Uitgehuwelijkt aan hem...

Deel 57

P.p Youssef
'Ze zit hier al fking 3 maanden als je der gaat doden doe het dan' zei Bilal me vriend. 'Ga je nog normaal tegen me praten of wat anders haal ik jou neer eh kkr mogool' zei ik. Hij zei niks. Mensen ik heb Wafa en nee ze is niet overleden. Noujah bijna toen de dokters der kamer binnen gingen kreeg ze een epilepsieaanval maar daarna was ze weer gewoon beter. Ik heb de dokters betaald om te zeggen dat ze is overleden en ja ze denken nu dat ze der hebben begraven etc maar daar zit gwn een kkr pop in die kist.

Ze mogen de pijn voelen. Ik vind het wel zielig voor mijn Amira maarjah als het moet dat moet het. Samir heeft Amira van me afgepakt en ik heb zijn vrouw al afgepakt om hem een lesje te leren Ewa hij leerde er niks van dan pak ik zijn andere dierbare af. Ik weet nog niet wat ik met die koter ga doen. Miss schiet ik een kogel door der kop,miss dump ik der ergens. Ik ben er nog niet over uit.

P.p emir
Ik nam een douche en kleedde me aan. Ik liep naar benden en zag Amira nog steeds beroert op de bank zitten. 'Amira?' Zei ik en ging naast der zitten. 'Emir ik mis haar' zei ze en begon te huilen. Ik nam haar in me armen. En zei niks het was goed om even zo te zitten zonder niks te zeggen. Maar dat Amira in deze toestand zit en dat Wafa der niet meer is is allemaal mijn schuld. Ik had sneller moeten zijn. Ik had dood moeten zijn niet mijn dochter. Niet mijn kleine meisje. 'Het spijt me' zei ik. Ze maakte zich los uit de knuffel. 'Emir hou op...het is niet jou schuld allah s.w.t. Heeft het zo gewild' Zei ze met een glimlach en gaf een kus op me wang. Ik lachte even naar der.

'Emir Wafa?!' Riep Hayat. 'Ja' antwoordde ik terug. 'Hebben jullie Samir gezien?' Vroeg ze. 'Nee' antwoordde Amira. 'Pfff waar is die man ik heb hem al 1 week ofz niet gezien' mompelde ze. 'Hij moet het ook verwerken schat' zei Amira. Een zucht verlaatte Hayat der mond. 'Ik weet het...maar hij hoort nu juist thuis te zijn in deze moeilijke tijden zijn zus te steunen niet buiten zijn pijn te verbergen' zei ze. Het was daarna even stil.

P.p Hayat
Ik weet echt niet hoe ik het ze moet vertellen. Weten jullie nog dat ik zei tegen Amira dat ze de ouders hadden gecontacteerd en dat we daardoor wisten dat we moesten komen. Ik loog en ik vind het echt super erg dat ik moest liegen maar hoe moest ik het anders zeggen.

Me schoonouders zeiden dat ze iemand hadden aangereden en niet wisten wat ze moesten doen...ze wilden dat wij gingen kijken wie ze hadden aangereden en hoe het met ze ging..en toen ik er achter kwam dat ze Wafa en emir hadden aangereden kon ik niks zeggen. Nu denk je zeker maar heeft de politie niet met Amira en de personen die ze hebben aangereden gepraat. Nee,emir en Samir hebben met ze gepraat,ook omdat Amira die personen niet wilde zien...en ik weet gewoon niet of ik het moet zeggen of niet...

P.p Samir
'Bro ik snap het niet' zei ik. 'Wat snap je niet?' Zei zaka. Ja mensen het is weer goed tussen mij en zaka. 'Het klopt allemaal niet,als Wafa is overleden waarom mocht Amira niet eens bij der wassing zijn...ze zeiden dat ze dan een ziekte zouden oplopen maar ze overleed aan een epilepsieaanval wat is daar besmettelijk aan?' Zei ik vragend. Het is allemaal zo vaag. Ik ben dagen met Zaka dit aan het uitzoeken maar  we hebben geen resultaat. Wie zou dan Wafa willen en waarom...het klopt allemaal niet...

___

Ik keek op de klok en zag dat het 4 uur was en besloot naar huis te gaan. Ik stapte me auto in en reed richting huis

___

Zachtjes haalde ik me sleutel uit de slot en deed de deur dicht ik zag dat emir en Amira al sliepen. Ik ging naar onze slaap kamer en zag Hayat daar liggen slapen. Ik kleedde me om en ging naast der liggen. Ik plaats me armen om haar heupen en legde me hoofd op haar schouders. Ik ademde diep haar geur in. Wat heb ik haar gemist. Ik zie haar niet vaak omdat ik bezig ben met zaka en die raadsel...maar denk alsnog elke seconde aan der. Ik hoorde Hayat zachtjes snikken. 'Schatje wat is er?' Zei ik. Ze draaide der om en ik keek der aan in haar mooie ogen die dit keer betraand waren. 'Waarom? Waarom is ze weg?'zei ze en knuffelde me. Ik wist niet wat ik moest zeggen en ze zat even in me armen te snikken. 'Samir?' Zei ze vragend. 'Ja schatje' antwoordde ik terug. 'Kan je morgen wel thuis blijven' zei ze. 'Ik weet het niet' zei ik. Ze maakte der los uit de knuffel en ging recht voor me zitten. 'Wat is er zo belangrijk dat je er niet bent om je familie te steunen?' Vroeg ze me. 'Hayat schatje het is...het is het waard oke?' Zei ik. Ze negeerde me en ging weer met de rug naar me toe liggen.

Het is voor Wafa,mijn kleine prinsesje..het is allemaal voor haar.....

Mensen hoe meer stemmen en reacties hoe sneller een deel 💫❤️❤️

Follow allemaal Schrijfster_HXL ❤️❤️