"Yavuz bak hayatını benim gibi bir kadının seni sevmesini,güvenmesini bekleyerek geçirmemelisin." diyerek derin bir nefes verdi Bahar.
"Seveceğini bilsem sonsuza kadar beklerim. Ki bunu yapacağım beni sevmeni sağlayacağım." diyerek burukça gülümsedi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yazarın ağzından,
Genç adam çalan telefonunu ceketinin iç cebinden çıkardı. Ekrana baktığında arayan kişinin Merve olduğunu görmesiyle aramayı cevapladı. "Efendim?"
"Hamit Karasu kalp krizi geçirdi."
Genç adam duyduğu 5 kelimelik cümleyle gülmeye başladı. İşler tamda istediği gibi gidiyordu. O yüzden keyfini kimse bozamazdı bu saatten sonra.
"Desene biz daha hiçbir şey yapmadan Yavuz Karasu kaybetmeye başladı."
Karşı taraftan ses gelmeyince adam hiçbir şey söylemeden telefonu kapattı. Baharla Yavuz'un balayından dönmeleri için gün sayarken fırsat ayaklarına gelmişti resmen. Planın ilk adımını atmışlar, Yavuz'u arayarak ona huzursuzluk vermişlerdi.
Şimdiyse birkaç gün aradan sonra planın ikinci aşaması gerçekleşecekti. Bu adımın günü Hamit Karasu'nun yaşayıp yaşamayacağına bağlı olarak belirlenecekti.
🌸🌸🌸
Bahar'ın ağzından,
Yavuz telefonu kulağından indirdiğinde duyduklarımı algılamaya çalışıyordum. Daha dün görmüştük Hamit babamı. Düğünümüzde gayet mutluydu, hiçbir sorunu yok gibi gözüküyordu. Şimdi ne olmuştu da kalp krizi geçirmişti?
Yavuz'un beti benzi atmıştı. Bakışları bendeydi ama beni gördüğünden emin değildim. Şoka girmişti. Hemen ona doğru uzanarak kolunu tuttum. "Yavuz?"
"Bahar, babam.." deyip duraksadı. Bakmaya doyamadığım gözleri buğulanmıştı. Dili ne söyleyeceğini bilemez bir şekilde tutulmuştu. "Dur bir sakin ol, ne dedi Feyzullah tam olarak. Durumundan bahsetti mi?"
Kolunu tutmaya devam ederken cevap vermesini bekliyordum. Usulca yutkundu ve konuştu. "Ameliyata almışlar. Durumu ciddiymiş." Dediğinde dudaklarımı birbirine bastırdım.
Hamit babam bundan birkaç ay önce kontrole gelmek istemişti. Ancak araya başka mevzular girdiğinden fırsat olmamıştı. Belki d eo günden beri kalbinde bir farklılık olduğunu biliyordu.
Ben cevap vermediğimde Yavuz daha da telaşlanarak konuştu titreyen bir sesle. "Bahar, babam iyi olacak değil mi? Sen doktorsun bilirsin. Ne olur iyi olacak de."
Kolundan tuttuğum elimi yüzüne çıkardım ve yanağına koydum. "İyi olacak, Hamit babam sizin mutluluğunuzu görmeden gider mi hiç?" dedim yumuşatmaya çalışarak. Ancak durumu net olarak bilmediğimden kesin bir şekilde iyi olacak dememem gerekiyordu.
Gerçeği Yavuz'a söylesem daha da telaş edeceğini biliyordum. Böyle durumlarda sakin kalmak en önemlisiydi. Ben böyle durumlara alışıktım ancak onlar için yanı şeyi söylemek mümkün değildi.
Yavuz'un yanağına bir göz yaşı aktığında hemen onu parmağımla sildim. Yavuz'un karşımda böyle çaresiz durmasına dayanamıyordum.
"Bavullarımız hazır bir tek uçağın ayarlanması gerek. Hadi kendini toparla hemen gidelim İstanbul'a. Tamam mı?" dedim ondan onay bekleyerek. Yavaş bir şekilde başını sallayarak beni onayladığında gülümsemeye çalıştım.
