"Yavuz bak hayatını benim gibi bir kadının seni sevmesini,güvenmesini bekleyerek geçirmemelisin." diyerek derin bir nefes verdi Bahar.
"Seveceğini bilsem sonsuza kadar beklerim. Ki bunu yapacağım beni sevmeni sağlayacağım." diyerek burukça gülümsedi...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
✔ Başlama tarihinizi ve saatini buraya yorum olarak bırakabilirsiniz..
Bahar'ın ağzından,
Yolun üzerindeki tabelada annemin sahibi olduğu hastanenin ismini gördüğümde arabayı oraya doğru kırdım. Hastanenin hemen önünde bulunan otoparka arabamı park ettikten sonra derin bir nefes verdim. Arabadan inmeden önce çantamdan makyaj aynamı çıkartıp yüzümü inceledim.
Amerika'dan kalkan uçağım İstanbul havaalanına kısa süre önce inmişti. Havaalanı otoparkında beni bekleyen arabama binerek ilk iş olarak buraya gelmiştim. Anneme, aileme sürpriz yapmak için.
Bundan yıllar önce yüksek lisans eğitimim için Amerika'ya gitmiştim. Eğitimimi tamamladıktan sonra Türkiye'ye dönme yerine orada kalıp doktorluk yapmaya karar vermiştim. Bir hiç uğruna hem de.
Benim en büyük hayal kırıklığım olmuştu; bir adam için ailemi, sevdiklerimi ve ülkemi geride bırakmak.
Makyajımı ve saçlarımı düzeltip arabadan indiğimde bakışlarımı etrafta gezdirdim. Bunca yılda hiç değişmemişti. Arabamı kilitleyerek hastaneye giriş yaptım. Ezbere bildiğim koridorları geçerken herkesin bakışlarının benim üzerimde olduğunu biliyordum.
Herkes arkamdan o magazin haberi hakkında konuşuyordu bunu da biliyordum.
"Kutlu Holding'in sahibi Yıldırım Kutlu ve ünlü .... hastanenin başhekimi Funda Kutlu'nun kızları Bahar Kutlu'dan kötü haber,
Uzun yıllardır yurt dışında doktorluğa devam eden Bahar Kutlu, Amerika'da tanışıp kısa süre sonra nişanlandığı doktor sevgilisini aldatırken yakaladı. Bu yakalanma ardından çiftten hiçbir açıklama gelmedi. Gözler Bahar Kutlu da...."
Kimsenin hakkımda düşündüklerini umursamayarak adımlarımı annemin odasına atmaya devam ettim. Kapısına geldiğimde sekreterine kısa bir baş selamı verdikten sonra odanın kapısını çaldım.
İçeriden aldığım gel komutuyla kapıyı araladığımda annemin bakışları beni buldu. Gülümsemeye çalışarak anneme bakarken annem şaşkınca oturduğu yerden ayaklandı.
"Kızım?" bana doğru yaklaştığında "annecim" diyerek bende ona doğru adımladım. Çok özlemiştim onları. Çok pişmandım onları burada bıraktığım için.
Annemin açtığı kollarının arasına girdim. Sıkı sıkı sarıldım ona. "Annecim nereden çıktın sen? Neden söylemedin geleceğini?"
