Uitgehuwelijkt aan hem...

Deel 47

Wat er vooraf gebeurde

'Mama wat gebeurd er' zei Wafa. Amira duwde snel wafa der hoofdje tegen der aan. 'Niks sgat' zei ze.

P.p Hayat
'V-verstop Wafa snel!' Zei ik stotterend. Amira stond gehaast op en tilde Wafa 'mama ik ben bang' zei ze en moest een beetje huilen. 'Niet vang zijn liefje mama is bij je' zei Amira. Wafa bleef nog wat snikken terwijl Amira Wafa in de kleding kast stopte en ik naar wat zocht waarmee we ons zelf konden verdedigen. 'Luister goed oke...je blijft hier zitten en gaat er niet uit tenzij ik of Hayat het zegt...en je maakt geen 1 geluid oke?' Verteld Amira tegen wafa. Wafa knikte en Amira gaf haar een kus en deed de deur van de kast dicht. 'Hier vangen' zei ik tegen Amira en gooide een glazen fles naar der waar uit ze gister gedronken hadden en ik had een en ik had een fles haarlak in me hand,want ik kon niks anders vinden.

Rustig deed ik de deur open en gaf een teken aan Amira dat ze moest komen. Ik keek sneaky uit het spleetje van de deur en zag een jongen staan,maar ik zag het verder niet zo goed. 'Nu!' Schreeuwde ik. Ik en Amira stormde naar binnen. De jongen keek me aan  en ik begon de haarlak in zijn ogen te spuiten. Hij begon te kreunen van de pijn en daarna sloeg Amira de fles stuk op zijn hoofd. 'Amira pak Wafa snel' zei ik. Ze stormde de kamer binnen en pakte Wafa op de der schoot. Ik horde Wafa hysteries (schrijf je dat zo wollah meh ik weet) te huilen. We renden de deur uit maar voor de deur stonden 2 mannen. 'En waar dachten jullie heen te gaan' zei 1 van de 2. Shit ik heb de haarlak ergens weg gedaan. Ik begon hem te stressen en wilde terug rennen van Amira wat niet lukte omdat we werden vast gepakt door de 2 mannen. 'Laat ons los' schreeuwde en probeerde me los te liegen uit de greep wat kansloos was. 'Help' schreeuwde Wafa. We wonen in een flat dus er wonen nog mensen boven en onder ons,maar het zijn Nederlanders dus de kans ik klein dat ze ons komen helpen.

Ik zag iemand sneaky van de trap kijken ze pakte haar telefoon en belde wss de politie. 'Die kanker hroetje veld de popo' zei een van de mannen. 'Rennen' schreeuwde ik en Amira haar toe. Maar we waren te laat. 'BOEM' kogel door der hoofd. Wafa begon Mig harder te huilen en zo begonnen ik en Amira ook wat tranen te laten vallen. 

'Eh sletjes kijk wat er gebeurd als je om hulp roept' zeiden ze en daarna begon ik vaagjes te zien 'Hayat HAYAT' schreeuwde Amira. En even later werd het zwart.

P.p Amira
Opeens viel Hayat flauw. 'Hayat' schreeuwde. 'Wat de kanker is er gebeurd met haar' schreeuwde een ander man. YOUSEF het was Yousef 'yousef help ons' schreeuwde ik. 'Geen zorgen schatje je bent in goeden handen ik zou jou en je kindje niks aan doen niet bang zijn' zei hij. 'Wat bedoel je deze mannen....horen ze bij jou?' Vroeg ik hem. Hij lachte. 'Ja mop maar het komt goed ik ga jullie niks aan doen. Hij kwam dichter bij den streelde over me wang. Ik verzamelde me spuug en spuugde het in zijn gezicht. 'Viezerik' zei ik. Ik walgde letterlijk van hem. Ons ontvoeren en dan zeggen dat we veilig zijn...? Samir had gelijk hij moest afstand nemen van ons.

We werden in Een busje gestopt en Wafa zag nog te huilen. Ik bind het zo erg voor der ze is nog 7 en er is niks wat ze niet heeft meegemaakt. 'Mama komt papa ons redden' zei ze. Ik negeerde haar vraag. Samir was altijd haar held. Op slechten momenten kwam hij der opvrolijken maar ik weet niet of Samir nu komt....

