More than roomates ft. B-Brave

15

Pov Annefleur

Ik kijk even naar de jongens terwijl Dioni mijn hand fijn knijpt. 'Jullie kunnen beter gewoon gaan, jullie zien toch aan hem dat jullie niet helpen?' vraag ik. 'Waarom? Het feit dat jullie hier een beetje lopen te flikflooien helpt hem wel?' vraagt Cassius fronsend. Ik zucht even, 'We hebben gewoon gepraat, dit was pas tien seconden bezig.' antwoord ik. Samuel kijkt even naar Dioni, 'Ik neem aan dat we allemaal het beste voor hem willen en-' halverwege zijn zin begint Dioni te schreeuwen, 'Ga weg! Allemaal!' schreeuwt hij. Van schrik spring ik op, 'Dioni.' begint Kaj, maar Dioni kijkt hem kwaad aan. 'Ga.. weg.' sist hij en hij knijpt het dekbed fijn. 'Donder op!' schreeuwt hij. Ik slik even en loop samen met de jongens de slaapkamer uit, wetend dat we hem beter even alleen kunnen laten..

Nadat de jongens besloten hebben om toch maar te vertrekken klop ik op de deur, 'Dioni?' vraag ik zachtjes, maar ik krijg geen antwoord. Jai komt naast me staan, waarschijnlijk is hij net zo angstig als ik. 'Hij zal toch niet..' mompelt hij zachtjes. Ik open de deur en zie Dioni op de grond tegen het bed aan zitten. Hij slaapt, in iedergeval, daar ga ik vanuit. Ik hurk naast hem neer, 'Hij slaapt.' zeg ik zachtjes. Jai loopt naar hem toe en tilt hem op, 'Hij moet wel uitgeput zijn van al het schreeuwen.' antwoord hij en hij legt Dioni in bed. Hij trekt zijn schoenen uit en zet ze weg. Jai loopt naar de deur, 'We kunnen hem beter laten slapen.' zegt hij en ik knik. 'Ik kom er zo aan.' zeg ik en Jai loopt de slaapkamer uit. Ik ga op de rand van het bed zitten en haal mijn hand door Dioni zijn haar, 'Het komt wel goed met je, dat weet ik zeker. Ik hou van je.' fluister ik en ik druk een kus op zijn lippen, dan loop ik de slaapkamer uit.

Pov Dioni

'Het komt wel goed met je, dat weet ik zeker. Ik hou van je.' klinkt de zachte stem van Annefleur en ze drukt een kus op mijn lippen. Nog geen tien seconden later hoor ik de slaapkamer deur dicht vallen en ik open mijn ogen. Ik ga recht op zitten en kijk even naar de dichte deur. 'Ik hou ook van jou..' fluister ik zachtjes en ik zucht even. Ik sta op en loop naar de deur, 'Anne.' mompel ik zachtjes, bijna zeker wetend dat ze aan de andere kant van de deur staat. Ik zie de deurklink omlaag gaan en de deur gaat open. Annefleur komt binnen, 'Sorry, heb ik je wakker gemaakt?' vraagt ze als ze de deur sluit. Ik kijk even naar haar. Haar blauwe ogen kijken me droevig aan. Er verschijnt een frons op haar gezicht, 'Dioni?' vraagt ze als ik niet antwoord. Ik hap even naar adem. 'Anne.' mompel ik en ik druk haar tegen de deur aan. Ik pak haar gezicht vast en zoen haar. 'Dioni.' mompelt ze als ik mijn lippen naar haar nek verplaats. Ik zuig even op haar huid als ik haar opnieuw hoor mompelen, 'Wil je dit nu wel?' vraagt ze zachtjes en ik kijk haar aan. Ik leg mijn vinger op haar lippen, 'Ja.' sus ik en ik zoen haar opnieuw. Ik duw haar op het bed en ga boven haar hangen. Annefleur pakt mijn shirt vast en trekt hem uit. Ik kijk haar even aan, 'Ik heb je gemist.' mompel ik en ik zoen haar.

