More than roomates ft. B-Brave

37

Pov Annefleur

Ik kijk even naar Dioni die ondertussen lijk bleek ziet, 'N..Nou?' stottert hij en hij sluit zijn ogen even. Zijn adem stokt even en ik zie dat hij moeite moet doen om niet door te draaien. Waarom hou ik hem nog zo lang in spanning? Ik krijg de woorden niet over mijn lippen heen. 'Ik.. Ik..' stotter ik en hij staat op. Dioni ijsbeert door de keuken, 'Als je er klaar mee bent.. Zeg dat dan gewoon, alsjeblieft.' zucht hij en hij trekt aan zijn bruine haren. 'Ik wil niks overhaasten.. Waarom nemen we beide niet even rust? Dan spreken we elkaar over twee dagen weer.' zeg ik en hij kijkt me aan. De tranen staan in zijn ogen en dan knikt hij. 'Prima.' zucht hij en hij stopt zijn handen in zijn zakken. 'Maar ik ga het huis uit.' zegt hij beslist. 'Hoezo?' vraag ik en hij wend zijn blik af. 'Omdat ik hier niet kan zijn zonder jou.. Ik ga wel een paar dagen naar mijn pa.' bromt hij en zonder verder nog wat te zeggen loopt hij het appartement uit. De deur valt met een knal dicht.

Pov Dioni

Ik verander het liedje die door mijn oortjes galmt en neem een slok van mijn koffie. Ik schrijf rustig verder en zing mee met het lied, zonder er echter over na te denken dat ik in een openbare ruimte ben. Ik wil nog een slok nemen als een hand op mijn tafel slaat, 'Die stem. Die wil ik hebben!' roept een stem. Van de schrik mors ik koffie over mijn schrift heen en ik kijk op. Er staat een vrouw voor me, 'Sorry, wie ben jij?' vraag ik fronsend terwijl ik mijn schrift probeer te redden van de koffie. 'Nathalie Janssen.' glimlacht ze. Ik kijk haar een beetje geïrriteerd aan, 'Sorry, maar je hebt letterlijk net al mijn songteksten verknalt.' brom ik en ik haal mijn oortjes uit mijn oren. 'Mag ik ze lezen?' vraagt ze. Ik bekijk haar even. Ze heeft een grote bos bruine krullen en haar lippen zijn vel rood gestift. God, wat ben ik blij dat Annefleur niet zo'n misbruik maakt van make-up. 'Ze zijn niet echt leesbaar meer nu, he?' zucht ik hoofdschuddend. Zonder iets te zeggen gaat ze aan de tafel zitten. Ze pakt het schrift uit mijn handen en haar ogen scannen de tekst, 'You know that I'm hurt, but you don't care.' leest ze op. Ik sla schamend mijn ogen neer. 'Ah, je bent een gevoelige schrijver. Je tekst is prachtig.' glimlacht ze. Wat moet dit wijf van me? Ze drukt een kaartje in mijn hand, 'Ik wil je in de studio horen en wie weet geef ik je wel een contract.' zegt ze en dan loopt ze weg. Ze is net zo snel verdwenen als dat ze voor me stond. 

Houden van iemand betekend dat je al het goede nieuws gelijk met die persoon wilt delen en de enige persoon met wie ik mijn nieuws wil delen is er niet... Zal het haar überhaupt wat boeien? 

Ik lees het contract door die Nathalie zojuist voor me heeft neergelegd. Wat blijkt? Ze is producer en heeft een bekend platenmaatschappij; ze is hartstikke geïnteresseerd in mijn stem. Ik kijk twijfelend naar het contract, 'Dude, ik had wel geweten hoor.' zegt Samuel, die met me mee is gekomen. Normaal zou ik hier eerst met Annefleur over praten, haar mening vragen en er een nachtje over slapen.. Maar nu.. Nee, zo ben ik niet meer. Ik teken het contract en glimlach.