Ik zag Hayat daar Hayat zachtjes wakker worden hmdl ik weet echt niet wat der met der aan der hand is ze had al hoofdpijn en nu valt ze flauw. Het is ook niet makkelijk wat ze mee maakt. 'Hayat gaat het?' Vroeg ik der. Ze legte haar handen op der hoofd. En begon te huilen. 'M-me hoofd' zei ze en ik zag der pijn zo erg. 'Mama mama pijn' zei Wafa en wees naar Hayat. Ik zag dat der ogen zachtjes weg vielen 'hey hayat,hayat kijk me aan' zei ik. Pijnlijk,gebroken en moeilijk keek ze me aan. 'Blijf bij me oke' zei ik. Ze knikte moeilijk. Onze handen zaten vast dus ik kon niks doen. 'A-am-amira' zei ze moeilijk. Ik keek der bezorgd aan. 'Ik voel me benen niet meer' zei ze. De tranen rolde over me wangen. 'W-wat b-bedoel je...vast wel probeer je been is te bewegen' zei ik bang. Ze probeerde het te doen. Ik zag dat ze al haar kracht bij elkaar trok maar het niet lukte. 'Het lukt niet' zei ze huilend. Ik school een beetje naar voren en tot ik dicht bij der kwam zitten en schopte tegen der been. 'Voelde je dat' vroeg ik der. Zeg ja,zeg ja,zeg ja ,pleass zeg ja. 'Neeee' zei ze en begon te huilen. 'Hou jullie kkr bellen dicht en stop met huilen' schreeuwde een man. En parkeerde de auto. De deur werd geopend. 'Uitstappen' zei ze man. Ik pakte Wafa der hand. 'Wacht ik help je' zei ik. Ik stond op en probeerde Hayat naar voren te duwen. 'Het lukt niet Amira het lukt niet' zei ze. Ik begont huilen en duwde der weer. Maar het ging niet echt aan gezien me handen vast gebonden zaten. 'Kan ze zelf niet lopen' vroeg de man boos. 'Me benen ze zijn verlamd' zei Hayat huilend. De man keek ons droog en tilde Hayat op. 'Laat me los eh ezel' schreeuwde Hayat en sloeg op zijn schouders. Ik en Wafa liepen achter ze aan. Ze stopte ons een donker kamer. Zonder ramen met allen een klein lampje in het midden en 2 bedden.

P.p Hayat
De man legde me op de bed en deed me handen los en daarna die van Amira en Wafa. De man/jongen verliet de kamer. En even later kwam yousef binnen. 'Waarom doe je dit?' Vroeg Amira. 'Omdat ik van je hou..' zei hij. 'Hou??? Je ontvoerd me dochter en me schoonzus' zei Amira. 'Ja over Hayat dat is voor mijn zaak en je dochter als ik allen jiu zou meenemen en in Frankrijk zouden wonen zou je je dochter toch missen' zei hij. 'Ik walg van je' zei Amira. Yousef zei niks. 'Hayat ga maar alvast slapen en geniet van je laatste 2 dagen'

3 dagen later

P.p Samir
Ik ben overal opzoek geweest naar Hayat en natuurlijk Amira en Wafa maar nergens. Ik had reserve sleutels van het huis van Amira en ben er in ge gaan. Maar niks te bekennen van Hayat ,Amira of Wafa alles ziet er netjes achter gelaten uit. En eerlijk ik durf zaka niet te bellen en om hulp te vragen. Ik heb 2 dagen gelden hem alles verteld en hij woedend op mij... maar hier zit iets achter. De enige plek waar ze heen kunnen is Amira der appartement. Ik heb op Hayat de bank gekeken er is niks vanaf gegaan. En Amira heeft niet enige geld om in een Hotel te verblijven. Er is iets gebeurd. En ik stress me dood....

P.p Hayat
Het is al 3 dagen later. Op zich worden we redelijk goed verzorgd. En het lopen lukt al een beetje hmdl. Bij de dag kon ik me benen meet bewegen,maar me hoofdpijn is er nog. 'Hayat meekomen' zei een man. Ik negeerde het en bleef zitten. 'MEEKOMEN' schreeuwde hij. 'Kijk luister goed naar wat ik nu ga zeggen okey ik schraapte mijn keel. 'WOLLAH MEH IK KOM MEE' zei ik. De man begon woedend me aan me arm te pakken. 'Laat der los' schreeuwde Amira. En ik hoorde Wafa op de achtergrond huilen. De man duwde Amira weg en ze viel hard op de grond. 'Wat doe je' schreeuwde ik bezorgd en wilde naar Amira rennen wat niet lukte of course wang hij had me vast. Ik werd uit de kamer gesleurd en in een andere kamer gezet en op een stoel vast gebonden. 'Wat ga je met me doen' zei ik. Hij negeerde mij en Yousef kwam de kamer in met een pistool in zijn hand. En richtte die op mij. 'Ga je me doden?' Vroeg ik bang. Yousef lachte. 'Yep' zei hij droog. 'Laa ilaaha ill Allah' zei ik zachtjes. En kneep me ogen dicht. 'YOUSEF' hoorde iemand roepen. Ik deed me ogen open en zag een jongen staan van ongeveer 26/27 haar oud. 'Ik handel dit wel af' zei hij lachend. 'Ewaaa Brada lang niet meer gezien' zei hij. En ze groette elkaar met een mannelijke knuffel. Ik kon de jongen miet goed zien want hij zat met de rug naar mij toe. 'Zaakjes lopen goed zie ik' zei hij. 'Ja ja zeker' antwoordde yousef terug. Die stem..die stem herken ik ergens van. 'Wie is er dit keer aan de beurt weer een of ander hoertje' zei hij lachend en hij draaide zich om. 'Samir zijn vrouw Hayat el......' zei yousef. Ik keek de jongen aan in zijn ogen en zag dat zijn glimlach gelijk verdween. Dit kan niet waar zijn. Ik droom. Ik..ik zie dingen voor me sws. 'Hayat el......' zei hij zachtjes. En keek me met betraande ogen aan en ik hem ook.

Is best wel lange deel dit keer 1650 worden 😎
Stemmen en rea zou lief zijn 😘😘