Uitgehuwelijkt aan hem...

Deel 18

Wil je dat ik mee ga' vroeg souf me. 'Nee lukt wel' antwoordde ik terug. Ik stapte uit de auto en bonkte op de deur. (Trouwens ik weet waar ze woont,omdat we er een x heen gingen 3 jaar geleden ofzo)

Ze deed de deur open
En ......

P.p Hayat
'Wat doe jij nou weer hier' zei ze arrogant. Ik liep naar binnen en saloua gooide de deur dicht. 'WAAR HAAL JIJ HET FKING LEF VAN DAAN OM DAT GOUDE  SIERADEN DING IN ONS HUIS TE VERSTOPPEN' schreeuwde ik boos. 'RACHIDA HEEFT HET JE VERTELD HÈ' schreeuwde ze boos terug. 'WAT WIST RACHIDA HET OOK,HEBBEN JULLIE DIT SAMEN GEDAAN' zei ik.

ze was eventjes stil ik verbrak de stilte en zei 'WOLLAH IK HEB GEWOON GEEN WORDEN VOOR JULLIE,GEWOON WAT JULLIE DOEN OM MIJN LEVEN TE VERPESTEN. OM MIJ EN SAMIR UITKLAAR TE HALEN.VOORTAAN KEN IK GEEN SALOUA MEER.JE BENT AL NOOIT EEN ECHTE ZUS VOOR ME GEWEEST MAAR DIT ALLEMAAL GAAT TE VER KEN JE GRENZEN' schreeuwde ik boos.

En zonder dat ze iets kon zeggen liep ik het huis uit en begon te huilen. Waarom gunt niemand me een goed,normaal,mooi leven net wanner alles zo goed ging. Ik stapte snel de auto in 'Hayat wat is er gebeurt wollah als ze ..' zei souf 'souf rijden' onderbrak ik hem.

P.p Samir
Ze zei dat ze snel thuis zou zijn en het is al 2 uur later. Waar ging ze zomaar heen zonder wat te zeggen. Ik had der al 7381x gebeld en geappt maar ze nam niet op en me berichtjes kwamen ook niet aan. Straks is er iets gebeurt. Allemaal vragen dwaalden door me hoofd. Toen de bel ging.ik deed open en zag Hayat voor de deur staan der ogen waren vuurrood ze had dus gehuild. Toen ik der zo zag voelde in gelijk een steek in me hard. 'Hayat...wat is er gebeurt' vroeg ik der. Ze begon harder te huilen en vloog in me armen.ik snoof haar geur op. Ik heb der zo gemist,der zo dicht bij me hebben ze trok zich los uit de knuffel. 'Sa-loua' zei ze moeilijk door het huilen. 'Wat is er met der' vroeg ik der bezorgd. 'Zij he-eft alles ge-daan het gou-d alles' zei ze.Ik kreeg gelijk een schuld gevoel. Natuurlijk heeft saloua het gedaan de dag dat ze "zomaar" langs kwam. Ze heeft gewoon het goud ergens verstopt.

Ik was even stil. We gingen allebei op de bank zitten. Shit man ik heb der dagen lang lopen beschuldigen voor iets wat ze niet heeft gedaan.ik heb de zelfde fout weer gemaakt ik vertrouwde der niet. 'Hayat het spijt me ik had je moeten geloven' zei ik en pakte der hand vast. Ze trok haar hand weg en zei 'Samir.. ik..ik kan je niet blijven vergeven.een huwelijk zonder vertrouwen is niks' der woorden raakte me wel,maar ze had gelijk. Je hoort elkaar te vertrouwen en ik vertrouwde Hayat niet. 'Hayat het spijt me echt alsjeblieft vergeef me' zei ik Smeekend.ze was even stil. 'Samir..ik blijf een paar dagen bij zeynep slapen..ik zal er over na denken' zei ze en ze liep gelijk naar boven.

P.p Hayat
Ik liep gelijk naar boven en barste uit in huilen. Ik wil hem zo graag vergeven.maar het lukt niet. Ik deed wat spullen in een tas en belde zeynep op.

Hayat-heyy
Zeynep-heyy sgat
Hayat-uhmm w-at doe j-je nu. Zei ik nog een beetje huilend
Zeynep-ik ben net thuis was eventjes langs dalia (een vriendin)...Hayat heb je gehuild. Wat is er gebeurt...?
Hayat-ka-n ik een paar dagen bij jou slapen.
Zeynep-ja tuurlijk altijd.
Hayat-is goed ik kom er zo aan
Zeynep- is goed sgat ik zie je zo

Einde gesprek.

Ik pakte me tas en liep naar beneden. 'Hayat blijf..' zei Samir.er rolde weer een traan over me wang. 'Ik moet gaan' zei ik snel en gooide de deur dicht.ik stapte de bus in onderweg naar zeynep

Daar aangekomen vertelde ik alles aan zeynep van a tot z. Van dat hotel gebeuren tot aan van zonet. 'Hoe graag ik het ook wil ik kan het niet ik kan hem niet zomaar vergeven' zei ik. Zeynep gaf me een knuffel.