Uitgehuwelijkt aan hem...

Deel 37

De boosheid die ik nu voel valt gewoon niet te begrijpen. Je vrouw zien met een andere man voor je ogen....

P.p Anouar

Het was iets van 6 uur en was als bij Hayat ik was vroeg komen,zodat Samir niet met der zou praten etc straks herinnerd ze zich weer dingen...

1 uur later

Ik en Hayat zaten de hele tijd naar foto's te kijken van vroeger. 'Hahaha jah en toen gingen we naar de film' zei hayat ik knikte en begon ook te lachen. Tot we werden verstoord door Samir. 'Anouar kan je ons allen laten' zei hij emotieloos. 'Waarom.??' Zei ik. 'Wat waarom..ze is mijn vrouw. Dus ga..nu!' Zei hij. Ik zei niks en liep weg.

P.p hayat
Ik zag Anouar weg lopen. Ik wil miet dat hij weg gaat. Hij laat me alleen met een wildvreemde. De jongen kwam naast me zitten. 'Voel je je al beter' zei hij lief.ik zei niks en knikte maar wat. 'Hayat weet je het echt niet meer...weet je echt niet meer wie ik ben..?' Zei hij zachtjes terwijl een traan langs zijn wang rolde. Ik schudde me hoofd ' nee' zei ik er zachtjes achteraan. 'Ik ben je man' zei hij. 'D-dat kan niet ik ga met Anouar trouwen' zei ik. Ik zag dat hij zijn kaken spande wat me een beetje bang maakt. Hij pakte een brief uit zijn jas zak en gaf het aan me.

'Onze trouw papieren' zei hij. Verward opende ik de brief. Inderdaad ONZE trouw papieren. Ik begon te huilen. Ik ben getrouwd maar herken me man niet meer. Hoe zou ik dan verder met hem moeten leven als ik me gevoelens voor hem kwijt ben. Voelde ik überhaupt wel wat voor hem. 'Niet huilen' zei hij en veegde me tranen weg. 'Hoe zijn we getrouwd' vroeg ik hem. Hij was eventjes stil. 'We Uhmm we zijn uitgehuwelijkt' zei hij. Wat verwachte ik ook dan me vader die me echt met iemand zou laten trouwen waar ik van hield en me moeder die me dat zou gunnen.. 'dus we zijn verplicht getrouwd niet,omdat we van elkaar hielden' zei ik bot. Hij keek me gekwetst aan. 'Hayat we hielden wel van elkaar' zei hij. Ik zei niks meer. Hij zegt dat hij me man is en ik herken hem ook ergens van maar niet als mijn man.... opeens schoot het me te binnen 'ik weet al wie je bent ik herken je' zei ik lachend. Hij begon ook te lachen en omhelsde me. Ik duwde hem van me af. Hij keek me vragend aan 'Samir El.....  de pestkop toch...' zei ik.

P.p Samir
Ze herkent me..dacht ik. Najah ze herkent me wel maar ze weer alleen maar de oude ik. Niet de Samir van nu..haar man. Ik keek der aan 'Hayat ik ben veranderd en heb echt spijt van wat ik vroeger heb gedaan..maar dit hebben we allemaal al bijgelegd je hebt me vergeven..' zei ik. Ze keek me boos aan. 'VERGEVEN...?' Schreeuwde ze. 'Hoe heb ik jou ooit kunnen vergeven' schreeuwde ze der achter aan. Ik voelde een steek in me hart,want gelijk heeft ze ook  wat ik der aan deed was niet goed. 'Ik weet dat het stom klinkt alles maar je moet me geloven' zei ik. 'Oke dus even kort samengevat..ik ben uitgehuwelijkt aan Samir el......  de jongen die me vroeger altijd pesten omdat ik mishandeld werd,de Jongen die iedereen tegen me op keerde,de jongen die me Leven erger had gemaakt dan het al was. En nu beweer je dus dat nu we getrouwd zijn ik je helemaal heb vergeven en we een mooi getrouwd stelletje zijn die van elkaar hielden..TOCH?????' Zei ze. Ik knikte zachtjes.

'Ik weet dat het raar klikt maar het is waar' zei ik. Ze keek me niet meer aan. 'Kan je weg gaan' zei ze zachtjes. Ik voelde een paar tranen op komen. 'KAN JE WEG GAAN' schreeuwde ze naar me en begon te huilen. Toen ik der zag huilen deed me hart pijn. Ik haat het om der te zien huilen. Ik stond op en verliet de kamer. Ik moet iets verzinnen waar door ze me gaat herinneren.

Ik zag Anouar boos de kamer in lopen. Ik keek de raam in naar Hayat der kamer en zag Hayat in de armen van Anouar huilen. Ik moet wat verzinnen en SNEL. ik belde zaka op.

Zaka-ewaa
Samir-hoi
Zaka-hoe gaat het met Hayat
Samir-ze is wakker
'wattttrrrrrr,omgg is ze wakker' hoorde ik zeynep van de achtergrond schreeuwen/huilen. ' zeynep wacht even' hoorde ik zaka der achter aan zeggen. Zo zo hebben ze wat ....
Zaka-dats toch goed nieuws...waarom klink je zo verdrietig
Samir-lang verhaal kan ik langs komen
Zaka-tuurlijk is goed ik ben nu bij de supermarkt met zeynep ik breng zeynep naar osso en dan ga ik ook naar huis.
Samir-nee neem zeynep mee ik heb der ideeen ook nodig kom naar mijn huis.
Zaka-Saf is goed zie ik zo
Piep piep piep 

P.p zaka
Ja ja mensen ik en zeynep hebben maar het is niet echt officieel ofz. Maar ja lang verhaal vertel ik later wel

'Stap in we gaan' zei ik. 'Gaan we naar Hayat' zei zeynep blij. 'Nee we gaan naar Samir' zei ik. 'Maar ik wil Hayat zien' zei ze een beetje boos. 'Zeynep....' 'wat... ze is wakker van der coma het is me vriendin ik wil der zien ..' zei ik. Ik liep nar der toe en pakte der handen vast. 'Samir heeft ons nodig,we weten niet wat er aan de hand is nu hij heeft niet alles verteld. Daarna gaan we wel naar Hayat oke..?' Zei ik en gaf der een kus op der voorhoofd. Ze knikte zachtjes. 'Isgoed' zei ze en knuffelde me ik knuffelde der terug en zo zaten we eventjes. Ik trok me terug 'zeynep..' 'hm' mompelde ze. 'Yalla we moeten gaan' zei ik. Ze knikte en we stapten de auto in.

Aangekomen bij Samir belde ik aan. Gelijk deed hij de deur open.  Hij liet ons naar binnen en we namen plaats 'bro Wats er gebeurt waarom ben je zo emo' zei ik. Hij vertelde ons het hele verhaal 'uggg Anouar homotje dat hij is' zei Zeynep. En rolde met der ogen. 'We moeten wat verzinnen zodat ze me weer herinnerd' zei Samir. 'Ja maar wat' zei ik der achter aan. We waren allemaal een tijdje stil. 'OMGGG WOLLAH IK WEET HET' schreeuwde Zeynep hayeck hard. We keken geschrokken en nieuwsgierig haar richting op. 'Kijk we moeten gewoon .........' en zo vertelde ze ons haar hele plan..

Hmmm wat zijn ze van plan en gaat het wel werken...?

Stemmen en reageren zou ik lief vinden 💕💕