze kijkt me even aan. Ze luistert eindelijk naar me. Ze pakt haar telefoon en zoekt wat op, dan drukt ze hem in mijn hand. Ze heeft een stuk of vijf foto's binnen gekregen, één verzonden via mijn telefoon. Op alle foto's is wel iets anders ergs te zien. 'Anne, dit is niet gebeurt zoals je denkt.' zeg ik en ze kijkt me even aan. 'Je moet hier wel een hele goede uitleg voor hebben.' antwoord ze. Ik laat de foto's één voor één aan haar zien, 'Valt het je op dat op geen van deze foto's mijn handen te zien zijn?' vraag ik en ze knikt. Ik laat haar mijn polsen zien, 'Ik was vastgebonden, Anne. Ze had me erin geluisd met één of andere smoes en ze had me te pakken. Er was een man in de kamer en die heeft de foto's gemaakt.' vertel ik. Voor ik het echter door heb pakt Annefleur mijn armen vast. Ze bekijkt mijn polsen, 'Jezus, Dioni. Je moet dit verzorgen, anders gaat het ontsteken.' zegt ze op een bezorgde toon. Zo ken ik haar weer, dat is mijn meisje. Ze heeft door waar ze mee bezig is en gauw laat ze mijn armen weer los, 'Ik weet niet of ik het moet geloven.' fluistert ze. De tranen prikken in mijn ogen, hoe kan ik haar overtuigen? Ik slik even, 'Anne, al die verhalen die je me verteld hebt.. Over je vader.. Het staat op je netvlies gebrand, dat weet ik. Ik weet dat je het nooit meer kan vergeten en ik dacht dat zo iets makkelijk te vergeten was. Ik dacht dat ik je kon helpen met die beelden vergeten, maar nu ik dit mee heb gemaakt, weet ik dat dat niet mogelijk is, want die beelden zul je altijd houden, net zoals dat ik deze beelden altijd zou houden.' zeg ik en ze kijkt me stilletjes aan. De tranen rollen over haar wangen, 'Ze heeft je dit echt aangedaan, of niet soms?' vraagt ze snikkend en ik knik. Voor ik het echter door heb slaat ze haar armen snikkend om me heen en ik pak haar vast. 'Het spijt me dat je dat mee moest maken.' fluistert ze snikkend en ik haal mijn hand door haar haar. 'Het maakt niet uit, zolang jij me maar geloofd.' antwoord ik zachtjes en ik druk een kus op haar haar. Het maakt niet uit, nee, want Lily krijg ik nog wel...