More than roomates ft. B-Brave

25

Pov Dioni

Ik staar verveeld naar mijn handen als de deur van het kamertje open gaat. Annefleur komt naar binnen gelopen, 'Dit is de tweede keer. Wat heb je nu weer geflikt?' vraagt ze en ze slaat haar armen over elkaar. Ik haal mijn schouders op, 'Ik heb een jongen het ziekenhuis in geduwd, meer niet.' mompel ik. Anne kijkt me fronsend aan, 'Meer niet? Dioni! Wanneer stop je eens met die domme grappen?' vraagt ze geïrriteerd en ze loopt naar me toe. 'Ik zou het zo weer over doen.' antwoord ik rustig. Annefleur word alleen maar kwader, 'Vind je het leuk om in de cel terecht te komen of zo?' vraagt ze. Ik kijk haar even aan, 'Had dat joch maar zijn bek moeten houden. Ik had hem nog gewaarschuwd.' maak ik haar duidelijk. Ze schudt haar hoofd, 'Dioni, je kan niet om een opmerking iemand op de grond duwen.' zucht ze. Ik sla met mijn vuist op de tafel, 'En jij kan niet alles voor me verzwijgen. Waarom heb je me niet verteld dat je van die rot collega's hebt?' vraag ik boos en ik merk dat ze schrikt. 'Hierom dus.' antwoord ze en er komt een agent het kamertje inlopen. 'Je komt er vanaf met een waarschuwing.' zegt hij en hij haalt de handboeien van mijn polsen. Ik sta op, 'Kom je er weer mooi mee weg, he?' zucht Annefleur. Ik kijk haar kwaad aan, 'Ik doe het zo nog een keer. Je weet dat ik er niet tegen kan als mensen zo tegen je doen.' brom ik en ik loop langs haar heen het kamertje uit. 

Ik loop de lift uit richting de kantine, wetend dat Annefleur daar nu zit te lunchen. Ik heb haar al drie dagen niet gezien, omdat ik zo laf was om naar Samuel te vluchten. Als ik de kantine in loop zie ik haar zitten, in haar eentje. Hoe kan iemand zo'n mooi meisje nou alleen laten zitten? Ik zie het groepje zitten die ik in de kroeg tegen ben gekomen, zelfs de jongen die ik het ziekenhuis in heb geduwd zit er bij, met een verband om zijn hoofd. Oh, dit word nog gezellig. Ik loop naar Annefleur en zet de tas op de tafel. 'Goed, kies maar wat je wilt. Ik heb fruit, brood, ei, drinken.. Alles eigenlijk.' zeg ik en ze kijkt op, er prikken tranen in haar ogen en gelijk weet ik wie de schuldigen zijn. 'Dioni?' vraagt ze verbaasd en ik glimlach. 'Dacht je nou echt dat ik je hier zo in je eentje zou laten zitten?' vraag ik en ze haalt haar schouders op. Ik ga naast haar op het bankje zitten, met aan elke kant een been. Ik trek haar tussen mijn benen en druk een kus op haar wang. 'Dat zou ik nooit doen, lieverd.' beantwoord ik mijn eigen vraag. Ze glimlacht en legt haar hoofd tegen mijn borst, 'Dank je wel.' fluistert ze bijna onverstaanbaar en ik sla mijn armen om haar heen. Ik zie het groepje naar ons kijken. De jongen met het verband om zijn hoofd kijkt me kwaad aan en ik zwaai even vrolijk naar hem. Zoals ik al zei, ik had hem gewaarschuwd. Zo netjes ben ik nog wel. Ik waarschuw je nog even, voordat ik je af maak. 

Ik loop de slaapkamer in, waar Annefleur met haar ogen gesloten op het bed ligt. 'Doe je nou alsof je slaapt? Dat is wel heel slecht, zelfs voor jou.' grinnik ik en ze draait zich om, zodat ze me aan kan kijken. 'Ik probeerde te slapen, maar ik ben helemaal niet moe.' zucht ze. Ik loop naar het bed en ga boven haar hangen, 'Er spoken teveel dingen door dat hoofd van jou.' zeg ik en ik geef haar een kus. Ze pakt mijn gezicht vast, 'Je moet al die dingen gewoon even vergeten, lieverd. Je blijft er maar aan denken.' zeg ik bezorgt en ze glimlacht even. 'Ik weet waar je aan denkt, lekkerding.' grijns ik en ik zoen haar. Ik laat mijn lippen naar haar hals zakken. 'Dioni?' fluistert ze naar een tijdje en ik kijk in haar blauwe ogen. 'Bedankt voor vandaag.' fluistert ze en ik glimlach even. 'Lieverd, ik doe het met alle liefde. De komende week lunch jij niet meer alleen.' zeg ik en ze glimlacht.

Ik kijk verveeld naar de televisie als er op de deur word geklopt. 'Hij is open!' roep ik, te lui om op te staan. De deur gaat open en Kaj en Samuel komen binnen gelopen. Samuel lacht even, 'Ben je nou nog niet aangekleed Jurado? Het is al middag hoor.' lacht hij en ik grinnik even. 'Ik heb een joggingbroek aan, is dat niet genoeg?' zucht ik. 'Luiwammes.' grinnikt Kaj en ze ploffen naast me op de bank. 'Dus, heb je plannen?' vraagt Samuel en ik schud mijn hoofd. 'Goed, dan ga je met ons mee.' zegt Kaj en ik kijk hem even aan. 'Wat gaan jullie doen dan?' vraag ik en ik sta op om me aan te kleden. 'We gaan karten. Dan vragen we Jai en Cassius ook mee.' zegt Kaj en ik knik. 'Goed, ik kleed me even aan.' antwoord ik en ik wil de slaapkamer inlopen als Samuel begint te praten, 'Gast, wat heb jij op je rug zitten?' vraagt hij en ik draai me om. 'Er zitten allemaal rode krassen.' zegt Kaj en ik grijns even. 'Hevige seks, baby.' lach ik en ik loop de slaapkamer in. Ik hoor de jongens nog lachen als ik de deur achter me sluit. Ik zie Anne op het bed zitten, 'Anne, wat is er aan de hand?' vraag ik als ik haar met haar telefoon zie zitten. Haar hand trilt als een gek. Ik ga naast haar zitten en pak de telefoon uit haar hand; het is de whatsapp groep. Ze gaan maar door en door, 'Anne, zijn ze op kantoor?' vraag ik en ze knikt. 'Ja, hoezo?' vraagt ze en ik trek mijn schoenen aan. Ik pak een trui uit mijn kast en trek hem over mijn hoofd, 'Ik ga ze maar eens een bezoekje brengen.' zeg ik. Ik loop de slaapkamer uit, met Annefleur achter me aan. Samuel en Kaj staan klaar om te vertrekken, 'Wat is er aan de hand?' vragen ze tegelijk. Ik duw ze aan de kant en loop het appartement uit, met de jongens en Annefleur op mijn hielen. Het word tijd dat iemand hun een lesje gaat leren.