Uitgehuwelijkt aan hem...

Deel 55

P.p Amira
Zachtjes opende ik me ogen. Ik voelde me benen trillen en iedereen geschokt kijken. 'WAFAAAA EMIRRRR' begon ik huilend te schreeuwen en renden er nog een stuk verder heen. Ik zag mijn kleine Wafa bebloed daar liggen huilend viel ik naast der neer. Ik draaide een beetje naar rechts en zag daar emir liggen. Ik schrok en begon hard te schreeuwen en te huilen.Zijn gezicht onder de bloed net als zijn hele lichaam....

—

De ambulance was gekomen ze zetten emir en Wafa op een brancard en zette ze in de ambulance. Ik liep er gelijk achteraan en wilden naar binnen stappen maar werd tegen gehouden. 'Wie bent u van de patiënten' vroeg hij. 'Dat is mijn man en dochter' zei ik huilend. De man knikte en liet me naar binnen.

Ik aaide over Wafa der mooie krullen. 'Het kleine meisje is stabiel' zei de dokter tegen de andere dokter. Opgelucht ademde ik. Alles gaat goed komen met mijn prinsesje. Ik zag hun hartslagen op de "tv" piep piep piep was het enige wat ik hoorde.

__

P.p moeder van Samir

We zaten in de auto op weg naar Samir en Hayat. 'Ooh wat heb ik ze gemist' zei ik blij. Ik heb ze allebei al best lang niet gezien en kan niet wachten weer mijn zoontje en me schoondochter te zien. Ik hoorde Brahim (me man) lachen. We zaten nog wat te praten en ik zag opeens een kind en Een man voor de auto springen. 'BRAHIM !' Schreeuwde ik. Ik zag Brahim geschrokken kijken en hem gelijk de rem in drukken. Ik voelde me hoofd ergens tegen aan knallen en het werd wat vaagjes voor mijn ogen en even zag ik zwart.

'Nisrine gaat het' zei Brahim en pakte me hoofd vast. 'Ja het gaat' zei ik. Hij gaf me een kus op me voorhoofd. Klop klop klop hoorde ik. Ik keek naar de raam en zag een politie agent. Brahim stapte de auto uit. Ik keek naar voren en zag ene kleine kind en een man op een brancard gelegd worden

P.p Emir
Wafa is helemaal voor mij aan het rennen 'WAFA NIET OVERSTEKEN' riep ik maar ze luisterde niet. Ik gaf 1 gekke sprintte en toen BAAAMMMM auto botste tegen me aan. Wafa zag ik op de grond met een beetje bloed hier en daar en mijn lichaam en alles doet zoo veel pijn. Ik zag amira huilend naar me toekomen en toen zag ik zwart.

P.p Wafa
IK HEB ZO VEEL PPPIIIIJJJNNNN 'MAMA' zei ik huilend 'IK HEB PIJN' zei ik. Ik ben in een kamer en ik weet niet waar maar ik vind het wel een beetje eng hier. de mensen zijn heel eng en ze kijken heel lang en raar naar mij. 'Waar is papa' mama keek me een beetje moeilijk aan en zei 'hij is hier ook maar in een andere kamer ik ga zo naar hem toe' 'mag ik mee' 'nee schatje jij moet nu uitrusten jij mag volgende x' 'okeey' zei ik sip en ging verder dora kijken

P.p amira
Ik liep de kamer uit en de dokter liep me achter na. 'Mevrouw?' Zei de dokter. Ik keek der vragend aan. 'Ja?' Antwoordde ik terug. 'U kunt uw man niet bezoeken helaas' zei de vrouw. 'Hoezo..het is me man als ik wil ga ik' zei ik boos. 'Mevrouw u begrijpt me niet...uw man heeft u dochter goed bedekt,dus u dochter heeft bijna tot geen schade..maar ik kan helaas niet het zelfde zeggen over u man...hij wordt zo meteen geopereerd en moet nu veel rust krijgen..' zei ze. Ik bleef even verstijfd staan. 'H-het komt wel goed met hem t-och?' Vroeg ik terwijl de tranen me ogen verlieten. 'Dit kunnen we niet zeker zeggen na de operatie zal het duidelijker worden' zei de vrouw en deed haar hand op me schouder en gaf een glimlachje en daarna liep ze weg.

emir...verlaat me niet ik houd van je. Ik begon te huilen en viel op de grond. 'Emir' zei ik nog huilen. 'AMIRA' hoorde ik een bekend stem zeggen. Ik draaide me om en zag Hayat mijn kant op rennen. Ik stond snel op en ze gaf me een knuffel. 'Ssst niet huilen het gaat allemaal goed komen insaAllah vertrouw op Allah s.w.s.' zei ze terwijl ze ook haar tranen snel wegveegde. 'Maar...maar Emir' zei ik en begon weer hysterisch te huilen. 'Waar is Samir' vroeg ik der. 'Hij is ff de auto aan het parkeren hij is der zo' zei ze. Ik knikte en we namen plaats op 1 van de stoelen. 'Hoe gaat het met ze?' Vroeg hayat. 'Met Wafa gaat het hmdl goed' zei ik. Ik zag hoe hayat der in hield om niet te huilen. 'En e-emir...hoe gaat het met m'n lieve broer' zei ze en een paar tranen rolde over der wangen. Ik sprong in hayat der armen en we huilden het even uit.

P.p hayat

Ik zag Samir aan komen lopen. Hij keek ons meelevend aan.hij gaf Amira een knuffel en we waren even stil. Ik plaatse me hoofd op Samir zijn schouder. Hij pakte me hand vast en gaf der een kus op. 'Alles komt goed schatje geen zorgen' zei hij. Ik voelde dat ik bijna in slaap gingen vallen. 'Hoe wisten jullie het eigenlijk' vroeg Amira. 'Je moeder belde...ze hebben haar blijkbaar gecontacteerd' zei ik. Ik zag Amira geschokt kijken. 'Nee nee nee...ze gaan me weer terug sturen' zei amira en plaatse der handen op der gezicht. Samir ging voor der staan. 'Heyy kijk me aan' zei Samir en haalde der handen van der gezicht af. 'Je gaat nergens heen ik ben der oke?' Zei Samir. Amira knikte.

'W-wat gebeurt er' vroeg ik bang. We zagen allemaal dokters Wafa der kamer in rennen. 'WAFAA' schreeuwde amira en probeerde der kamer in te rennen maar werd tegen gehouden door de dokters. 'SAMIR DOE IETS' schreeuwde ik huilend. Ik zag dat Samir er ook langs probeerde te gaan en wat stoten uitdeelde. Ik probeerde Amira te kalmeren en trok der wat naar achter. 'Wafaaaa' schreeuwde ze huilend. Huilend en met weinig kracht trok ik der terug.

De dokters kwamen allemaal de kamer uit. 'Wat is er gebeurd met mijn prinsesje' zei amira wat kalmer. 'Het spijt me ze is overleden' zei de dokter en liep gelijk weg.....

Stemmen+rea zou lief zijn❤️❤️