Pov Annefleur

Ik kijk even naar Dioni die op zijn buik naast me ligt, 'Schatje?' mompelt hij slaperig en hij draait zijn hoofd, zodat hij me aan kan kijken. 'Wat is er?' vraag ik zachtjes en hij glimlacht zwakjes. 'Dit was veel te lang geleden, ik hou van je.' mompelt hij en hij sluit zijn ogen. Ik trek de deken wat verder over me heen, 'Ik hou ook van jou.' antwoord ik zachtjes. Mijn blik valt op de rode strepen op zijn rug. 'Oh god.' mompel ik en hij opent zijn ogen, 'Wat is er?' mompelt hij. Ik grinnik even, 'Je rug zit onder de rode strepen, misschien moet ik mijn nagels eens knippen.' mompel ik schamend en hij trekt me tegen zich aan. 'Niet doen. Ik hoop dat het littekens worden, dan kan iedereen zien wat voor een geweldige seks we hebben. Hoe ik je laat genieten en opgewonden maak.' grinnikt hij en ik geef hem een klap tegen zijn borst. Hij drukt een kus op mijn wang, 'Oh en geen zorgen, jij hebt een zuigzoen in je nek. Dat valt meer op.' fluistert hij en hij steekt zijn tong uit. Ik haal mijn hand door zijn haar, even lijkt hij weer de gewone Dioni. De jongen die niet veel heeft meegemaakt, niet veel mensen is verloren en die om zichzelf geeft. Ik leg mijn hoofd op zijn borst, 'Weet je waar ik aan denk?' vraagt hij en ik schud mijn hoofd terwijl ik met mijn vinger figuurtjes op zijn borst teken. 'Ik vind dat we een datum moeten kiezen.' zegt hij en ik kijk op, zodat ik hem aan kan kijken. 'Meen je dat?' vraag ik en hij glimlacht. 'Natuurlijk, ik wil je zo snel mogelijk mijn vrouw maken.' antwoord hij. Ik ben verbaasd dat hij hier over begint. Eerst was onze verloving gewoon een teken van "we gaan ooit trouwen", maar nu gaat het echt wat betekenen. 'Wil je dat wel echt? Ondanks alles?' vraag ik en hij pakt mijn hand vast. 'Lieverd, ik wil niets liever.' fluistert hij en er verschijnt een brede glimlach op zijn gezicht. Ik sluit mijn ogen even, 'Ik weet een datum.' fluistert hij en ik open mijn ogen. 'Valentijnsdag.' fluistert hij en ik kijk op. 'Dat vind ik een geweldig idee, maar dat is al over twee weken.' antwoord ik fronsend. Hij grinnikt even, 'Ik bedoel volgend jaar, gekkie.' lacht hij. Ik lach even, 'Goed. Het word valentijnsdag.' antwoord ik en hij drukt een kus op mijn haar. 'Voor eventjes voel ik me weer normaal.' zucht Dioni en ga iets van hem weg zitten, zodat ik hem beter kan bekijken. 'We weten beide dat jij nooit normaal bent.' zeg ik en hij grinnikt even, 'Je weet wel wat ik bedoel.' mompelt hij en ik knik. 'Wat voel je nu?' vraag ik en hij streelt met zijn duim over mijn wang. 'Ik voel hoeveel ik van je hou. Hoe gelukkig jij me maakt. Er is geen enkele leegte te bekennen.' fluistert hij. 'En denk je dat zodra ik de kamer uit loop, het terug komt?' vraag ik en hij schudt zijn hoofd. 'Nee, dit voelt anders. Het voelt sterker. Ik weet vrijwel zeker dat dit gevoel nooit meer weg gaat.' fluistert hij en ik zie een kleine glimlach op zijn gezicht. Hij trekt me naar zich toe, 'Denk je dat Jai ons gehoord heeft?' vraag ik en hij schiet in de lach, 'Oh schat, dat weet ik wel zeker.' lacht hij en ik leg mijn gezicht in zijn nek. Ik voel zijn vingers over mijn arm strelen, 'Ik hou zo veel van je.' fluistert hij zachtjes en ik sluit even mijn ogen, genietend van zijn aanrakingen. 'Di?' begin ik zachtjes. Het blijft eventjes stil. 'Wat is er?' klinkt zijn stem na een tijdje. Ik slik even, 'Waarom was je zo bang voor de jongens?' vraag ik zachtjes, ik weet niet eens of hij dat wel heeft kunnen verstaan. 'Ik..' hij stopt met praten, alsof hij zich ergens voor schaamt. Ik kijk op, 'Hé, je kan me alles vertellen.' fluister ik en hij kijkt me even aan. 'Wil je het echt weten?' vraagt hij zachtjes en ik streel met mijn vinger over zijn kaak. 'Ja. Ik wil weten hoe ik je kan helpen.' antwoord ik en hij knikt. 'Goed, maar..' hij stopt opnieuw met praten. Ik weet wat hij wilt zeggen. 'Dioni, je hoeft je nergens voor te schamen.. Je hoeft nergens bang voor te zijn. Je kan me alles vertellen.' fluister ik en hij knikt.