"Yavuz bak hayatını benim gibi bir kadının seni sevmesini,güvenmesini bekleyerek geçirmemelisin." diyerek derin bir nefes verdi Bahar.
"Seveceğini bilsem sonsuza kadar beklerim. Ki bunu yapacağım beni sevmeni sağlayacağım." diyerek burukça gülümsedi...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bahar'ın ağzından,
Hamit amcanın konuşmasının ardından etrafta müzik sesi duyulmaya başladı. Nazlı ve Ateş dansa kalktığında gözlerim tam yanımda oturan Yavuzla çakıştı. Sanki bir hamle yapmak istiyor da yapamıyor gibi bir hali vardı.
Bakışmamız sürerken Feyzullah Gülümser teyzeyi dansa kaldırmıştı. Masa da herkes birer birer azalırken Yavuz genzini temizleyerek oturduğu yerden ayaklandı.
"Benimle dans eder misiniz doktor hanım?" diyerek tam önüme geçti ve elini bana doğru uzattı. Gülümseyerek başımla onu onayladım. "Ederim mimar bey."
Elimi onun avuçlarına uzatarak elimi tutmasını sağladım. El ele bir şekilde piste geldiğimizde Yavuz elimi omzuna doğru koyup kendi ellerini belimde birleştirdi. Vücutlarımız bir bütün gibi birbirine yaklaşmıştı.
Müziğin ritmine göre ağır ağır hareket etmeye başladık. "Dans etmeyeli uzun zaman olmuştu değil mi?"
Kulağıma fısıldayarak konuştuğunda yanaklarımız birbirine değiyordu. "Evet, çok uzun zaman oldu." diyerek karşılık verdim aynı onun gibi.
Parfüm kokusu beni etkisi altına alırken gözlerimin kapanmasına engel olamadım. Bu yaptığım, kendimi ona bırakmak belki yanlıştı ama hiçbir zaman şuan olduğum kadar iyi hissetmemiştim kendimi.
Dansın ritmine kapılmış bir şekilde dans ederken etrafta duyulan alkış sesiyle gözlerimi hızla araladım. Yavuz'dan elektrik yemiş gibi ayrılırken hızla masaya doğru ilerledim. Eylemle bakışlarımız çakıştığında manidar bir gülümseme gönderdi bana.
Bu akşam ikisi de benimle uğraşmak için yemin etmiş gibilerdi. Masaya oturduktan sonra Yavuz da yanımdaki yerini aldı ve oturdu. Onunla hiç göz teması kurmadan masadaki sohbete odaklanmaya çalıştım.
"Bahar, sen iyi misin?" diye bana fısıldayan sesle istemeyerek bakışlarımı Yavuz'a çevirdim. "İyiyim, neden iyi olmayayım ki?" dedim sahte bir gülümsemeyle.
"Ne bileyim, kaçar gibi uzaklaşınca." dedi Yavuz düşünceli bir sesle. Kafamı iki yana salladım. "Yok canım ne kaçması. Sana öyle gelmiş."
"Sen öyle diyorsan." deyip önüne doğru döndüğünde bende önüme döndüm.
Haklıydı, resmen kaçmıştım yanından. Ama duygularımdan korkuyordum. Yeniden kırılmak, hırpalanmak istemiyordum ki zaten daha toparlanamamıştım.
"Bahar'ın fikirleri benim için çok önemli." diye lafı bana atan babamla düşüncelerimden sıyrıldım. Ne hakkında konuştuklarını hiç dinlememiştim.
"Hangi konuda babacım?" dediğimde babam açıkladı. "Projelerde diyorum fikirlerin önemli. Güzel fikirler veriyorsun. Bundan sonra Karasu holdingle ortak olduğumuza göre Yavuzla fikir alışverişi yaparsınız."
