Wattpad'de ki bütün Dramione'leri okudun ama başka bulamadın mı?
Maalesef bende bulamadım. Bende kendi hikayemi yazmaya karar verdim.
Wattpad' de ki en iyi Dramione'leri okudum ve hepsi bana ilham verdi.
Umarım benim hikayem de size ilham verir.
...
Bugün Hogwarts'daki yatağımda uyandığımda bir şeyler bana ters gelmişti. Perdenin kapatamadığı pencereden dışarıya baktığımda havanın sisli olduğunu gördüm. Bugün soluduğum hava bile karanlık hissettiriyordu. Kapım iki kere tıklatılınca yataktan kalkıp üzerime bir hırka geçirdim. "Gir." Hermione odaya girdiğinde bakışlarım ilk olarak gözlerinin altındaki morluklara kaydı. Geldiğimizden beri doğru düzgün uyuyamıyordu. "Günaydın sevgilim." dediğinde yanına gidip anlından öptüm. "Günaydın sevgilim." Solgun yüzünde bir gülümseme belirince bende gülümsedim. "Hadi kahvaltıya inelim." dediğinde onu başımla onayladım. Hermione odadan çıkınca hızla pijamalarımı çıkartıp siyah kot ve koyu yeşil bir kazakla değiştirdim. Ardından odamdan çıkıp başkanlar salonunda beni bekleyen sevgilimin yanına indim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Birlikte salondan çıkıp boş koridorlarda ilerledik ve büyük salonun yüksek kapılarından geçip Gryyfindor masasındaki dostlarımızın yanına oturduk. Kısa bir günaydın faslından sonra bizde kahvaltımıza başlamıştık. Ama nedense bugün iştahım yoktu. Sanırım diğerleri de benimle aynı durumdaydı çünkü Ron'da dahil kimse tabağına dokunmamıştı. Ginny ve Remus zorla Tonks'a bir şeyler yedirmeye çalışıyorlardı. Tonks ne kadar yemek istemese de bebeği için yiyordu. Bardağa vurulan kaşık sesiyle hepimiz öğretmen masasına dönmüştük. Dumbledore kürsüye çıktı ve duymak istemediğimiz ama er geç duyacağımızı bildiğimiz o cümleleri kurdu.
"Zamanı geldi. Bugün savaşın başlayacağı gün. Ne kadar istemesek de kayıplar vereceğiz. Bu kayıplar bazen ruhlarımız bazense insanlığımız olacak. Sizleri bu zor durumda görmek beni ne kadar üzse de sizlerin en doğru şeyi yapacağına gönülden inanıyorum. Hepiniz çok başarılı ve zeki büyücülersiniz. Burada ne kadar çalışmış olsanız da savaş çok farklı olacak. Ama önemli olan başaracağınıza inanmanız. Umudunuzu ve sevginizi sakın yanınızdan ayırmayın. Onlar sizin en güçlü kalkanlarınız."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Dumbledore kürsüden inip salondan çıktığında diademi yok etmeye gittiğini biliyorduk. Profesör McGonagall kürsüye çıkıp "Arthur, Molly, Remus, Sirius ve Tonks. Benimle bahçeye gelin lütfen. Kalkanı güçlendirmeliyiz." dediğinde saydıkları ayaklanmıştı. Profesör devam etti. "Dean, Seamus. Gizli geçitleri patlatın." İkisi masadan kalkıp profesörü başlarıyla onayladı ve salondan çıktılar. "Neville ve Luna Hogwarts ordusunun bir kısmını alıp şatonun güneyini koruyun. Ron ve Pansy aynı şekilde batıyı. Draco ve Hermione doğu ve Harry ve Ginny'de kuzeyi. Kalanlar da bahçeye çıkıp kalkana yardım etsin." dediğinde hepimiz harekete geçmiştik.
