Wattpad'de ki bütün Dramione'leri okudun ama başka bulamadın mı?
Maalesef bende bulamadım. Bende kendi hikayemi yazmaya karar verdim.
Wattpad' de ki en iyi Dramione'leri okudum ve hepsi bana ilham verdi.
Umarım benim hikayem de size ilham verir.
...
Ne olmuştu bunlara böyle? Ron'u hiç bu kadar öfkeli görmemiştim. Bir anda Malfoy ikisinin arasına girip Ron'a bağırmaya başladı. ''Arkadaşıma bağırmayı kes Weasley!'' Ron ise onu duymuyor gibiydi, gözlerini dikmiş Malfoy'un arkasındaki Parkinson'a bakıyordu. Bir anda başkan olduğumu hatırlayıp aralarına girdim. ''Harry Ron'u buradan uzaklaştır, Malfoy sende Parkinson'ı.Daha fazla uzamasın.'' dediğimde ikisi de ikiletmeden Ron ve Pansy'i uzaklaştırdılar. Kalabalığa dönüp ''Herkes sınıflarına, izlenecek bir şey yok.'' diye bağırdığımda herkes dağılmaya başladı. Kendi otoriteme hayran kalmıştım, sanırım bu başkanlık işini kavramaya başlamıştım.
Koridorun ortasında dikildiğimi fark edince kendime gelip biçim değiştirme dersliğine ilerledim. Yolun ortasında dikildiğim için geç kalmıştım. Profesör McGonagall'dan özür dileyip sırama geçtim. Profesörün soran gözler ile bana baktığını fark edince nedenini anlayıp ''Parkinson ve Ron tartıştı, Harry ve Malfoy onları uzaklaştırdılar. İkinci derse gelirler profesör diye açıkladığımda McGonagall kürsüsüne geçip derse başladı. Dediğim gibi dersin ikinci yarısı Harry ve Ron sınıfa girdi. Harry yanıma oturunca dayanamayıp ''Nesi var?'' diye sormuştum bile. Söylemedi Herm, canı çok sıkkın ama.'' dediğinde şaşırmıştım. Ronald Harry'ye bana olduğundan daha yakındı ve derdini ona bile anlatmadıysa sıkıntı gerçekten büyük demektir. McGonagall dersin bittiğini söyleyince herkes sınıfı terk etmeye başlamıştı. Bizde sınıftan çıktığımızda sessizce öğle yemeği için büyük salona yöneldik.
Masaya oturacağımız sırada Ron ''Ben aç değilim, seralarda görüşürüz.'' dedi ve gözden kayboldu. Ben karşımda oturan Harry'ye hayretle bakarken o da bana aynı bakışı attı. ''Durum çok ciddi görünüyor Harry, onunla konuşmaya çalış.'' dedim. Beni başıyla onayladı ve tabağıyla ilgilenmeye başladı. Ron ve yemeklerin arasına giren bu konuyu çok merak ediyordum açıkçası. Arkadaşımı, kardeşimi bu kadar üzgün görmek beni de çok üzüyordu. Harry bana dönüp ''Bir şeyler ye Herm.'' dediğinde düşüncelerimi bastırıp tabağımla ilgilenmeye başladım.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Draco'nun Ağızından
Pansy'i KSKS sınıfından uzaklaştırıp gölün kenarına getirdim. On dakikadır gölü izliyordu. Sonunda dayanamadım, ''Ne oldu Pansy, Weasley neden sana bağırdı?'' diye sordum. Gözlerini çekip bana döndüğünde yeşil gözlerinin dolmuş olduğunu gördüm. Pansy gibi güçlü bir kız Weasley yüzünden mi ağıyordu? Bir anda ayaklandım. ''O aptal Weasley'e geberteceğim, kimse seni üzemez!'' O da ayaklanıp, gözlerindeki yaşları silip koluma yapıştı. ''Hayır Draco, sorun yok. Sadece- sadece biraz...'' cümlesini tamamlayamadan ona sarıldım. Biraz öyle sarıldıktan sonra omuzlarından tutup uzaklaştırdım ve ''Tek bir kelimene bakar Pansy. Hem arkanda başkan bir Malfoy arkadaşın var.'' dedim. İkimizde birbirimize bakıp gülmeye başladık. Bir anda koluma yapışıp şatoya sürüklemeye başladı. ''Madem başkansın derslerden kaytarmak yok.'' dediğinde daha fazla gülmeye başladım. Bu kız kendini çabucak toparlayabiliyordu.
