Wattpad'de ki bütün Dramione'leri okudun ama başka bulamadın mı?
Maalesef bende bulamadım. Bende kendi hikayemi yazmaya karar verdim.
Wattpad' de ki en iyi Dramione'leri okudum ve hepsi bana ilham verdi.
Umarım benim hikayem de size ilham verir.
...
Arkamı döndüğümde babamın öfkeli yüz ifadesiyle karşılaştım. Yanımdaki Hermione'yi fark edince bu sefer yüzünü buruşturdu. "Draco'dan uzak dur bulanık!" dediğinde Hermione'nin gerildiğini görebiliyordum. "Benimle düzgün konuşun Bay Malfoy." "Seninle istediğim şekilde konuşurum bulanık!" dediğinde Hermione bir adım öne çıktı. "O zaman bende istediğim şekilde konuşayım. Sizin gibi safkan takıntılı Voldemort yandaşı bir büyücünün yine safkan takıntısı olan oğluyla hiç bir işim olmaz! Bir dahakine benimle düzgün bir üslupla konuşun!" dedi ve cüppesini savurup uzaklaşmaya başladı. Babam tam bastonundan asasını çıkartıp ona doğrulttuğunda önüne geçtim. "Anlaşmayı unutma." "Anlaşmayı unutan sensin. Niye bu bulanıkla yan yanaydın?" "Çünkü aynı odada kalıyoruz ve tesadüfen bu gün aynı anda çıktık." dediğimde asasını indirip bastonuna yerleştirdi. Sonra bana dönüp konuşmaya başladı. "Buraya aptal bulanıktan bahsetmeye gelmedim." dediğinde yüzüne yumruk atmamak için kendimi zor tutuyordum. O ise konuşmaya devam etti.
"Annen nerede Draco? İki aydır ondan haber alamıyorum." "Sen nerede olduğunu bilmiyorsan ben nasıl bilebilirim?" dediğimde bağırmaya başladı. "İki ay önce Dumbledore onu senin hakkında konuşmak için buraya çağırdı! Buraya geldiğinde onu görmedin mi?" "Hayır, görmedim." "Peki Dumbledore ona senin hakkında ne söyledi?" dediğinde ofladım. "Nereden bileyim? Git Dumbledore'a sor." dediğimde boğazımı sıkıp sertçe duvara ittirdi. "Benimle düzgün konuş! Ben senin babanım! Ayrıca annenin nerede olduğunu bilip bana söylemiyorsan sonuçlarına o bulanık katlanır!" dediğinde ellerimi göğüsüne yerleştirip üzerimden ittim. "Sen benim babam değilsin! Annemin de nerede olduğunu bilmiyorum! Umarım onu bulamazsın!" dediğimde hışımla asasını çıkartıp bana doğrulttu. "Hadi yap! Bana işkence et! Acı çekmek yada ölmek umurumda değil!" dediğimde bir an öylece kaldı. Sonra asasını yavaşça indirip bastonuna geri koydu. "Vaktimi seninle harcayamam." dedi ve cüppesini düzeltip geldiği koridordan geri gitti.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Biraz nefeslendikten sonra Hermione'nin gittiği koridora girip büyük salona ilerlemeye başladım. Koridorun sonuna gelmişken biri kolumdan çekip bir sınıfa soktu ve sıkıca sarıldı. Dalgalı saçlarından yayılan bal kokusunu fark edince bende sarıldım. Geri çekildiğimde yüzündeki endişeyi görebiliyordum. "İyi misin Draco? Sana bir şey yapmadı değil mi?" dediğinde gülümsedim. "Ben gayet iyiyim Herm." dediğimde o da gülümsedi. Sonra gözleri boynuma kaydı ve gülümsemesi soldu. "Draco boynun?" dediğinde elimi boynuma götürdüm. "Ahhh." Acımıştı. "Hani iyiydin. Onu geberteceğim." dediğinde gülmeye başladım. "Sakin ol Hermione. Sadece biraz incindi, hepsi bu." "Hepsi bu mu? Boynun mosmor Draco. Keşke yanından ayrılmasaydım." dediğinde uzanıp elini tuttum. "Sen en doğrusunu yaptın. Sevgili olduğumuzu öğrenirse her şey daha kötü olur." dediğimde sadece gülümsedi.
Sonra aklıma gelen şeyle tekrar gülmeye başladım. "'Safkan takıntılı Voldemort yandaşının safkan takıntılı oğlu.' " dediğimde o da gülmeye başladı. "Babam az daha arkandan lanet atacaktı." dediğimde daha çok güldü. "Denesinde görelim." dedi ve bir süre güldük. Gülüşmemiz bittiğinde ilk konuşan oydu. "Buraya annenin nerede olduğunu sormak için geldi değil mi?" "Evet. Bilmediğimi söyleyince de her zamanki tehditlerini savurdu. Umursamadığımı söyleyince de..." "Boğazını sıktı." diye tamamladığında başımla onayladım. Asasını boynuma tutup bir kaç büyü mırıldandıktan sonra zaferle gülümsedi. "Morlukların iyileştiğine göre hadi artık büyük salona gidelim. Cidden acıktım." dediğinde başımla onayladım ve boş sınıftan çıkıp büyük salona ilerlemeye başladık.
