"Yavuz bak hayatını benim gibi bir kadının seni sevmesini,güvenmesini bekleyerek geçirmemelisin." diyerek derin bir nefes verdi Bahar.
"Seveceğini bilsem sonsuza kadar beklerim. Ki bunu yapacağım beni sevmeni sağlayacağım." diyerek burukça gülümsedi...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yavuz'un ağzından,
Duyduğum sözler beynimde yankılanıyordu. Elimdeki telefonu kulağımdan çektiğimde ne yapacağımı, düşüneceğimi hiç bilmiyordum. Bahar kaza geçirmişti. Durumu neydi, yaşıyor muydu hiçbir şey bilmiyordum. Başım dönüyor, midem bulanıyordu. Daha bir saat bile olmamıştı ayrılalı. Şimdi ya ondan ömrüm boyunca ayrı kalırsam ben ne yapardım.
Odadan bir hışımla çıkarak asansöre doğru koştum. Düğmesine arka arkaya bastım gelmesi için ancak geliyordu. Adımlarımı yangın merdivenlerine çevirerek hızlı hızlı aşağı inmeye başladım. Şirketin çıkışına doğru koşarken kapıdan giren Fethi ile karşılaştık ancak ne onu ne de başka birini ne gözüm görüyordu ne kulağım.
Fethi peşimden gelirken ben arabama doğru ilerliyordum. Koşmaktan nefesim tıkanmıştı. Uzaktan kumandasından arabayı açarken Fethi'nin sesini duydum. "Yavuz ne oluyor?"
"Bahar," dedim derin bir nefes alarak. Kalbim sıkışıyordu. Elimi kalbime götürdüğümde Fethi hemen kolumdan tuttu. "Bahar kaza yapmış."
"Ne?" diye şaşıran Fethi'yi beklemeden arabanın kapısın açarak şoför koltuğuna binmeye çalıştım ancak Fethi beni durdurdu. "Sen kullanamazsın şimdi, geç yana hemen gidelim."
Onun dediğini dinleyerek şoför koltuğunun yanındaki yolcu koltuğuna geçtim. Fethi arabayı çalıştırarak sürmeye başlarken Bahar'ın olduğu hastanenin ismini söyledim.
"Durumu nasılmış Yavuz?" diye sorduğunda elimle yüzümü sıvazladım. "Bilmiyorum, Allah kahretsin hiçbir şey bilmiyorum." dedim bağırarak.
İçimde kötü his vardı. Bunu bile bile tek gitmesine izin vermiştim. Onu ben götürseydim hiçbir şey olmayacaktı. Bunu ona yapan her kimse onu bulacaktım ve doğduğuna pişman edecektim onu.
"Kardeşim bir sakin ol." dedi Fethi bana bakarken. "Sakin falan olamam, Bahar yaşıyor mu, iyi mi hiçbir şey bilmiyorum." dedim sesimin titremesini umursamadan. Ardından ekledim; "Benim yüzümden oldu, ben ihaleden çekilmedim diye yaptı kim yaptıysa. Üstüne düşmedim, daha fazla çabalamam gerekiyordu."
"Sen nereden bilecektin Yavuz, sen bilseydin böyle bir şey olacağını hiç yapar mıydın?"
Kim ne derse desin kendimi suçlamaktan vazgeçmeyecektim. İçim yanıyordu. Onu rüyamdaki gibi görürsem bunu kaldıramazdım. Ben ona yeni kavuşmuştum kaybedemezdim. Camı açarak nefes almaya çalıştım. Nefesim kesiliyordu.
Hastaneye varmamızla arabadan inmem bir olmuştu. Hastaneye girerek danışmaya ilerlediğimde hızla konuştum. "Bahar Karasu, buraya getirilmiş. Trafik kazası geçirdi."
"Hemen bakıyorum." diye konuşan danışmadaki kadını kalbim ağzımda bekliyordum. Ağzından çıkacak tek kötü sözle dünyam başıma yıkılırdı. "Acilde."
