Wattpad'de ki bütün Dramione'leri okudun ama başka bulamadın mı?
Maalesef bende bulamadım. Bende kendi hikayemi yazmaya karar verdim.
Wattpad' de ki en iyi Dramione'leri okudum ve hepsi bana ilham verdi.
Umarım benim hikayem de size ilham verir.
...
Erken uyanmaktan nefret ediyorum! Boştan yere erken uyanmaktan daha çok nefret ediyorum! Bu aptalca hatayı yaptığı için hafızamdan nefret ediyorum! Haftaya yapılacak antrenmanı bu hafta zannedip sabahın altısında sıcak yatağımdan kalkıp quidditch sahasına gitmiştim. Birde erken geldim zannedip bir saat boyunca diğer oyuncuların gelmesini beklemiştim. Tam bir aptalım. Neden Harry'yi uyandırıp sormamıştım ki? Kendime söylene söylene şatonun içinde ilerlerken tek düşündüğüm şey kızarmış ekmeklerin bitip bitmediğiydi.
"Weasley!" Birinin bana seslendiğini duyunca arkama döndüm. Uzaktan bir kız koşarak yanıma geldi ve tam önümde durdu. Dizlerini tutmuş, eğilmiş bir şekilde soluklanıyordu. "Evet?" dediğimde dizlerindeki ellerini çekip doğruldu. İlk gözüme çarpan şey cüppesindeki Slytherin amblemiydi. Slytherin'li bir kız benden ne istiyordu? Yüzündeki saçlarını çekince onu tanıdım. Amanda Chase. "Her yerde seni arıyordum." dediğinde afalladım. Böyle bir şey beklemiyordum. "Neden beni arıyordun?" dediğimde çekingen bir şekilde gülümsedi. İlk defa bir Slytherin'in çekinerek bir şey yaptığını görüyordum. "Sana bir şey söylemek istiyorum. Aslında bunu uzun zamandır söylemek istiyorum." "Neyi uzun zamandır söylemek istiyorsun Chase? Taksit taksit konuşmasan." dediğimde derin bir nefes alıp verdi ve bana bir adım yaklaştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Sen çok farklısın Weasley. Yani diğer erkeklerden. Naziksin, komiksin ve çekicisin." dedi ve bir adım daha yaklaştı. Bir adım gerilediğimde sırtım duvarla çarpıştı. O ise konuşmaya devam etti. "Alev gibi saçların, okyanus gibi gözlerin benzersiz ve çok güzel." dedi ve bir adım daha yaklaştı. Bu kız ne yapıyor böyle? "Senden hoşlanıyorum Weasley. Bu senenin başından beri seni izliyorum." "Ben Pansy'yi seviyorum." "Biliyorum ama bu senden hoşlanmama engel değil. Hatta bunu yapmamada engel değil." "Ney..." Beni öpmeye başlamasıyla sorum yarım kalmıştı. NE? Beni öpmesi mi? Lanet olsun! Bu olmamalıydı. Tam onu itmek için ellerimi kaldırmıştım ki geri çekildi. İki adım önümde durmuş ne tepki vereceğimi bekliyordu. Ne rastlantı ki bende ne tepki vereceğimi bekliyordum. Sonra öfke bütün vücudumu kapladı ve ona bakıp bağırmaya başladım. "Ne hakla beni öpersin! Ben Pansy'yi seviyorum! Ben Pansy ile çıkıyorum! Benden uzak dur!" dedim ve hızla oradan ayrıldım.
Hızla büyük salona ilerlerken bir yandan da kolumla dudağımı siliyordum. Sanki kızın dudakları dudaklarıma yapışmıştı. Ne kadar silersem sileyim çıkmıyordu. Benim Pansy'yi bulmam lazım. O aptal kız ona yaşananları yanlış bir şekilde anlatabilirdi. Benden öğrenmesi lazımdı. Büyük salona girdiğimde ilk iş Slytherin masasına baktım ama orada yoktu. Ardından Gryffindor masasına ilerledim. Harry ve Hermione oturmuş sohbet edip kahvaltı yapıyorlardı. "Çocuklar Pansy'yi gördünüz mü?" İkisi de şaşkınca bana bakınca ofladım. Harry "Neden quidditch cüppeni giyiyorsun?" dediğinde sabrım taşmıştı. "Pansy'yi gördünüz mü?" diye bağırdığımda ikisi de ani sesle yerlerinden sıçramıştı. Şimdi bütün salon bizi izliyordu. Hermione "Hayır görmedik. Sen iyi misin?" dediğinde sorusunu cevaplamadan arkamı dönüp büyük salondan çıktım. O kadar gerilmiştim ki saçlarımı çekiştirip duruyordum.
