Wattpad'de ki bütün Dramione'leri okudun ama başka bulamadın mı?
Maalesef bende bulamadım. Bende kendi hikayemi yazmaya karar verdim.
Wattpad' de ki en iyi Dramione'leri okudum ve hepsi bana ilham verdi.
Umarım benim hikayem de size ilham verir.
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hermione'nin Ağızından
Sınıftan çıktığımızda aklım hala amortentia da aldığım kokudaydı. Yeşil elma. Kim yeşil elma gibi kokar ki? Ben düşüncelerimde kaybolmuşken Harry'nin sesi ile dünyaya döndüm. ''Otursana Herm.'' Ne ara büyük salona gelmiştik? Masada Harry'nin karşısında oturuyordum. Kaş göz işaretleri ile Ron'u gösterince yanıma döndüm. Ron çatalıyla yemeğine işkence ediyordu. Nesi vardı bu çocuğun böyle? ''Ronald iyi misin ?''Sesimden korkmuştu. Yerinde sıçrayarak ban döndü. ''Korkutmak istemedim, üzgünüm.'' dediğimde kendini zorladığı çok belli bir şekilde gülümseyip, ''Önemli değil, dalmışım. Ne diyordun?'' dedi.
''Bizi endişelendiriyorsun Ronald. Ne yemek yiyorsun, ne konuşuyorsun. Okula geldiğimizden beri çok dalgınsın. Problem ne bilmiyorum ama bizimle her konuda konuşabilirsin. Benimle paylaşamayacağın bir konuysa Harry ile konuş.'' Cümlemi bitirdiğimde ikimize dönmüş şaşkınca bakıyordu. ''Sizi endişelendirdiğim için özür dilerim. Sadece- sadece kafama takılan bir şey var ve bu anlatması zor bir durum. Anlatacağım, ama şimdi değil. Tamam mı?'' Harry'ye döndüğümde gülümsüyordu. ''En azından konuştu.'' dediğimde ikisi de sırıtıyordu. ''Yemeğine biraz daha işkence edersen Azkaban'a atılacaksın. ''dediğimde bir an üçümüzde birbirimize baktık ve gülmeye başladık. Bütün salon bizi izliyordu. Sonunda üçümüzde sustuğumuzda tabaklarımıza geri döndük.
Ron yemek yediği için mutlu olacağım aklımın ucundan geçmezdi ama mutluydum. Aklından ne geçiriyorsa bir anlığına unutmuştu sanırım. Önüme dönüp tabağımdakileri bitirdim ve ayağa kalktım. ''Nereye Herm?'' diyen Harry'ye dönüp ''Kütüphaneye, Snape'in animagus ödevini yapacağım. Yarın görüşürüz.'' dedim ve büyük salondan çıktım. Kütüphaneden içeriye girdiğimde hemen arka tarafa yöneldim. Yasak bölüm hariç neredeyse bütün kitapları okumuştum ve animaguslar ile ilgili bilgilerin bulunduğu kitapların arka tarafta ki raflarda olduğunu biliyordum. Ki artık yasak bölümdekileri de okuyabilirim, bina başkanlarına verilen izinlerden biri daha. Arka tarafa vardığımda gözlerimi raflarda gezdirdim ve bir kaç kitap alıp cam kenarında ki her zaman oturduğum masama geçtim. Kitapları yanıma sadece unuttuğum yerleri hatırlamak için aldım. İki senedir animaguslar hakkında araştırma yaptığım için neredeyse her şeyi biliyorum. Çok zor bir büyü olduğunu öğrenmiştim. Sirius ile konuştuğumda 'Yapması senelerimizi aldı.' demişti. Bunları düşünürken bir yandan da ödevin sonuna gelmiştim. Biri omzumu dürtünce yerimden sıçradım. Az daha sandalyemden düşecektim.
''Korkutmak istememiştim Granger. Seslendim ama duymadın.'' Kafamı ona çevirip, ''Ne istiyorsun Parkinson?'' dediğimde gözlerini kaçırdı. ''şey- ben sana bir kitabın yerini soracaktım.'' dediğinde çok şaşırmıştım. Slytherin prensesi bir bulanıktan bir şey istiyordu. ''Kütüphane görevlisine neden sormadın?'' dediğimde gerildiğini fark ettim. Omuzlarını düşürüp, ''Tamam bir daha senden bir şey istemem.'' dedi ve arkasını dönüp uzaklaşmaya başladı. Merak etmeye başlamıştım. Hemen ayaklanıp koluna yapıştım. ''Tamam üzgünüm, kaba davrandım. Sadece şaşırdım.'' dediğimde bana gülümseyerek bakıyordu. ''Hangi kitabı arıyorsun?'' diye sorduğumda ise kızardığını fark ettim. Şimdi daha da çok merak ediyordum.
