Uitgehuwelijkt aan hem...

Deel 39

Omgg ik hoop echt dat alles goed komt door deze plan het moet haast wel toch ....

P.p Samir
Ik stond al klaar op de plek waar hayat ook zou komen ik was zoo zenuwachtig ik had een nette pak aan. Oke ik zal ff ons idee najah die van Zeynep uitleggen: we dachten dus om naar een plek toe te gaan. Ik ben met Hayat een keer naar een restaurant geweest bij deze restaurant was ons eerste etentje. We hebben de restaurant verhuurt voor een dag en we hebben er allemaal foto's opgehangen van ons samen. Alle dingen die we hebben gedaan en die we hadden vast gelegd zoals pretpark,bios..etc en nog gwn normale foto's zodat ze zich die moment weer kan herinneren,mij kan herinneren en ons hoe we samen waren dat we gelukkig waren...

Zenuwachtig zat ik nog steeds te wachten bij de ingang van de deur. Ik hoorde me telefoon afgaan.

Zeynep-hayat is 10 minuutjes gelden vertrokken ze kan elk moment komen
Samir-saff is goed
Zeynep-het komt wel goed geen zorgen oke..?
Samir-ja inshaAllah
Zeynep-InshaAllah....ooh en vergeet niet om de kaarse-....
Samir-ja zeynep ik heb alles gedaan de kaarsen heb ik ook aangestoken
Zeynep-okeee was ff voor de zekerheid
Samir-hahah ja weet ik maar ik hang op. Straks komt ze.
Zeynep-isgoeeeeddd

Piep piep piep..

Ik had opgehangen en liep zenuwachtig een keer paar heen en weer. Na enkele minuten zag ik een auto voor de deur van het restaurant stoppen. Ze zijn er. Ik zag Hayat de auto uit stappen met een blinddoek voor der ogen. Want ja dat hoorde bij de plan is verrassing you know. Snel liep ik naar der toe en pakte der bij der hand. 'Wat is dit' zei ze zachtjes. Ik zei niks en hielp der mee naar binnen we gingen wat verder voor de ingang staan zodat je alle foto's goed kon zien. En deed der blinddoek af.

P.p Hayat
Daar zat ik dan in een auto en niet wetend waar die naar toe gaat. De man stopte 'mevrouw uw moet dit voor uw ogen doen' zei hij.en gaf me een blinddoek 'Uhmmm oke' zei ik en deed de blinddoek voor me ogen. Ughhh zeynep wat ben je van plan?? De deur werd geopend met behulp van de chauffeur stapte ik uit de auto. Ik hoorde andere voetstappen mijn richting oplopen de persoon pakte mijn hand en hielp me mee naar binnen 'wat is dit?' Vroeg ik,maar ik kreeg geen antwoord. Ik vroeg verder ook niks meer,want ik wist dat ik er wss ook geen antwoord op zou krijgen. Maar de vragen dwaalde nog steeds door me hoofd. Waar ben ik..? Wat doe ik hier..? Wie is de man die nu me hand vast houd..? Waarom voelt het zo vertrouwd..? Zo herkenbaar....?

Ik voelde dat de persoon me hand los liet en wat friemelde aan de knoop aan me blinddoek. Zachtjes. Verdween het doek langs me ogen en begon ik te zien waar we waren. Het was een restaurantje met allemaal lichtjes,kaarsjes en foto's. Rustig liep ik naar de foto's en begon ze te bekijken. Ik zag een foto van mij en Samir op onze bruiloft,huwelijksreis,in een pretpark,ergens bij een bioscoop en nog op veel meer plekken. Aandachtig bekeek ik alle foto's. Het was zo raar.Wat ik dacht valt gewoon niet te beschrijven. Het was heel vaagjes maar zo echt. Zachtjes schoten de gebeurtenissen weer in me op.

De foto van onze bruiloft. Waar ik met de meeste neppe glimlach ooit op sta,want ik was helemaal niet gelukkig op me bruiloft. Er zaten nog een paar foto's van de bruiloft er naast. En daar naast foto's van onze huwelijksreis. Weer begon ik me vaagjes te herinneren wat er gebeurde. De ruzie...RACHIDA het zusjes van Samir.hoe kon ik die nou vergeten... de leuke tijden die we samen hebben gehad en de slechte iedereen die om ons gaf...me baby die ik verloren heb door Hassan..... Anouar..... ik was helemaal niet meer verloofd met hem. Hij probeerde me er in te luisen hij speelde een spel met mij...de persoon die ik de hele tijd had vertrouwen.....hij liet me geloven dat we nog steeds verloofd waren dat ik geluk was bet hem,dat we nog steeds van elkaar hielden...dat hij nooit weg was gegaan en me helemaal alleen achter liet.

Alles zat weer op zijn plek. Ik merkte nu pas dat ik een paar tranen had laten vallen. Ik draaide me om en zag Samir staan met een bosje bloemen. Vragend maar met een glimlach keek hij me aan. 'En..?' Zei hij. Ik hoorde de zenuwen in zijn stem. Ik kwam dichter wat dichter bij lopen. En keek hem recht in zijn ogen aan. Ik wist het zeker hier is geen twijfel meer over mogelijk dit zijn de ogen waar ik voor gevallen ben een klein glimlachje begon plaats te vinden op mijn gezicht. 'Je weet het weer..je herinnerd je alles of niet..?!' Zei hij blij. Lachend keek ik hem aan en kinkte. Hij tilde me op en draaide wat rondjes van blijdschap. 'Ojoww je wilt niet weten hoe erg ik je heb gemist' zei hij en legde me neer. Lachend keek ik hem aan 'ik heb jou ook gemist' zei ik en een paar seconde later voelde ik 2 zachte lippen op de mijne ik liet het toe en ging er in mee.....

Heyy sorry dat het zo lang duurde maar ik was veel weg dus kon niet schrijven en binnenkort ga ik op vakantie dus dan kan ik niet echt schrijven want ik wil wel van me vakantie genieten ik hoop dat jullie dat begrijpen...❤️ maar als ik weer terug ben in Nederland dan komen er weer nieuwe delen. dus van me 2e boek 'alles is anders nu' komen er dan ook geen delen. Ik ben 4 weken op vakantie is wel beetje lang dus sorry daar voor hahaha,maar het kan zijn dat er af en toe wel delen komen maar niet vaak... ❤️

Stemmen en reageren zou lief zijn 💋💋