Wattpad'de ki bütün Dramione'leri okudun ama başka bulamadın mı?
Maalesef bende bulamadım. Bende kendi hikayemi yazmaya karar verdim.
Wattpad' de ki en iyi Dramione'leri okudum ve hepsi bana ilham verdi.
Umarım benim hikayem de size ilham verir.
...
İlk devriye gecesinin üstünden iki hafta geçti. Ne Hermione benimle ne de ben onunla konuşuyordum. O geceyi düşünmekten beynim patlayacaktı artık. O bana korktuğu için sarılmıştı, peki ya ben? Ben neden ona sarıldım? Korkmadığımdan emindim. Aklıma bir şey geliyor ama bu olmamalıydı. Eğer bir daha olursa onu durduramazdım.
Flashback ''Sen nasıl bir bulanıktan hoşlanırsın, NASIL?'' Babamın gürleyen sesi malikaneyi yerinden oynatmıştı. İkinci sınıfı yeni bitirip eve döndüğümde çok mutluydum. İlk defa bir kızdan hoşlanıyordum. Ben kahvaltı masasında onu düşünürken babam dalgınlığımdan faydalanıp zihnime girmişti. Şu anda da her şeyi öğrenmişti ve her yeri kırıp geçiriyordu. Annem ''Sakin ol Lucius.'' dediğinde onu takmadı ve bana dönüp ''Ondan vazgeçeceksin, sakın ona yaklaşma. Duydun mu beni?'' Kafamı kaldırıp ona baktım. ''Hayır.'' ''Ne dedin sen bana?'' ''Hayır. Dediklerinin hiç birini yapmayacağım.'' dediğimde hızla bastonundan asasını çıkartmıştı. ''Crucio!'' Ben yerde sarsılarak çığlık atarken tek duyduğum ses annemin feryatlarıydı. ''Bırak onu! Bırak oğlumu! LUCİUS BIRAK ONU!'' Son cümlesini bağırarak söylediğinde babam üstümdeki laneti kaldırdı. Yerde terler içinde sarsılırken annem yanıma gelip kafamı kucağına aldı. ''Onu unutmazsan senin için daha kötü olur.'' dediğinde hemen ayaklanıp karşısına dikildim. ''Elinden geleni ardına koyma.'' Tam arkamı dönüp salonun çıkışına geldiğim sırada babamın ''Crucio!'' diyen sesiyle olduğum yere çivilendim. Canım acımıyordu, bana bir şey yapmıyordu. O zaman......annem. Annem yerde çırpınırken bir yandan da çığlık atıyordu. ''Kes şunu, ona zarar verme.'' ''O bulanığı kendinden uzak tutacağını söylemeden asla'' ''Tamam, TAMAM DUR ARTIK!'' Bağırmam bitince annemi bırakıp salonu terk etti. Bana yaptığı gibi yanına çöktüm ve kafasını dizlerime yerleştirdim. ''Özür dilerim, özür dilerim, özür dilerim.'' Annem zar zor kaldırdığı elini yüzüme yerleştirdi. ''Özür dilemene gerek yok Draco. Sen kimi seversen sev yanındayım oğlum. Sen sevgine, sevdiğine sahip çık.'' Flashback Sonu
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Anıları beynimden çıkarmak için kafamı sağa sola sallıyordum. Kendime geldiğimde üstümü giydim, cüppemi de omzuma attım ve merdivenlerden inmeye başladım. Tam portre deliğinden çıkacağım sırada Hermione'nin çığlığı çok gürültülü bir 'küt' sesiyle hemen geri döndüm. Ses başkanlar banyosundan geliyordu. Kapıya yaklaşıp ''Granger iyi misin?'' dediğmde cevap gelmedi. Endişelenmeye başlıyordum. ''Granger! Granger! Hermione iyi misin?'' Yine büyük bir sessizlik. ''İçeriye geliyorum.'' dedim ve kapıyı açıp içeri girdim. Kimse yoktu ve yerde kan vardı. Sonra havuzdan çıkan baloncukları fark ettim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
