Uitgehuwelijkt aan hem...

Deel 62 einde

Ongeveer 8,5 maand later

P.p Hayat
Pfff ik kan niet slapen. Ik keek op me telefoon 3:00. Ik heb honger. Ik keek naast me en zag samir slapen. Hij had een arm om me heen, dus ik haalde hem voorzichtig weg. Wat een 8/9 maanden. Ik heb jullie veel te vertellen dus here we go

Allereerst ben ik dus zwanger zoals jullie weten en ons zoontje kan elk moment komen, jullie horen het goed een jongen ! 💙 en we zijn der eindelijk over uit hoe hij gaat heten, maar dat houden we nog even verrassing. Verder en hier komt het AMIRA EN EMIR ZIJN GETROUWD joejoejoejoee. Ze hebben geen bruiloft gegeven alleen een etentje met heel de familie. Amira heeft gepraat met der ouders en alles is weer "oké" er is nog veel spanning tussen hun. Amira is nog steeds kwaad, maar met de tijd komt dat wel goed. En met Zaka en Yasmina gaat het gelukkig ook super, want over 2 maandjes gaan ze trouwen.

Voor de rest denk ik dat dat het wel was, niet echt iets bijzonders. Ik hoorde me maag nog knorren. Oohja eten.

Ik stond op en liep naar de keuken waar ik het over gebleven eten op warmde. Ik voelde een lichte steek in me buik en opeens stroomde er wat nattigs langs me benen. Ooooooh myyyyy godddddd. Me vliezen zijn gebroken, me hart klopte als een gek. Wat doe ik nu? 'SAMIRRRRR' schreeuwde ik met volle kracht.

Ik hoorde een harde klap en zag Samir een paar seconde later naar me toe rennen. Hij keek me bang aan met zijn slaapkop. 'Me vliezen' zei ik en keek naar de grond die nat was. Ik zag een kleine glimlach op zijn gezicht. Hij stotterde even, hij lijkt wel een klein kindje 😂

'Oke uhmmm kom' zei hij en pakte me bij me arm. Hij liep met me mee naar de bank en liet me zitten. 'Ik maak dit wel schoon en dan kan jij je omkleden' zei hij en keek me aan. Ik knikte. 'Lukt het je alleen?' Vroeg hij. Ik lachte en knikte. Hij glimlachte en gaf me een kus op me voorhoofd.

___

17 uur later.

Ik kneep nog een keer in Samir zijn hand. Ik ademde in, pushen en weer uit ademen. Het deed zoveel pijn. Ik voelde de zweet op me voorhoofd. Samir "aaide" over me hand 'kom op Hayat nog 1 keer' zei hij. 'Laatste keer, 1 hele grote' zei de verloskundige. Ik nam een diepe adem in, pushte alsof me leven er van af hing' en daar hoorde ik het. Mijn zoontje.

Samir zijn blik ging gelijk naar mij toe en ik keek hem aan. We begonnen te lachen, huilen van geluk/ de emotie die we voelde was niet te beschrijven en hij gaf me een kus op me hand die hij nog steeds vast had. Ik begon rustig te huilen. Mijn 1e zoontje. De verloskundige legde ons zoontje op me borst. Zijn kleine vingertje probeerde me huid vast te pakken. 'Hij is perfect' zei Samir.

___

2 uur later. Ons zoontje lag in de armen van Samir die naast mij op bed zat. We zaten zonder te praten. Bewonderd beleven we naar hem kijken. We horde een zachte klop op de deur. En ik zag 'zaka, yasmina, wafa, Amira, emir, me schoon ouders' ze kwamen met ballonnen bloemen en noem maar op.

Ik voelde me compleet de hele familie. Wafa kwam naast me 'wist je ik ben nu een grote nichtje geworden' zei ze met een glimlach. 'Ja dat klopt je hebt een neefje' zei ik. Ze lachte blij en trots. 'Mashallah' zei Amira . 'Wil je hem vast?' Vroeg ik aan der. Ze keek enthousiast. Samir gaf hem aan Amira. Een traantje rolde over der wangen. 'MashaAllah ik kan nu al zien dat ie later een knapperd wordt net als zijn vader en moeder' zei ze. Zaka groette en feliciteerde ons net als me schoonouders. De baby ging 1 voor 1 zachtjes rond.

Ons leven was nu helemaal compleet. Ik heb de liefde van mijn leven gevonden, misschien niet op de manier dat ik had gehoopt me toekomstige te ontmoeten. Maar alles is met een reden. Ook al hebben me ouders me pijn gedaan, vergeef ik het ze. Door hun heb ik wel Samir ontmoet. Ik en Samir hebben veel meegemaakt. We hebben ups en down gehad, vaak ruzie en altijd was er wel iets, maar we zijn er altijd voor elkaar geweest. Ik ben hem dankbaar voor alles wat ik nu heb. Door hem heb ik geweldige vrienden en vriendinnen gemaakt, ik heb super lieve schoonouders en zijn familie is er ook altijd voor mij en nu hebben we ons eerste zoontje in onze hadden.

Na moeilijke tijden komen makkelijke, maar ook al lijken de moeilijke tijden niet te stoppen weet dat Allah s.w.t. altijd bij je is en zal zijn. Wees dankbaar voor wat je hebt en maak er het beste van. Na een miskraam en nog zoveel meer binnen een paar jaar heb ik nu dan toch me zoontje in me handen.

Ons zoontje ~ Zayn El........
5 feberuari 2020 ~ 20:09
Lengte: 49 cm
Gewicht: 3398 gram

Ja mensen dat was het dan 'uitgehuwelijkt aan hem' is voltooit. Ik weet dat dit boek alles behalve perfect is. Mijn 1e boek dus ik had er niet veel van verwacht, maar het verbaasde me dat zoveel mensen het leuk vonden, want ik ben alles behalve creatief en ik was/ben ook niet actief. Dus sorry voor de mensen die ik altijd liet wachten ❤️ ik wil jullie allemaal bedanken en ik hoop dat jullie genoten hadden van dit boek.

Ik wil jullie 1 boodschap mee geven. Na moeilijke tijden komen de makkelijke en dat is echt zo geloof me. Hoeveel je ook mee maakt en als je op een moment komt en denkt 'het wordt alleen maar erger' vertrouw op Allah s.w.t. en geef niet op!

Ik hou van jullie ❤️

Xx samira