Uitgehuwelijkt aan hem...

Deel 27

Bij het ziekenhuis

P.p Samir
Ik moest voor de deur wachten toen ze gingen kijken naar de baby.Ik begon allemaal soera's te lezen voor Hayat en de baby. Wat als er iets met de baby gebeurt of met hayat. Bij die gedachtes rolde er een paar tranen over me wangen.alles komt door mij als ik niet zulke domme dingen had gedaan was dit nooit gebeurd dan lag mijn zwangere vrouw niet in het ziekenhuis. En toen kwam Hassan weer in me op.

Wojoww kkr hond dat hij is hij heeft dit gedaan ik weet zeker. Ik legde me hoofd op me handen. (Idk hoe je zegt dat)Ik moet hem vinden wollah hij gaat boeten. Ik wilde net zaka op bellen toen de dokter de kamer uitkwam. Ik stond gelijk op. 'Hoe gaat het met ze' vroeg ik bezorgd. De dokter keek me spijtig aan. 'Sorry de baby is overleden in het buik,we weten helaas niet waardoor de operatie om de baby er uit te halen zal over een paar dagen zijn later krijg je der meer over te weten'. Hij klopte nog op me arm/schouder (ja jullie weten dat ik slecht ben in uitleggen maar dat zo van beterschap en dan zo een klopje) en zo liep hij weg.

De tranen stroomde over me wangen. Ons kind. Ons wondertje is weg. Zou hayat het weten. Er kwam nog een verpleegster uit de kamer. 'Kan ik naar binnen' zei ik. Ze keek me twijfelend  aan. '10 minuutjes niet meer' ik skotte der en liep naar binnen. En zag haar daar zo liggen en kreeg gelijk een steek door me hard. 'Samir..' zei ze zwakjes. Ze begon opeens hard te huilen en sprong in mijn armen. Ze probeerde wat te zeggen maar het lukte niet door het snikken.Ik troostte  der nog wat.we zeiden geen woord tegen elkaar en bleven knuffelden liggen op het ziekenhuisbed.

Opeens hoorde we iemand over de gang stormen en die gene deed de deur open.

P.p hayat
Ik  zie zeynep hijgend binnen stormen. Er rolde een paar tranen over der wangen. En ik begon weer met huilen. Ze gaf me een knuffel. Even later kwam zaka rustig binnen. Voor dat hij wat kon zeggen riep Samir hem naar de gang. Bruh. Maar ja. Zeynep ging nog wat pratten over eigenlijk bullshit om me te proberen op te vrolijken. Er verscheen een glimlachje op me gezicht wollah zij is niet Barkie gaat ze over allemaal rare dingen praten.toen ze mij zag lachen begon ze ook te lachen. Kijk dit noem je pas bestfriend goals gwn. Ze doet alles om een glimlachje te zien.

Samir kwam naar binnen met zaka. 'Zeynep blijf jij ff met hayat wij moeten snel wat doen' 'ja tuurlijk'
'Waar ga je heen' zei ik verdrietig. Laat hij me op zo een moment nou echt alleen. 'Liefje ik ben zo terug sorry...ik leg je het later uit' hij gaf me een kus op me voorhoofd en liep weg.

P.p zeynep
Ik zat lekker in me bed te chappen en Netflix te kijken. Toen ik een appje binnen kreeg van zaka

Zaka-kleed je aan ik ben er over 3 min.

What the hell zomaar komt hij me ophalen.

Zeynep-uuhhmm..is er iets ofz
Zaka-ja dus snel kleed je aan ik leg je onder weg uit.

Shit zou der iets ergs zijn. Ik deed snel me schoenen en jas aan en niet 1sec later hoorde  ik iemand buiten toeteren zaka dus. Ik liep naar de auto toe en stapte in. 'Wat was er zo haastig' zei ik. 'Hayat ligt in het ziekenhuis' ik kon me oren niet geloven. 'W-wat is er wat ergs..omgg is de baby oke....IS HAYAT OKE' zei ik gestrest. 'Ik weet het niet Samir stuurde me een appje.

Daar aangekomen

Ik rende snel naar de balie. 'Waar ligt hayat el........' ze typte wat in. 'Kamer 231' zei ze. Ik rende snel alle trappen op 'zeynep wacht is' zei zaka van achter. Ik skotte hem en rende verder. Was voor het laatst echt 3 jaar gelden man dat ik had gerend.

Paar uur later

Ik stond in de wacht kamer te wachten aan gezien ik niet meer bij der mocht zijn en ze zat te slapen. Het was al 4 uur s'nachts en Samir en zaka zijn der nog steeds niet. En even later kon ik me ogen niet meer open houden en viel ik in slaap.

P.p Samir
Ik en zaka liepen naar de auto 'die ene  Hassan he wollah zo kan je niet zijn' zei zaka. 'Ik ga hem ook goeie lesje leren,wat het betekend om aan mijn vrouw te komen'

We reden naar de lounge waar hij altijd is. Ik zag hem daar zitten met een meisje maar ik kon haar gezicht niet zien. Ik zag dat hassan me al had opgemerkt en keek gelijk geïrriteerd  naar mijn richting.Er zat een meisje op zijn schoot toen ze mij zag ging ze gelijk van zijn schoot. Hassan ging staan. 'Ewaa broeder' zei hij. Ik pakte hem bij zijn kraag en duwde tegen de muur en begin hem helemaal te slaan. Hij veel neer op de grond en nog 1 klap en hij lag knock-out op de grond net toen ik die wilde geven hoorde ik een huilende meisjes stem. Ik herken die stem uit duizenden laila....

Ramadan mubarek !❤️❤️

Bij de 28 stemmen doe ik nieuwe deel

Stemmen+ zou lief zijn ❤️

(Het kan zijn dat je dit deel had gelezen en dat het anders ging maar wattpad doet niet normaal raar want wat ik toen had geschreven is weg en nu heb ik dit dus jaah)