More than roomates ft. B-Brave

24

Pov Dioni

Ik loop het appartement in, na een langdurende afspraak met mijn psycholoog. Ik heb zeker geen spijt dat ik een afspraak heb gemaakt. Ik was er slechter aan toe dan dat ik dacht. Mijn blik valt op de bank, waar een slapende Annefleur ligt. Ze ziet er zo vredig, lief en onschuldig uit. Ik glimlach zwakjes en hurk naast de bank neer. Ik leg mijn jas op de bank. Ik veeg een pluk blonde haren achter haar oor en druk een kus in haar nek. Annefleur haar ogen gaan langzaam open, 'Hey, schoonheid.' glimlach ik als ze me slaperig aankijkt. 'Hey.' mompelt ze en ze wrijft in haar ogen. 'Lange dag op je werk?' vraag ik en ze knikt. Ze gaat rechtop zitten en ik ga naast haar zitten, met een arm om haar heen geslagen. 'Hoe was je afspraak?' vraagt ze zachtjes en ik haal mijn schouders op. 'Het ging wel.' antwoord ik en ze legt haar hoofd tegen mijn schouder. Ik haal mijn hand door haar haar, 'Lieverd, ga anders lekker naar bed.' zeg ik zachtjes. Ik heb het gevoel dat ze iets voor me verborgen houdt. Ze kijkt op en knikt, 'Je hebt gelijk.' zucht ze en ik geef haar een kus. Ze staat op en loopt richting de slaapkamer deur. 'Anne.' begin ik en ze draait zich om. 'Is er iets op je werk gebeurt?' vraag ik en ze schudt vlug haar hoofd. 'Nee, alles is in orde.' antwoord ze en ze loopt de slaapkamer in. Niet dus. Er word op de deur geklopt en ik sta op. Als ik de deur open staat Samuel voor me, 'Kroeg.' bromt hij. Dat stomme codewoord moeten we écht gaan verwijderen. 'Ik kom al.' antwoord ik. Ik loop naar de bank om mijn jas te pakken als ik Annefleur haar telefoon zie oplichten. Ik weet dat ik zoiets niet hoor te doen, maar ik wil weten wat ze me niet verteld. Ik pak haar telefoon van de tafel en zie dat er een gesprek gaande is in de whatsapp groep van haar werk. Er staan nare dingen over haar en nog twee andere collega's in. Ik slik even, 'Gast, kom je nog?' vraagt Samuel ongeduldig en ik knik. Ik leg haar telefoon terug, pak mijn jas en loop achter Samuel aan. 

Ik sla nog een shotje achterover, wachtend tot Samuel er klaar voor is om zijn verhaal te doen. 'Ga je me nog vertellen waarom we hier zijn?' vraag ik, kijkend naar hem terwijl hij zijn shotje achterover slaat. 'Nee.' antwoord hij. Ik kijk naar een groepje mensen die luidruchtig de kroeg binnen komen. Ze nemen plek naast ons aan de bar, ze zijn overduidelijk al dronken genoeg. Niet dat ik nog helder na kan denken, maar goed. 'Pascal, bestel jij eens die shotjes.' zegt een jongen. Pascal? Ik ken die naam. Ik moeite doen om na te denken, maar dan weet ik het weer; die whatsapp groep van Annefleur. 'Ik ben al bezig, Yoran.' zucht het meisje die blijkbaar Pascal heet. Wacht, zijn dit collega's van Anne? Ik richt me weer op Samuel, 'Waarom niet?' vraag ik dan en hij haalt zijn schouders op. 'Niet in de stemming.' bromt hij en hij besteld nog een biertje. Na een tijdje begint het groepje naast ons weer luidruchtiger te worden. 'Zag je Tessa vandaag dan? Wat een dom wicht.' lacht een meisje en de rest lacht net zo hard met haar mee. 'Ja en die Annefleur die altijd maar alleen luncht, ook zo'n rare.' lacht een jongen en ik frons even. Pardon? 'Misschien is ze allergisch voor mensen.' lacht het meisje die Pascal heet. Ik voel de woede in me omhoog borrelen. 'Waarom hebben we van die stomme mensen op ons werk?' vraagt een jongen die nog even een shotje achter over slaat. Ik sta op van de barkruk, 'Wat ga je doen?' vraagt Samuel met grote ogen. Ik negeer hem en loop naar het groepje mensen. 'Pardon?' vraag ik en ik sla kwaad mijn armen over elkaar. Ze kijken allemaal op, nog altijd lachend. 'Vinden jullie dit normaal? Een beetje roddelen over jullie collega's?' vraag ik en één van de jongens staat op. 'Wat gaat jou dat aan?' vraagt hij en hij zet een stap naar me toe. Hij staat nu zo dichtbij, dat ik zijn adem in mijn gezicht voel. Ik kijk hem geïrriteerd aan, 'Je hebt het hier wel over mijn verloofde, dat gaat mij héél veel aan.' zeg ik kwaad en de jongen schiet in de lach. 'Natuurlijk en voor jou moet ik bang zijn? Wat schattig?' grinnikt hij en ik grijns even. 'Die fout hebben genoeg mensen al gemaakt.' antwoord ik en ik zie hem slikken. 'Ik praat over wie ik wil.' zegt hij dan, om zichzelf te verdedigen. 'Ja, maar zo praat je niet over míjn verloofde.' zeg ik en zonder er echter over na te denken geef ik hem een harde duw, waardoor hij op de grond valt. Zijn hoofd knalt tegen het ijzer van de barkruk aan en gelijk druipt het bloed van zijn achterhoofd.