Dit verhaal gaat over een Marokkaans meisje hayat die wordt uitgehuwelijkt aan een jongen die ze niet kent,te minste dat dacht ze...
" nee baba niet doen niet aan hem .."zei ik huilend.
Me vader werd boos'HAYAT STIL IK KIES WIE EN WAT NIET JIJ' z...
Uhmm mag ik vragen waar hayat el...... is want ze is niet in der kamer'. 'Ik zal even kijken voor u' ze toetste Dingen in op der computer en zei 'ja ze is opgehaald door der man' ik kon me oren niet geloven 'man...'
P.p hayat Ik lag in de ziekenhuis kamer en zat te praten met zeynep ze zei dat ze een jongen leuk vond maar wou het niet zeggen 'alsjebllliiiieeeffffttt mag ik weten wie het is pleeaasssee' 'oke kijk het is een goeie vriend van mij hij heet.....' zeynep kon der zin niet afmaken omdat de deur open ging ik dacht dat het Samir en zaka was maar jammer genoeg niet. Er kwamen 5mannen naar binnen en ze hadden allemaal la casa de papel maskers op (is echt een leuke serie moeten jullie echt kijken😉) ik en zeynep keken elkaar bang aan en wouden gaan schreeuwen maar ze deden een doek voor ons mond. 'Als jullie nu schreeuwen dan maak ik jullie dood' zei 1 van die mannen en pakte een zak mes en de ander een pistool ik begon helemaal te trillen en barst uit in tranen 'luister naar wat ik zeg je moet nu stoppen met huilen en doen alsof ik je man ben. Als je dat niet doet dan weetje wel wat er gaat gebeuren' ik knikte bang.
De jongen deed zijn masker af. Ik kende hem niet het was een jonge met bruine ogen en krullen. De andere jongens namen zeynep mee. 'Zeynep' zei k zachtjes. Zeynep keek me aan en stribbelde tegen maar de mannen waren te sterk. De jonge trok me mee. 'Stop met huilen' zei hij. K kon niet stoppen en bleef door gaan. 'Stoppen nu' schreeuwde hij boos. K schrok en veegde snel me tranen weg. Hij deed zijn arm om me heen en we liepen baar de Balie. 'Nou mevrouw,uw man is der ook kunt u lekker thuis uitrusten' ze de vrouw met een glimlach. K zei niks. 'Gaat alles wel goed' zei ze serieus. Ik knikte rustig. 'Jaa alles gaat gied hoor ze is waarschijnlijk gewoon een beetje moe en we hebben onze kind verloren.....' zei hij "verdrietig". Wat kan hij goed acteren zeg wollah ik wil hem nu zo erg klappen. Hij gaf me een kusje op me wang 'kom schat we gaan' zei hij. Snel liep k het ziekenhuis uit. Toen we voor het ziekenhuis waren duwde ik hem van me Af. 'Waar is zeynep en wat doe je hier' zei ik huilend. 'Wjoww rustig alles gaat goed komen jullie zijn veilig' zei hij. 'VEILIG....?' Zei ik boos. Hij keek me boos aan wat me een beetje bang maakte. Hij pakte me pols vast en trok me mee. 'Laat me los' zei ik huilend. Een paar Nederlanders keken me aan maar hadden niet het lef om me te komen helpen. 'Helppp' zei ik zwakjes. 'Hou je kkr bek dicht' zei de jonge.
Er kwam een man op ons afstappen. 'Gaat alles wel goed hiero' zei hij. Nee help alsjeblieft ze ontvoeren mij en me vriendin help.....is wat ik wilde zeggen maar er kwam geen 1 woord uit me mond het leek wel alsof me lippen vast gelijmd waren met seconde lijm. 'Ja we hebben een beetje ruzie' zei hij. De man keek ons raar aan en liep verder.
Hij trok me een steegje in. Er zat een grijs busje voor me. 'W-wat doen jullie laat me gaan' zei ik. Hij begon te lachen 'ooh meisje toch wa....' en verder hoorde k hem niet. K begin zwarte vlekken voor me ogen te zien en even later was alles zwart.
2 uur later
K werd wakker in een dood normale huis (naar dan oud en lelijk) ik zat niet vast niks 'HAYAT' hoorde ik. Zeynep..? Het is zeynep. 'ZEYNEP' schreeuwde ik. K ging op de stem af en zag zeynep daar staan en rende naar der toe en gaf der een knuffel.
'We moeten hier uit' zei ze. Ik knikte en er viel een raam op. 'Raam..!!!' Zei ik. Want was nog te zwak om goed te praten. We rende naar het raam toe. Maar hij ging niet open. Toen we naar buiten keken zagen we dat we in een bos zaten...en helemaal verlaten bos.
'We komen hier niet weg klaar' zei zeynep. En begin te huilen en daarna volgde ik. 'Zeynep kom niet opgeven' zei ik. Ze knikte. We liepen naaf alle ramen en deuren/deur(gwn die buiten deur) maar geen 1 ging open.
Btw dit is het huis waar we vast zitten
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Hopeloos zaten we op de oude bank daar. Hier komen we nooit uit......
