"Yavuz bak hayatını benim gibi bir kadının seni sevmesini,güvenmesini bekleyerek geçirmemelisin." diyerek derin bir nefes verdi Bahar.
"Seveceğini bilsem sonsuza kadar beklerim. Ki bunu yapacağım beni sevmeni sağlayacağım." diyerek burukça gülümsedi...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bahar'ın ağzından,
Aldığım mutlu haberden sonra ilk işim eve gelmek olmuştu. Anahtarla içeri girdiğimde ev sessizdi. Muhtemelen Yavuz hala uyuyordu. Yavaşça odaya çıktığımda yatakta uyuyan Yavuz gözlerime çarptı. Yastığıma başını koymuş uyuyordu.
O kadar yorgundum ki bir an önce uyumak istiyordum. Biraz uyandıktan sonra ise akşam için Yavuzla ikimize güzel bir yemek yapacaktım. Saat gece yarısını geçtiğinde ise küçük bir pastayla doğum gününü kutlayacak hediyesini verecektim.
Üzerimi değiştirirken Yavuz'un seslendiğini duydum. "Bahar, sen ne zaman geldin?" diye yatakta doğrulacağı sırada hızla konuştum. "Çok olmadı geleli, kalkma. Hemen üzerimi değiştirip geliyorum yanına."
Yavuz yatakta yatmaya devam ederken işlerimi halledip hızla yanına doğru gittim. Yavuz bir kolunu bana doğru açmış diğer koluyla da yorganı kaldırmıştı. Kollarının arasına girerek başımı göğsüne yasladım. Yavuz yorganı üzerime örtüp sıkı sıkı sardı beni.
"Çok yormadın inşallah kendini." diye mırıldandığında cevap verdim. "Biraz yorulmuş olabilirim." dedim bende mırıldanarak. Yavuz'un dudaklarını saçlarımda hissettim. Sonra da tekrar başladım konuşmaya. "Ama şimdi yorgunluğum geçti."
"Hadi uyu daha fazla uykunu açma." dediğinde onu onayladım. Kokusunu soluyarak gözlerimi kapattım ve kendimi uykunun kollarına bıraktım.
Sabah gözlerimi araladığımda bakışlarım yanımdaki boşluğu buldu. Yatakta doğrularak kalktıktan sonra komodindeki telefonuma uzanarak aldım. Saate baktığımda çoktan öğleni geçmişti. Şimdi kendimi biraz daha dinç hissediyordum. Ardından Yavuz'un bıraktığı mesajı gördüm.
"Günaydın, bir tanem. Çıkmak zorunda kaldım. O kadar derin uyuyordun ki seni uyandırmaya kıyamadım. Uyanınca konuşuruz."
Yavuz'un mesajına gülümseyerek hızla numarasını tuşladım. Kulağıma götürerek açılmasını bekledim. Kısa süre sonra telefon açılmış Yavuz'un sesi kulaklarıma dolmuştu.
"Günaydın uykucu." diyen Yavuzla birlikte güldüm. "Günaydın, gittiğini hiç hissetmedim." dediğimde Yavuz cevap verdi. "O kadar derin uyuyordun ki. Çok yorgundun galiba. Öptüm, kokladım ama bana mısın demedin. Toplantım vardı o yüzden erken geldim."
Söylediği şeye cevap vermeden tekrar esnediğimde Yavuz'un gülüş sesi kulağıma doldu. "Daha uykunu alamamışsın, nasılsa evdesin biraz daha dinlen. Akşam gideriz doktora."
Bu doktor mevzusunu hala unutmamıştı. O kadar endişeliydi ki aklından başka bir şey geçmiyordu resmen.
Konuyu değiştirerek konuştum. "Akşam geç mi gelirsin?" diye sorduğumda Yavuz cevap verdi. "Yok geçe kalmam, 5-6 gibi gelmiş olurum. Bir şey mi oldu?"
