Wattpad'de ki bütün Dramione'leri okudun ama başka bulamadın mı?
Maalesef bende bulamadım. Bende kendi hikayemi yazmaya karar verdim.
Wattpad' de ki en iyi Dramione'leri okudum ve hepsi bana ilham verdi.
Umarım benim hikayem de size ilham verir.
...
Keyn ailesinin yazlık evine geleli üç gün olmuştu ve benim için çok sıkıcı bir üç gün olmuştu. Buradaki tek eğlencem quidditch oynamaktı ama babam gençliğini özlemiş olmalı ki bize pek fırsat vermiyor ve her topa kendi atlıyordu. Annem ise Bayan Keyn ile iyice yakınlaşmıştı ve sürekli okul yıllarından konuşup gülüşüyorlardı. Albus ise hayattan kopmuş bir şekilde odasından çıkmıyor ve sadece Pandora ile mektuplaşıyorlardı. Peter ve Lily ise kendi hallerinde takılıyor, yüzüyor ve bunun gibi sıkıcı çift şeyleri yapıyorlardı.
Aklıma bir anda Clarke gelince burukça gülümsedim. Onu fazlasıyla özlemiştim. Okulun son günü bana bir quiddich kulübüyle görüşeceğini ve çok heyecanlı olduğunu anlatmıştı. Babası gibi bir oyuncu olmak istediğini söylerdi hep. Trenden indiğimizde beni yanağımdan öpmüştü ve bana her zaman mektup yazacağını söylemişti. Ama yaz boyunca bir tane bile göndermemişti. Mektup gelmeyince ben ona yazmak istemiştim ama ne yazacağımı bilmiyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ben kahvaltı masasında tabağımdaki zeytinlerle oynayarak bunları düşünürken cama bir baykuşun çarpmasıyla hepimiz o tarafa dönmüştük. Bay Keyn merakla kalkıp camı açtı ve baykuşa bağlanmış mektubu aldı ve sofraya geri döndü. Mektubu bana uzattığında oldukça şaşırmıştım. "Teşekkürler." deyip uzattığı mektubu alırken annemin sorusuyla ona döndüm. "Kimden gelmiş tatlım?" "Okuldaki quidditch takımından bir arkadaşım göndermiş." dedim ve merakla zarfı yırtıp içindeki katlı kağıdı çıkarttı ve açıp okumaya başladım.
Dostum James; Takımdakiler sana haber vermem için beni seçtiler. Takım kaptanımız Clarke Wood iki gün önce feci şekilde sakatlanmış. Bugün hep birlikte onu ziyarete gideceğiz. Eğer müsaitsen senin de gelmeni isteriz. Saat iki buçukta St Mungo'da olacağız. Sevgilerimle John Yates
Hızla sofradan kalktığımda bütün bakışların üzerimde olduğunu hissedebiliyordum. Annem "Ne oldu James?" diye sorduğunda ona döndüm. "Takım kaptanımız Clarke sakatlanmış. Onun yanına gitmem lazım." dediğimde babam "Wood'un kızı mı?" diye sorduğunda onu başımla onayladım. "Baba gitmem lazım." dediğimde yüzünde anlamlandıramadığım bir sırıtış vardı. "Tamam gidebilirsin. Wood'a geçmiş olsun dileklerimizi ilet." dediğinde gülümsedim ve hemen masadan kalkıp yukarı çıktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
