Uitgehuwelijkt aan hem...

Deel 56

3 maanden

P.p Hayat
'Amira schat je moet wel wat eten..' zei ik en legde de bord op tafel. Ik zag haar in trans nog steeds voor haar kijken. Ik legde me hand op haar schouder. 'Amira?' Zei ik en hield me in om niet te huilen. Ze draaide zich om 'huh?' Mompelde ze en keek me aan in de ogen. Ze heeft al dagen niks gegeten zo ik en Samir ook niet,maar ik maak me zorgen om Amira. Ze huilt al maanden. We hebben Wafa (allah y rahmoe) al begraven in Marokko.

Amira der ogen waren helemaal dik en rood en Emir is ook niet hoe hij vroeger was. Nu is hij heel agressief en heeft woede aanvallen en vroeger herinner ik me niet eens meer dat hij agressief werd of woede aanvallen had. 'Amira als ik zometeen terug ben is de helft al op' zei ik streng en liep terug naar de keuken ik pakte een andere bord en schepte ook wat op voor Emir. Ik liep naar zijn kamer en zag hem op zijn bed zitten op zijn telefoon. Ik ging kloppen en ging zijn kamer binnen 'wie zegt dat je binnen mag?' Vroeg hij bot ik skipte zijn opmerking en liep naar hem toe 'ik heb eten voor je' zei ik en hij duwde de bord uit me handen en viel op de grond 'WAT IS JOU KKR PROBLEEM' schreeuwde ik uit van woede 'KKR OP UIT ME KAMER NIEMAND HEEFT GEVRAAGD OF JE KON KOMEN IN ME KAMER' boos liep ik de kamer uit en viel huilend op de grond. Waarom doet hij zo en ook alleen tegen mij met Samir kan hij leuk FIFA spelen en met Amira praten maar met mij... bij mij doet hij zo.

Ik besloot om boodschappen te doen we hebben bijna niks meer in huis om te eten. Ik liep naar de badkamer en keek mezelf aan in de spiegel pff ik lijk wel een zombie snel nam ik een douche en kleedde aan. Ik zie der nu stukken beter uit. Ik heb wel spijt gekregen van wat ik tegen Emir zei hij heeft al genoeg pijn en verdriet en dan kom ik nog boos doen. Ik liep naar Emir zijn kamer en ging naar binnen 'Emir sorry van wat ik zei' zei ik en de tranen sprongen in me ogen 'geeft niet zussie ik moet ook sorry zeggen' zei hij en ook bij hem zag ik een paar traantjes. Ik liep naar hem toe en ging hem stevig knuffelen even later trok ik mezelf uit de knuffel en besloot om boodschappen te doen. Ik trok me schoenen/jas aan en ging uit huis ik liep naar de supermarkt en daar zag ik iemand die ik vandaag niet aan kan zien namelijk... Anouar hij was met een klein jongetje de jongetje was gelukkig dat kon ik zien hij had een big smile  en Anouar ook. Ik liep de supermarkt in en kocht de spullen die ik nodig heb 'hey' hoorde ik achter me ik keek om en toen zag ik Anouar met het kindje 'hey' antwoordde ik terug 'ben je hier alleen' vroeg hij 'ja ik moest een paar spullen halen' 'papa ik ben moe' zei het kleine jongetje tegen Anouar wacht huh papa???? Sinds wanneer heeft hij een kind 'is ie van jou' vroeg ik 'jaa' wtf sinds wanneer heeft hij nou een kind en laatst gaf hij nog wel kusjes in me nek dat betekend dat ie vreemd gaat 'hoe heet jij' vroeg ik aan het jongetje 'Nabil ' zei hij lief 'en hoe oud is nabil' vroeg ik weer hij wees 3 aan met zijn vingers. 'Wat ben jij schattig' zei ik en kneep in zijn wangetjes wat hij grappig vond want hij begon te lachen. Ik heb altijd al een zwakte gehad voor kinderen maar ik heb er nooit echt tijd voor gehad om er 1 te maken en toen ik zwanger was ben ik ze kwijt geraakt...
Ik schudde de gedachtes weg 'Uhmm ik denk dat ik moet gaan' zei ik. Hij knikte en ik liep snel weg.

P.p Youssef
No mensen ben niet dood. Ik weet dat emir me neer schoot maar ven hmdl beter geworden. 'Ewaa yous' zei me vriend. 'Wat?' Zei ik en laadde me gun. 'Wat wil je met dat kkr kind doen' zei hij. 'Ewaa we gaan die mogolen laten zien' zei ik lachend....

Stemmen+reageren zou lief zijn ❤️